1. (db. an dilhad, ar gwiadennoù)
Stanket an toulloù, ar rogoù zo ennañ, gant ur peñsel.
Dilhad mil gwezh peñseliet. Ur bragoù peñseliet.
2. Dre skeud. (db. ar mogerioù, an hentoù)
Stanket an toulloù zo ennañ.
Peñseliet eo bet ar voger, ma'z eo ur blijadur he gwelet.
Ne dlee ket soñjal, kennebeut, e oa kalz arc’hant en e c’hodelloù, rak ouc’hpenn ma’z oa toull e zilhad e meur a lec’h, e vije bet nec’het an hini en divije ranket lavaret pe liv en doa bet an tamm mezher kentañ en doa gwriet ar c’hemener p’edo oc’h ober ar porpant-se, ker peñseliet e oa.
Ne dlie ket sonjal, ken nebeut, oa kals arc’hant enn he c’hodellou, rak ouc’hpenn ma’z oa toull he zillad e meur a leac’h, e viche bet nec’het an hini en diviche ranket lavaret pe liou en doa bet an tam mezer kenta en doa griet ar c’hemener p’edo oc’h ober ar porpant-se, ker penseliet oa.
