tad-kozh

tat coz

tad-kozh

tat coz

he zadoù-kozh

he zadou-coz

giz hon tadoù-kozh a voe

qiz hon tadou coz a voüe

tadoù-kozh a-berzh tad

tadou coz aberz tad

o zadoù-kozh

o zadou-coz

hon tadoù-kozh

hon tadou-coz

an tadoù-kozh

en tadeü coh

an tadoù-kozh

an tadou coz

tadoù-kozh a-berzh mamm

tadou coz aberz mam

tad-kozh

tad-coz

tad-kozh

tad-coh

va zad-kozh

va zad-coz

ma zad-kozh

me zad-coh

da dad-kozh

da dad-coz

d'az tad-kozh

daz tad-coz

da dad-kozh

te dad coh

e dad-kozh

e dad-coz

he dad-kozh

e dad-coz

tadoù-kozh

tadou-coz

ho tadoù-kozh

ho tadou-coz

tadoù-kozh

tadou-coz

da dadoù-kozh

da dadou-coz

va zadoù-kozh

va zadou coz

e dadoù-kozh

e dadou-coz

tadoù-kozh

tadou-kôz

tad-kozh

tâd-kôz

hon tadoù-kozh

hon tadou-kôz

Tad-kozh

Tâd kozh

tad-kozh

tâd kôz

Pa guitaas ar re-mañ bro an Azia, evit dont da chom en Europa, i a zegasas d'ho heul Marvailhoù an tad-kozh hag ar vamm-gozh a gavent brav a-vihanik.

Pa guitaaz ar re-ma bro ann Azia evit dont da jomm enn Europa, hi a zigasaz d'ho heul Marvaillou ann tad-koz hag ar vamm-goz a gavent brao a-vihannik.

Skouerioù hon tadoù-kozh, tud vat ha kalonek, enno a zo skrivet e gwerzioù brezhonek; e gwerzioù a laka pep telenn da ganañ, pep kalon da lammat hag an eñv da dridañ.

Skoueriou hon tadou koz, tud vad ha kalounek, enn-ho a zo skrivet e gwersiou brezounek, e gwersiou a laka pep telen da gana, pep kalon da lammet hag ann env da drida.

Eñ avat a oa gwaz, hag un den a spered, / Burzhud ha mailh ar vro, ma vije bet kredet ; / Un den blokus ouzhpenn, ne varc'hatae ket pell, / Arc'hant he dadoù-kozh gantañ en e c'hodell.

Hen a-vad a voa goaz, hag eunn den a spered, / Burzud ha maill ar vro, ma vije bet kredet ; / Eunn den blokuz ouspenn, ne varc'hatea ket pell, / Arc'hant he dadou-koz gant-han enn he c'hodel.

Mar teu an hini en deus skrivet istor Yann Pennorz da gomz keit diwar-benn e dad-kozh, n’eo ket evit en em veuliñ nag evit en em fougeal eo, evit lavaret an traoù evel ma’z int c’hoarvezet eo avat.

Mar teu an hini en deuz skrivet histor Ian Pennors da gomz keit divar benn he dad koz, ne ket evit en em veuli nag evit en em fougeal eo, evit lavaret an traou evel ma’z int c’hoarvezet eo a-vad.

Va zad-kozh-me, hennezh a yoa un den !

Va zad-koz-me, hennez a ioa eun den !

Tarv galloudek, karet gant Aventia ha Virionia, tad-kozh roue, setu da ouenn, setu da wad, setu da vab, glan a bep terridigezh da Lezenn.

Taro galloudek, karet gand Aventia ha Virionia, tad-koz roue, setu da ouenn, setu da wad, setu da vab, glan a bep terridigez da Lezenn.

Heuliañ a raent tad-kozh blevek ar c’hoad (da lavarout eo an arzh), war e dro da vela hag e rannent gantañ e breizhadenn ; gedal a raent ar gwiñverig gell o fringal, selaou ouzh kan an evned, ha, d’an noz, da skleur al loar, en em silañ war ribl an dour, da spiañ miled ar c’hoad, kezeg, moc’h, kirvi, tirvi gouez, o tont, a-vagadoù, da zourañ.

Heulia a raent tad-koz blevek ar c’hoad (da lavarout eo an arz), war e dro da vela hag e rannent gantan e breizadenn ; gedal a raent ar gwinverig gell o fringal, selaou ouz kan an evned, ha, d’an noz, da skleur al loar, en em zila war ribl an dour, da spia miled ar c’hoad, kezeg, moc’h, kirvi, tirvi gouez, o tont, a-vagadou, da zoura.

Un tad-kozh ez oa-eñ, leun a vadelezh, o dieube diouzh o c’horf aet teuc’h ha kozh, d’o gwiskañ en ur c’horf nevez, peurbadus ar yaouankted, ar gened hag an nerzh anezhañ.

Eun tad-koz ez oa-hen, leun a vadelez, o dieube diouz o c’horf aet teuc’h ha koz, d’o gwiska en eur c’horf nevez, peurbadus ar yaouankted, ar gened hag an nerz anezan.

Va zad-kozh (Doue d’e bardono !) a gontas din, un devezh ma oamp oc’h ober ur bale — tro ar Palud — penaos e dad dezhañ a oa bet ur c’hamarad bras da Vilzig. Moarvat e oa un tammig eus hon c’herent, ha dre-se, e di a zo kouezhet en hon danvez.

Va zad-koz (Doue d’e bardono !) a gontas d’in, eun devez ma oamp oc’h ober eur bale — tro ar Palud — penôs e dad d’ean a oa bet eur c’hamarad bras da Vilzig. Marvad e oa eun tammig eus hon c’herent, ha dre-ze, e di a zo kroueet [sic, "koueet"] en hon danve.

— N’eo ket me, Jarlig ? — Oh ! nann !… Tad-kozh da dad-kozhioù… marteze. [sic]

— N’eo ket me, Jarlig ? — Oh ! nann !… Tad-koz da dad-koz-iou… marteze.

Keit ha ma pade ar goañv, Bilzig, en ti-nezañ, gant ar merc’hed, ar wazed, a ziske ar pez o devoa o-unan disket gant o zadoù-kozh. Skol vat, ar gwellañ skol.

Keit ha ma pade ar goanv, Bilzig, en ti-nean, gant ar merc’hed, ar wazed, a ziske ar pez o devoa o-unan disket gant o zadou koz. Skol vat, ar gwella skol.

tadoù-kozh

tadou-koz

tad-kozh

tad-koz

Mat e oa ar stal ganto, Doue d'o fardono o-daouig [sic, o-daouik], met daoust da se n' on ket bet savet er vourc'h, met er c'hrav gozh war un tamm tosenn, Krec'h Eliez, hervez ma vez graet diouti, e ti va zad-kozh ha va mamm-gozh, da lavarout eo en ti emaon bremañ o chom ennañ.