un arme fourmus
Deuet on da chom davet ma zud e parrez Karnoed, en un ti brav, livet gwenn, war blasenn ar bourk, keñver gant an iliz, un ti kempenn, dalc'het gant ma mamm, ennañ kombodoù bihan evel emañ ar mod gant bourc'hizien Vreizh-Izel : ur gegin, ur sal, ur burev, dispartiet gant un trepas ; teir gambr a bigner dezho gant ur « viñs-tro » ; ha d'an nec'h tre, ar solier, div gambrig all, a zizoloer dre o frenestroù an holl vourk, hag er pellder, dremmwel fromus ha gwagennus tosennoù Kerne.
Ha fromusoc'h eo c'hoazh diskenn en traoniennoù, pa glask lost ar c'harr mont buanoc'h eget ar penn-araok; ha n'eus du-hont evit tremen, nemet ur pontig strizh, graet gant keuneudennoù lakaet an eil e-kichen eben, ha, dre ma tostait outo e kav deoc'h, evel-just, hoc'h eus kalz muioc'h a chañs da vont da ober lamm-chouk-e-benn er ganienn kentoc'h eget da dremen dreist ar pont.
Priam, roue galloudus ha tad glac'haret hag aspedus, ha nouspet darvoudenn ha tudenn warn-ugent all, fromus, farsus, glac'harus, a-bep-eil tro an holl anezhe, a lak a sevel ennomp ur from hag un trivliad a sko eeun-tenn d'hor c'halon ha d'hor spered en desped d'an daou vil hag eizh kant vloaz tremenet abaoe ar mare ma savas Homeros e varzhoneg !
Mots précédents
Mots suivants
fron