Office public de la langue bretonne
Paket berr an tamm anezhañ, Herri a lavaras din : « Un tamm houarn kozh bennak a zo bet disoñjet e goueled an armel. »
— « A ! a ! a ! malchañs !… malchañs !… » a hopas ar voereb. « Disoñjet em boa. Herri… Herri… a zo… beuzet !… malchañs !… » Hag e taolas adarre he fenn a-dreñv, hag e serras he daoulagad.
— « Boulc’hurun !… eme an diaoul kentañ, arabat lavarout amañ anv an Aotrou Doue. » — « Disoñjet am [sic "em"] boa, eme an hini all. Me a daolo evezh ; kendalc’homp ! »
Kerkent, avat, Job a daolas ur sell war gorre an armel, hag e welas warni e falz ; ar falz villiget, disoñjet gantañ an deiz a-raok.
Rak disoñjet em eus da lavarout deoc’h e oant o-daou, Job ha Lom, kendirvi[-]kompez.
Pell amzer sur e c'hortozo an Institut Pasteur an dakenn wad-se, rak pa zeuas ar medisin da ober e eil tro, goude kreisteiz, en devoa disoñjet krenn an derzhienn, ur gavadenn en devoa graet, avat : amibennoù a oa bet kavet er fank, da lavaret eo e oa klañv bremañ ar paotr yaouank gant an "dysenterie".
Sevenit ho tever, na zisoñjit ket.
Ar re [kazetennerien] all, anavezet evit bezañ enebourien direizh, a c'hallo bezañ "disoñjet", ha mat pell zo...
Mots précédents
Mots suivants
disoñjded