Dezraoù un libell a'n gwellañ d'an bobl lik d'en em aplikañ, Ha preparañ kent mui kañvoù, Penaos pan renter an spered ez tle bout hep bec'h a bec'hed : Pe bout daonet dre e fedoù

Dezraou vn libel an guellhaff Dan popl lyc do em applicaff, Ha preparaff quent muy cafaou Penaux pan renther an speret Ez dle bout hep bech à pechet : Pe bout daffnet dre é fetou.

15. Mari, mestrez ar gwerc'hezed, / Pa zeuy ar marv, zo garv-meurbet, / Gant daeloù, kañvoù, em c'haouded, / C'hwi ouzh Jezuz ma eskuzit.

15. Mary, maestres an guercheset, / Pan duy an maro, so garo meurbet, / Gant dazlau, caffau, e-m caudet / Huy ouz Iesus ma escuset.

gwiskamant kañv

guiscamant caoûn

frealziñ ar c'hañvoù

frealsi ar canvaou

sae kañv

saë caoûn

kañv

caoûn

dougen kañv

douguen caoûn

kunduiñ kañv

cundui cañv

gober kañvoù

gobér cañvëu

bandenn kañv

bandeñ-cañv

tud ar c'hañv

ne soner ket ar c'hleier d'ar Wener-ar-Groaz, pehini eo deiz kañvoù hon Salver ; rak gwechall n'edo ket ar c'hiz en Iliz da seniñ glaz

né sonèr qet ar c'hleyer dar Véner ar groaz, pehiny eo deiz canvou hon Salver ; rac guëachall n'edo qet ar c'hiz èn Ilis da senni glas

dougen kañv gant ar re a zoug

douguen cañv gand nep a zoug

tud ar c'hañv

tud ar c'hañv

tud ar c'haouñ

kuitaat ar c'hañv

quytaat ar c'hañv

kañv

cañv

kañvaoù

cañvaou

kañvoù

cañvou

kañvoù

cañvëu

kañv

canv

kañv

canff

kañvaoù

canffaou

abid kañv

abid cañv

abijoù kañv

abichou cañv

dilhad kañv

dilhad cañv

dougen kañv

douguen cañv

gwele-kañv

gwélé-kañv

E kañv emaint holl.

E kañv é m'iñd holl.

kañv

kaoñ

kañveennoù

kaoñvéennou

kañv

kaouñ

Klevout a rit-hu e gañvoù ?

Klévoud a rit-hu hé gañvou ?

An du n'eo ket kañv dre-holl.

Ann dû né két kaoñ dré holl.

Ar c'hañv a zo tremenet dre amañ.

Ar c'hañv a zô tréméned dré amañ.

gweleoù-kañv

gweléou-kañv

kañv

kañvoù

kañvou

hag it da gerc'hat din ma abid du kañvoù

Hag it da gerc'had d'inn ma abit du kanvo

Ne oufec’h gouzout ar c’hañv a voe e Penn-an-Nec’h pa skoas ar marv e daol ? An amezeien zoken a gave truezus-bras gwelet un tiegezh evel hini Penn-an-Nec’h o chom etre daouarn tud ker yaouank.

Ne c’houfac’h gouzout ar c’haon e oue e Penn-an-Neac’h pa skoaz ar maro he daol ? An amezeien zoken a gave truezuz braz guelet eun tiegez evel hini Penn-an-Neac’h o choum etre daouarn tud ker iaouank.

Keloù ar marv a vez atav ur c’heloù a gañv ; en dro-mañ [e] oa ur c’heloù a laouenidigezh dreist-holl en hor bro-ni, rak edod o paouez dibennañ, e Montroulez, Mari-Juliana Jigant, leanez e Landreger ; an dimezell Kerlean, a Daole ; Perina ha Juliana Demaret, he c’hoar ; Barba Jago ha Modesta de Forsañs, evit bezañ hepken kuzhet beleien.

Kelou ar maro a vez atao eur c’helou a gaon ; enn dro-man oa eur c’helou a laouenedigez dreist-oll enn hor bro-ni, rak edot o paouez dibenna, e Montroulez, Mari-Juliana Jigant, leanez e Landreger ; an demezel Kerlean, a Daole ; Perrina ha Juliana Demaret, he c’hoar ; Barba Jago ha Modesta de Forsanz, evit beza epken kuzet beleien.

Mat, neuze, ma vezomp ar [v]istri, e vezo war beg tour Berven, a zo war an uhel, a weler a-bell hag a bep tu, ur banniel pe un drapo gwenn-kann o nijal laouen gant an avel ; ha mar kollomp, e-lec’h ur banniel gwenn, ur riblennad lian du ne vezo ken, evit dougen kañv d’ar re a vezo marv.

Mad, neuze, ma vezomp ar mistri, e vezo var bek tour Berven, a zo var an huel, a veler a bell hag a bep tu, eur banniel pe eun drapo guenn-kann o nijal laouen gand an avel ; ha mar kollomp, el leac’h eur banniel guenn, eur riblennad lian du ne vezo ken, evit dougen kaon d’ar re a vezo maro.

Rannet e vije bet ho kalon m’ho pije klevet an hirvoud hag ar c’hañv a voe eno !

Rannet e viche bet ho kaloun m’ho piche klevet an hirvoud hag ar c’haon a oue eno !

Yann ne zaleas ket pell : n’oa evit ober vad ebet, hag ur ranngalon e oa bezañ en dervezh-se e Lanzeon. N’oa nemet gouel ha kañv.

