it en peoc'h

eth en peuch

It a-fo d'an daoulin.

Yt affo d'an daoulin.

It e-biou, gregach eo.

Ijt ê-byou, gregaich eo.

It a-fo en ho roud.

Ijt affo èn ho roud.

It dre ar gourhent.

Id dré ar gour-heñt.

It da brennañ dor ar porzh.

Id da brenna dôr ar porz.

It da antellañ lindagoù evit pakañ gedon.

Id da añtella lindagou, évid paka gédon.

Houmañ a lavaras dezho : It war ho kiz, va merc’hed, da betra e teuit-hu ganin ?

Hou-mañ a lavaraz d’ézhô : It war hô kîz, va merc’hed, da bétrâ é teûit-hu gan-éñ ?

It da zebriñ un tamm er gegin.

Id da zibri eunn tamm er gegin.

It dre aze ; me a yelo dre amañ.

Id dré azé ; mé a iélô dré amañ

It da veuziñ ur re bennak eus ar c'hizhier-se.

Id da veûzi eur ré-bennâg eûz ar c'hisier-zé

It da glask henhont, ha digasit eñ ganeoc’h.

Id da glask héñ-hont, ha digasit-héñ gan-é-hoc’h.

« It, eme 'n ostiz, it ac'hann, / It en hoc'h hent buan da vale ! »

« It, eme 'nn ostiz, it ac'han, / It enn hoc'h hent buan da vale ! »

« Ar rastell zo goullo, ar gouzer ned eo sec'h, / It d'ar sanailh hag e dillo, / Roit d'al loened foenn ha kolo. »

« Ar rastel zo goullo, ar gouzer ne d-eo sec'h, / It d'ar zanaill hag e dillo, / Roit d'al loened foenn ha kolo. »

It el lec’h ma karoc'h, 'kreiz ar fraostoù donañ, / Du-se, 'weled ar mor, dreist ar c'hoabr uhelañ, / Ne viot ket birviken evit en em viret / Dioc'h fallagriezh an dud, nad yoc'h o [sic, e ?] darempred.

It el leac’h ma karoc'h, 'kreiz ar frostou douna, / Du-ze, 'weled ar mor, dreist ar c'hoabr huela, / Ne viot ket birviken evit en em viret / Dioc'h fallagriez ann dud, na dioc'h ho darempred.

« Deoc'h-hu 'ta c'hoazh, merc'hed, bennozh 'vit ho kelenn, / It d'ar gêr ha chomit ken nad in d'ho koulenn. »

« D'hoc'h-hu 'ta c'hoaz, merc'hed, bennoz 'vit ho kelenn, / It d'ar gear ha choumit ken a d-inn d'ho koulenn. »

Ma n'am c'hredit, it d'ar garnel, / It da sellet, goude 'n emgann, / Er maez-ar-stourm, ar prad ledan.

Ma n'am c'hredit, it d'ar garnel, / It da zellet, goude 'nn emgann, / Er mez-an-stourm, ar prad ledan.

« Hogen, ouzh va c'hlevet, pa na rit van ebet, / Pa welot en o farkeier, / An dieien vak, dibreder, / Oc'h ober, e pep lec'h, brezel d'al laboused / Gant stignoù, krouglasoù zo, e kuzh, antellet / Evit pakañ evnigoù, / Na nijit mui a biklammoù, / Chomit en ho neizhioù, pe it d'al lec'hioù pell. »

« Hogen, oc'h va c'hlevet, pa na rit van e-bed, / Pa welot e vezo ann edou gounezet, / Pa welot enn ho farkeier, / Ann dieien vak, dibreder, o c'hober, e pep leac'h, brezel d'al laboused, / Gant stignou, krouk-lasou, zo e-kuz antellet / Evit paka ann evnigou, / Na nijit mui a biglammou, / Choumit enn ho neisiou, pe it d'al leac'hiou pell. »

Nann, e gwirionez, e c’halloud a deuas war-eeun digant Jezuz-Krist a lavaras dezhañ ha d’an Ebestel all : « It dre ar bed-holl, deskit d’an holl al lezenn am eus desket deoc’h, ha badezit an holl en hanv an Tad, ar Mab hag ar Spered-Santel. »

Nann, e guirionez, he c’halloud a deuaz var eeun digant Jesus-Christ a lavaraz d’ezhan ha d’an Ebestel-all : « Iit dre ar bed oll, deskit d’an oll al lezen am euz desket d’ehoc’h, ha badezit an oll en hano an Tad, ar Map hag ar Spered-Santel. »

Nad it ket da grediñ evelato e ve bet graet an holl diskianterezh difeiz-se gant tud hor bro. Nann. Lezer ober a raent, avat.

Na dit ket da gredi evelato e ve bet great an oll diskianterez difeiz-se gand tud hor bro. Nann. Lezer ober a reant, avad.

Klemmit ac’hanon, mar kirit, mes na it ket da lavaret en defe bet aon Yann Pennorz rak ar republikaned, abalamour n’oa ket aet da Lanzeon.

Klemmit ac’hanoun, mar kirit, mez na it ket da lavaret en defe bet aoun Ian Pennors rak ar republikaned, abalamour n’oa ket eat da Lanzeon.

Na zilezit biken ho tiez prenn, ho tiez soul ; na savit ket palezioù mein, na strollit ket kêrioù bras ha n’it ket da vevañ enno.

Na zilezit biken ho tïez prenn, ho tïez soul ; na savit ket paleziou mein, na strollit ket kêriou bras ha n’it ket da veva enno.

— Janedig, va merc’h ! va merc’h !… It gant an aotrou Doue !… Doue d’ho digemer en e Varadoz !… It en peoc’h, Janedig, ho mab a vo va mabig !…

— Janedig, va merc’h ! va merc’h !… It gant an ôtro [sic] Doue !… Doue d’ho digemer en e Varadoz !… It en peoc’h, Janedig, ho mab a vo va mabig !…

Na bet oc’h-hu en pardon Sant-Yann-ar-Biz, pe en pardon Kernitron ? Ma ! ma n’oc’h ket bet, it, hag a welfet a bep seurt infamet…

It e-barzh, va den mat, antreit, Bilzig ne deuio ket d’ho lakaat er-maez : marv eo, ar paourkaezh, pell, pell amzer ’zo.

It e-barz, va den mat, antreit, Bilzig ne deuio ket d’ho lakaat er-mêz : maro eo, ar paour kêz, pell, pell amzer ’zo.

Job a glaske an tu da lakaat e fri en armel ; ha ma he dije lavaret e voereb dezhañ : « O ! Job, c’hwi a zo ur paotr mat, gwelloc’h eget na grede din… Ya, it da glask ar medisin, hag a-raok mont, kemerit arc’hant eus ar valetennig aze, en armel… », Job a vije bet en e vutun. Job en doa c’hoant bras da c’houzout e pe seurt korn eus an armel edo an arc’hant.

It e peoc’h gant an hent-bras-se hep aon da vezañ gwintet er foz gant ur c’harr-dre-dan bennak !

« Job », emezi, « an dic’harzh n’eo ket, sur, boulc’het start, rak ho falz a oa chomet war gorre an armel. It eta d’ar waremm hiziv ha boulc’hit an dic’harzh evit mat ! Ha, dreist-holl, na lavarit ket gevier d’ho mamm, rak ar mammoù a zo finoc’h c’hoazh eget o bugale, hag, abred pe ziwezhat e teuont atav da c’houzout ar wirionez ! »

C'hwi, avat, « hermano Arturo », it d'ar c'halloup [sic, d'ar c'haloup] da gavout ho Tad-Rener !...