kraou
(2) En Iwerzhon ar c’hae-tro savet e douar, ("lis" pe "rath"), a veze en e ziabarzh un ti-annez, kelc’hiek peurliesañ hag an adtiez anezhañ, anezho kel lies a savadennoù distag : 1) ur gegin (kelc’hiek) ; — 2) ur forn (kelc’hiek) ; — 3) ur c’hraou-deñved (kelc’hiek) ; — 4) ur c’hraou-moc’h (kelc’hiek) ; — 5) ur c’hraou-leueoù (pevarc’hognek) ; 6) ur c’harrdi (pevarc’hognek).
« Deomp d’ar c’hraou ! Lom, d’ar c’hraou ! da sachañ hardi war lost ar pemoc’h ha da drubuilhañ ar yer war o c’hlud. »
Ur gêr vihan e gwirionez ha ne deus enni nemet un ti hag ur c’hraou.
krevier moc'h dizimplij, marchosioù chomet goullo, an avel a ziskante ur maen-glas bennak diouzh o zoenn, ne veze ket stanket an toull, intrañ a rae ar glav, padus ha pennek, pri ar mogerioù, hag un deiz bennak, setu, un tamm moger a zisac'he, a-dreuz ez ae framm an doenn, a-barzh flastrañ, un deiz, etre mogerioù dismantret.
Mots précédents
Mots suivants
kraou-deñved