toullañ

toullaff

toullañ

toulla

treuziñ toullañ treu-didreu

treuzi, toulla dreu didreu

2. Pa sellas-hi ouzh e boanioù, / Ouzh e wad skuilhet ha goulioù, / Ur c'hleze terrupl a doullas / He c'halon gant nec'hamant bras.

2. Pa sellas-hi ous e boaniou, / Ous e oat scuillet ha Gouliou, / Vr c'hlenze terribl à doullas He c'halon gant nec'hamant bras.

toullañ treuz-didreuz

toulla treus didreus

toullet

toullañ

toulla

toullañ un alfez

toulla un alfe

n'eo ket toullet don a-walc'h ganeoc'h

né két touled doun awalc'h gan-é-hoc'h

Toullañ betek an douar kalet

Toulla bétég ann douar kalet

toullañ

toulla

pa doullez

toullañ

toullet

Ha ne dalv ar gragez / A zo tener ha mat, zo o buhez karet, / Karet o bugale, karet o friejoù, / A zo ar vein-oaled a domm ar c'halonoù, / Ar c'hantolorioù kaer zo warno sklêrijenn, / Goulaouennoù an ti, evel heol an neñvoù, / Evel louzaouennoù a bare pep anken, / O dorn atav noz-deiz a bep tu o viret, / Dre 'r wenodenn ma'z eomp, na vemp gant drein toullet, / Ha ne dalvont ar boan, lavarit din bremañ, / E ve ar gragez-se termet dindan ar bec'h, / E vent-i skoaziet start ha skoret gant ar vrec'h / He deus bet digant Doue ar galloud d'o harpañ ?

Ha ne dalv ar gragez / A zo tener ha mad, zo ho buez karet, / Karet ho bugale, karet ho friejou, / A zo ar vein oaled a domm ar c'halounou, / Ar c'hantoloriou kaer zo war-n-ho sklerijen, / Goulaouennou ann ti, evel heol ann envou, / Evel louzaouennou a bare peb anken, / Ho dourn atao noz-deiz a bep-tu o viret, / Dre 'r venoden ma'z eomp, na vemp gant drein toullet, / Ha ne dalvont ar boan, lavarit d'in brema, / E ve ar gragez-ze termet dindan ar beac'h, / E vent-hi skoasiet stard ha skoret gant ar vreac'h / E deuz bet digant Doue ar galloud d'ho harpa ?

Goude an eost hag an drevad, Distroit ho parkeier, e kreiz hag en daou benn : Fochit, palit, toullit, na lezit ket eur c'horn-tro Heg gwelet dindan petra zo.

Goude ann eost hag ann drevad, Distroit ho parkeier, e-kreiz hag enn daou benn : Fochit, palit, toullit, na list ket eur c'horn tro Heg gwelet dindan petra zo.

Krogoù zo gant ar bev : an Ankoù hag e falc'h / O doa poan o stagañ, o toullañ da gaout dalc'h.

Krogou zo gant ar beo : ann ankou hag he falc'h / Ho doa poan o staga, o toulla da gaout dalc'h.

D’ar re-mañ o doa an evned a amheuilh redadeg ar gwagennoù, ar pesked a neuñv e dourioù ar mor, ar gwallvorviled a vev en donderioù anezhañ, toullet o daoulagad, krignet o diweuz hag o daouarn hag o c’hevrennoù mezhus.

D’ar re-man o doa an evned a amheuilh redadeg ar gwagennou, ar pesked a neunv e douriou ar mor, ar gwall-vorviled a vev en dounderiou anezan, toullet o daoulagad, krignet o diweuz hag o daouarn hag o c’hevrennou mezus.

Er glasvezennoù digenvez e krozas al lammdourioù hag e stagas dre-holl an doureier-red gant o labour rimiañ ha toullañ ar c’haletañ rec’hier, ruilhañ traezh, pri ha bili, kleuzañ traoniennoù, adstummañ dremm an douar.

Er glazvezennou digenvez e krozas al lammdouriou hag e stagas dre-holl an doureier-red gand o labour rimia ha toulla ar c’haleta rec’hier, ruilha traez, pri ha bili, kleuza traoniennou, adstumma dremm an douar.

Poellek ha difrae e teuas o labour gant ar Skaled : da doullañ ar c’hleuzioù e raent gant pigelloù ha palioù, hag an atredoù diouto a gasent er-maez war-bouez sec'hier lêr pe gestoù ha boutegi aozilh.

Poellek ha difrae e teuas o labour gand ar Skaled : da doulla ar c’hleuziou e raent gant pigellou ha paliou, hag an atredou diouto a gasent er-maez war-bouez sehier ler pe gestou ha boutegi aozilh.