Ian ne zaleaz ket pell : n’oa evit ober vad ebed, hag eur rann-galoun oa beza enn dervez-se e Lanzeon. N’oa nemed vouel ha kaon.

Koue[zh]et e[o] warnon ma fec’hed / Gant kreñvoc’h 'viton ‘c’h on lardet / Yannig, ma far, groet hoc’h eus fall. / Klemm ha hirvoudiñ, tra na dal' ; Mard e[o] ho laeroñsi gwirion, / Hastet mont da ga[ou]t ar person ; / Anez dic’haouiñ prim ‘m eus aon, / E vezo amañ glaz ha kañv ! /

Koueet e warn-on ma fec’het / Gand krenvoc’h ‘wit-on ‘c’h on lardet / Ianik, ma far, groet hoc’h euz fall. / Klemm ha hirvoudi, tra na dall ; Mar-d-e ho laeronsi gwirion, / Hastet mont da gat ar person ; / Anez dic’haoin prim ‘m euz aon, / E vezo aman glaz ha kaon ! /

Terridigezh al lezenn a-berzh meur a hini, avat, pe a-berzh ar vroad a-bezh, a denno war he heul ar c’hastiz-mañ : kolloù, kañvoù, krenoù-douar, dour-beuz, bosenn war dud ha loened, brezelioù-koll, gwaskerezh estren, ha, d’an diwezhañ, dismantr ha marv ar vroad, dilignezadur ha steuziadur ar ouenn (1).

Terridigez al lezenn a-berz meur a hini, avat, pe a-berz ar vrôad a-bez, a denno war he heul ar c’hastiz-man : kollou, kanvou, krenou-douar, dour-beuz, bosenn war dud ha loened, brezeliou-koll, gwaskerez estren, ha, d’an diweza, dismantr ha maro ar vrôad, dilignezadur ha steuziadur ar ouenn (1).

En amheol glas a oa en em ledet war ar mor, m’edo gantañ evel mantellet a gañv, e verzas Vindosêtlos, dirak staon e vag, dour ar ganol du da welout e-kreiz an tachadoù eon. An donded eo hel lakae da vezañ du.

En amheol glas a oa en em ledet war ar mor, m’edo gantan evel mantellet a ganv, e verzas Vindosêtlos, dirak staon e vag, dour ar ganol du da welout e-kreiz an tachadou eon. An dounded eo hel lakae da veza du.

— « Ya, diskouezomp e tougomp kañv d’hon eontr. »

« Feiz ! » eme Lukaz, « kanañ a rit d’hoc’h eontr un interamant a gentañ klas ! Mes arabat eo seniñ ar c’hañv re abred, rak marteze hoc’h eontr a zo yac’h-pesk, ha ker buan e vefe gwelet o tont amañ da c’houlenn diganin ur chopinad sistr. »

En eneb d’an du-kañv-se, pa brene ur vaouez ar mouchouer bras gant pimpilhoù hir ha rodellet a dlee padout outi ha marteze ouzh he merc’h o buhez-pad, evel-just e tibabe al liv a gare, rak kavout a rae er stalioù n’eus forzh pere, an eil lintrusoc’h eget egile : mouchoueroù ruz-tan, glas-dour, gell damruz, glas-mor, liv al ludu, mouk, ha zoken gwenn-sin pe du adarre, evit an intañvezed hepken hag ar gwragez krog mat da vont war an oad.

En eneb d’an du-kañv se, pa brene ur vaouez ar mouchouer bras gant pimpilhoù hir ha rodellet a dlee padout outi ha marteze ouzh he merc’h o buhez-pad, eveljust e tibabe al liv a gare, rak kavout a rae er stalioù n’eus forzh pere, an eil lintrusoc’h eget egile : mouchoueroù ruz-tan, glas-dour, gell damruz, glas-mor, liv al ludu, mouk, ha zoken gwenn-sin pe du adarre, evit an intañvezed hepken hag ar gwragez krog mat da vont war an oad.

Bragoù, jiletenn ha chupenn, hañv-goañv ne weled nemet mezher du penn-da-benn e-dro dezho, evel pa vijent holl, hag a-hed o buhez, o tougen kañv d’unan-bennak ; diouzh ar c’hiz e ranke bezañ al liv hag an danvez-se.

Plijout a rae dezhi moarvat ober ur wech an amzer ur c'hofad gouelañ, ha Biz Kamm, daoust ha ma veze ar peurliesañ ken dibreder hag ur vi nevez dozvet, a lavare neuze, ur sac'had droug ennañ : « Va Doue ivez 'ta gant homañ ! krog eo adarre merc'h Sapeur da zougen kañv d'he bramm kentañ ! »

Pa varv unan bennak, kar ha par, diaezet, / Gant an diouer arc'hant, a lâr ez int paour-razh / Hag e chom ar person hep ar gopr disterañ / 'Vit pedennoù ar c'hañv, salmoù ha Libera.

Pa varv unan bennak, kar ha par, dïezet, / Gant an diouer arc'hant, a lar ez int paour-raz / Hag e chom ar person hep ar gopr distera / 'Vit pedennou ar c'hañv, salmou ha Libera.

En ur vro oa re enk, Re c'hlas he livioù kanv, Bremañ 'vez sked an hañv, War an aod dibaouez.

"Sellit, hemañ eo maen-sonn kañv Hegeso. Un oberenn gant Kallimac'hos moarvat. Evel-just, an hini a welit a zo un eilad. An hini orin a zo er Mirdi Henoniel Broadel."

Diluziet e vo ar gudenn a-raok fin an devezh. Torrit ho kañv neuze ha stagit gant al labour en-dro.