Office public de la langue bretonne
reuziad
Sellout a reas kurius, ouzh paotr e sae wenn, a chome en e sav dirazi, ha lavarout a reas, a-benn ur reuziad : - Penaos oc'h deut a-geid-all da ren ho puhez en ur gouent kastilhat ? Ne vourrec'h ket en ho pro ?
Talvoudegezh espar e kave d'he fistilh lirzhin. Kement-se a oa diskenn diwar al leinoù, war e veno, da vevañ ganto, e-pad ur reuziad, e korn o oaled, buhez uvel, divennad, tud ar Bed... ha dastum ur prizius a skiant-prenet.
Degouezhout a rae d'am zad-kozh ha d'e bried tañva evel just tammoù a bep seurt, met en em ober a raent eus ar c'hentañ evel gwenn ha melen ur vi, ha mar felle d'e wreg plegañ d'ur reuziad poan-spered, ne veze ket pell Biz Kamm o frealziñ anezhi er stumm-mañ : « Na ra ket gwad-fall, Soaz, pelloc'h amzer c'hoazh e vi marv eget ne vi paour ! »
A-raok ar "reuziad" emañ amzer ar marvailhoù, an amzer m'edo c'hoazh ar bodadoù okoume a-hed an aod pe ar stêrioù bras, an amzer ma c'helled rastellat arc'hant tost ken aes ha bili war an aod, an amzer ma nije kuit ivez ken buan hag an delioù sec'h gant an avel.
Chom a rejont mut e-pad ur reuziad.
Mots précédents
Mots suivants
reuziad