Kerkent, avat, Job a daolas ur sell war gorre an armel, hag e welas warni e falz ; ar falz villiget, disoñjet gantañ an deiz a-raok.
— « Ho ! ho ! Job, dont a rit ? » Ha Job a stlape, kerkent, e forc’h, pe e falz, pe e falc’h ha dao ! da redek ar barrez.
Ne vez distrouezhet peurvuiañ ar gwenodennoù gant ar vorianed nemet a daolioù machete (seurt falz eeun) dre ma 'z eont.
Mots précédents
Mots suivants
falz-aotenn