Skrimpañ a rejont buan war ar c’hleuz ; mes p’edont o tiskenn en tu all, soudanenn an Aotrou Breton a spegas ouc’h ur c’hef derv hag en dalc’has a-ispilh. Filip a rankas dont en-dro d’en dispegañ, hag, e-pad keit-se, ar soudard a c’hounezas kement warnezho, ma n’edo ket ouc’hpenn kant paz ken war o lerc’h.
Ar mor a led e wagennoù war an traezh, a astenn e divrec’h en-dro d’ar ger[r]igi, d’ar bili ; kelc’hañ a ra al listri, an taolioù-mor a strop o mogerioù, a freg warne, nebeut ha nebeut [,] tamm ha tamm e tispegont an traezh eus ar vein, ar mor a sav, strinkañ a ra, lammet a ra er bagoù, disjuntrañ a ra an tourioù.
Ur wech echu al labour-se e vije aes heuliañ ar c'hefioù hag o dispegañ diouzh ret.
Mots précédents
Mots suivants
dispelc'hiñ