adarre
adarre
antren adarre
adarre
Goude-se e voent troet e gregach gant Ezop, e latin, gant Faedr, e brezhoneg kozh gant sant Kadoù, e galleg kozh gant un itron a reer Mari a Vro-C'hall anezhi, e galleg nevez gant Yann ar Feunteun, ar barzh brudet, hag en diwezh, en hon amzer-ni, e brezhoneg adarre, gant Rikoù ha gant an aotrou Gwezbriant
adarre
War-dro mareoù seizh eur diouzh an noz e tegouezhis er gêr-benn, hag, hep daleañ e neblec'h, a [sic] kerzhis etrezek ar gar, hini Lyon, ar sac'h war va chouk. A-barzh ma kimiadis diouzh Pariz ez is da ober ur weladennig e kêr, hag o vezañ graet ur c'hofad stalioù e lâris yao ! En tren adarre. Kerkent ha m'edon degouezhet em bagon, e stagis da lenn hag a-greiz lenn e vanjen kousket. Huniañ mat a ris war ar bank-keinok, rak skuizh-marv edon.
adarre !
Hervez Briquet e vefe ar mor chomet a-sav un nebeut metradoù a-is d'al live a-vremañ, ha goude-se pignet adarre betek hemañ (pignidigezh dunkerkek) goude nevez varevezh ar maen ha zoken goude marevezh an arem.
— « Ya ! klevout a ran emaoc’h adarre o klask chikanañ, ha n’eo ket Katell, nemet Keben eo hoc’h anv. Mat ! ganin-me an neb a glask a gav. Dal !… »
[H]ag an hini kreñv er c'hafe, hini kreñv adarre, « da riñsañ ar werenn », ha goude holl, pa oa 'n em dennet ar merc'hed da bourmen d'al liorzh, pe aet d'ar gousperoù, boutailhadoù sistr stouvet war an daol, ur jeu c'hartoù pe zaou, ha lonkañ betek koan, hep sevel nemet evit mont da adreiñ d'an douar ar pezh a vad a oa bet digantañ.
— « A ! a ! a ! malchañs !… malchañs !… » a hopas ar voereb. « Disoñjet em boa. Herri… Herri… a zo… beuzet !… malchañs !… » Hag e taolas adarre he fenn a-dreñv, hag e serras he daoulagad.
Deut e oa bremaik ar breur Celestino war vegoù e dreid, a-dreñv e gein, ha, prim, en doa houpet e genvreur dre an dargreiz. Kounnariñ en doa graet ar breur Arturo : - Breur Celestino, ur skouarnad ho po diganin, kentañ tro e touchot adarre ouzh va c'hostezoù !
- Koantik e-giz un dimezell ! Ha mont a rin da gerc'hat deoc'h ur melezour ? a c'hoapaas adarre ar breur Celestino.
- Amen ! a respontas ar vaouez, evel en derc'hent. Ha mousc'hoarzhin a reas adarre, evel en derc'hent.
Da serr-noz edo adarre en iliz gant e gefridi skubañ ha diboultrennañ an aoterioù.
Souezhiñ a reas avat gant an disheñvel a'n em [sic, "en em"] gave ouzh e geneiled war ar sujed-se adarre.
- Adios, padre ! emezi (Kenavo, tad !). Ha mousc'hoarzhin a reas adarre ouzh ar manac'h.
Hi an hini a'n em denn kuit, diwar c'hoari, evit stouiñ warnañ adarre, ouzh e atizañ, ouzh e cherisañ gant he blev war e dal, gant pennoù he divronn reut kinniget d'e vuzelloù, gant he melloù daoulagad oriad, gant holl fiñvoù ur c'horf yac'h, gwevn ha kaer.
Pelloc'h e welis ivez adarre diribinoù Sant Maloù Fili da zegas em eñvor ar baleadennoù kentañ a ris dre ar vro evel studier.
neuze, o c'halon o lammat en o bruched, e tostajont d'al lec'h ma talc'he ar c'hammedoù da vont ha da zont, ha c'hoazh hag adarre, e sioulder an noz.
Adarre ez eur lusket da soñjal e oa bet diazezet ar boaz-se gant chantele Sant-Kaourintin, ar skouer goshañ anezho.
Deuet eo en-dro ur pennadig goude ha n'eus bet den o tigeriñ adarre.
Gallout a ra ar c’henemglev -"pe ar framm preder"--mañ bezañ burutellet adarre da geñver an taolioù da zont.
Mots précédents
Mots suivants
adarread