kaoued
Ganto vo graet stignoù, d'ho pakañ 'zruilhajoù, lasoù-rikl d'ho mougañ, e berr : kant ha kant tra, a vo, war an diskar, ho toan hag ho klac'har, a vezo, marteze, kiriek eus ho marv. Tec'hit eta a-fo, diouzh ar gaoued, ar ber ! Gwelloc'h oufec'h d'ober, mar fell deoc'h va c'hrediñ, eme ar wennili, eo dibriñ 'n had kanab.
Ur paotr, e galabousenn bleuñv alaouret er wech-mañ, a youc'has a-nerzh e c'horzailhenn gouraouliet : "Marseille ! tout le monde descend !... Terminus !... Ha ni, kerkent ha ma oa ehanet an aheloù da wigourat, ha digeriñ ar rakzor ha lârout yao e-maez ar gaoued ! Pell a-walc'h e oamp enni o luduennañ, o tisleviñ-gen hag o varvailhañ.
Ar besketaerien hag a vez o kampiñ eno n'int ket ken sellus-se, hag an darn vuiañ anezho n'o deus ket kemeret ar boan da sevel mogerennoù en-dro d'o zi : un nebeud truilhoù oc'h istribilhañ etre div geuneudenn, ur gaoued tul[l] evit en em ziwall ouzh flemmoù ar c'helien, ha setu ul lec'h da gousket !
Dispar e oa gwelout un tammig izeloc'h egedomp e-krap tor ar menez ma oamp daou, dri den all o pignat gant ar memes menez ; ken bihan ha dister e seblantent bezañ hag ur prezebig en ur gaoued.
Mots précédents
Mots suivants
kaouedad