Stignañ rouedoù a reont eus an eil menez d’egile, koulma geotennoù, toullañ trapedoù, enaouiñ tantadoù a geuneud glas ha gwall louzeier da sevel ur moged du, tev, mougus ha flaerius.

Stigna rouedou a reont eus an eil menez d’egile, koulma geotennou[1], toulla trapedou, enaoui tantadou a geuneud glas ha gwall-louzeier da sevel eur moged du, teo, mougus ha flêrius.

En deiz-se, rust ar mor, mareoù bras anezhi, ar vugale ’ta a oa eno unanet a-raok ar gourlen, ur pennad mat a-raok, ha palioù, marrioù, pigelloù da doullañ, ha da sevel, da gempenn, da bentañ tier, tourioù, bagoù ha listri.

En de-se, rust ar mor, mareou bras anei, ar vugale ’ta a oa eno unanet a-rôk ar gourlenn, eur pennad mad a-rôk, ha paliou, marriou, pigellou da doulla, ha da sevel, da gempenn, da benta tier, touriou, bagou ha listri.

Al logod, avat, dre ma oa treut an traoù en ti a oa tec’het war-du ul lec’h all. Toullet o doa a-raok mont kuit, foñs an armel ha foñs an daol, ha goude, moarvat, lemm o dent ha digor bras o c’halon, o doa kemeret hent Kervetouz.

Poaniañ a rae herrañ ma c'helle war ar vicher-se gant an esper e kavje ur wech bennak da doullañ.

Poania a rae herra ma c'helle war ar vicher-se gant an esper e kavje eur wech bennak da doulla.

Chom a rae ganin da seveniñ ma fromesa d'an aotrou Vallée : toullañ hent d'ur skol vrezhonek e Sant-Charlez.

Chom a rae ganin da seveni ma fromesa d'an Aotrou Vallée : « toulla hent d'eur skol vrezonek e Sant Charlez ».

Hemañ, ar c'hreizdeiziad-mañ, na ehane da gaketal, ma ne dalveze ket din soñjal toullañ ma c'haoz.

Hemañ, ar c'hreizdeiziad-mañ, na ehane da gaketal, ma ne dalveze ket d'in soñjal toulla ma c'haoz.

Ur froudig dour, tizh warnañ ha ragach d'e heul, a doulle e aroudenn [sic, "arroudenn"] dre[-]douez ar grouan hag ar mein, e-kreiz un naoz ledan aet da hesk daoust da zisheolienn ar pupli mistr hag uhel, a heulie, war an daou ribl, kammigelloù ar stêr tre betek un ode-venez, du-se.

Bet e oa ar skoliad, e-pad an enderv, war « El Monte », o toullañ douar en-dro d'ar plant pin d'o doura.

N’en doa toullet hemañ da zen, anat eo, diwar-benn e huñvre nec’hus.

Din[,] ho sakramant n’eo ket mat : / Dibabet 'c'h eus an hent hep drein, / Warnañ kompez ha plaen ar vein, / 'lec'h ar garront ma kresk ar spern / A doullas don d'ar C'hrist E gern.

Din ho sakramant n’eo ket mat : / Dibabet 'c'h eus an hent hep drein, / Warnañ kompes ha plên ar vein, / 'lec'h ar garront ma kresk ar spern / A doullas don d'ar C'hrist E gern.

Evel en aval [e] krign ar preñv / O toullañ don, o tantañ kreñv, / E sank ur bir em askre noazh : / Ma zorfed, Doue, zo ken bras !

Evel en aval krign ar preñv / O toulla don, o tanta kreñv, / E sank eur bir em askre noaz : / Ma zorfed, Doue, ' zo ken bras !

Goude bezañ lennet levrioù-beaj 'zo, ha dreist-holl moarvat ar re bet savet gant tud ha n'int bet biskoazh war al lec'h o welout, e c'hortozer en em gavout en ur strouezheg hag a ranker toullañ hent drezi a daolioù strep hag a daolioù bouc'hal, dre wask ar gweennoù, ma weler marmouzien diniver o redek war ar skourroù, naered o ruzañ, ha me oar...

Pell 'eo ez eus anv gant ar C'hallaoued da doullañ ur ganol, a-dreuz an erv evit ma c'hellfe al listri mont e goudor al lenn, e doare ma teufe ar gêr-benn da vezañ ur porzh-mor.

Ma ne fell ket deoc'h e vefe klasket gant hoc'h enebourien toullañ o bandennoù-rod, peotramant distruj ar c'hirri [...]

Bez' e c'helljen toullañ kaoz gant Koula evit ma hañvalje an hent bezañ berroc'h, met pa vez unan o paouez gouzañv ur stroñs kreñv, daou dra 'zo ha ne c'hell ket ober: lakaat un tamm en e stomog ha tennañ ur ger eus e c'henoù.