(db. an dud)
A vank ur vrec'h pe un dorn, e zivrec'h pe e zaouarn dezhañ.
Un den mogn.
&
(db. an izili)
A vank, zo troc'het.
Paotr e vrec'h vogn.
&
Trl. skeud.
Na vezañ mogn (e zivrec'h) : gouzout ober gant e zaouarn, e zivrec'h, bezañ ampart.
N'eo ket mogn divrec'h ar Bigoudenned. Uhel e oa mogerioù ar c'hastell hag e zifennerien ne oant ket mogn ouzhpenn-se.
HS. mankart.
