Ar govesion a zeu da varn ar goustiañs hag al lez a zeu da varn ar gwall gomportamañchoù aznat.

Ar goveçzion a zeu da varn ar goustyançz : hac al lès a zeu da varn ar goall gomportamanchou aznad.

koustiañs

coustiançz

evit an diskarg eus e goustiañs

evit an discarg eus e goustiançz

un den a ur goustiañs vat

un den a ur goustyançs vad

un den nes d'e goustiañs

un den nès d'e goustiançz

kaz a goustiañs

cas a goustiançz

teolojian ar goustiañs

teologyan ar goustiançz

doktor ar goustiañs

doctor ar goustiançz

Ar govesion a zeu da varn ar goustiañs : hag al lez a zeu da varn ar gwall gomportamañchoù patant.

Ar goveçzion a zeu da varn ar goustyançz : hac al lès a zeu da varn ar goall gomportamanchou patant.

dared a ra ur goustiañs

dared a ra ur goustiançz

grit hoc'h egzamen a goustiañs a-barzh monet d'ho kwele

grit ho heçzamen a goustiançz abarz mônnet d'o cuële

soñjal en e goustiañs

songeall èn e goustyançz

ur goustiañs vat

ur goustyançz vad

ur goustiañs vat a zen

ur goustyançz vad a zèn

gwall goustiañs

goall goustiançz

en koustiañs

eñ coustiançz

rebech ar goustiañs

rebech ar goustyañçz

D'an deiz diwezhañ eus ar bed, ar barner a zisplego ar plegoù hag an eil plegoù eus a goustiañs pep hini

Da'n deiz divezâ eus ar bed, ar barneur a displego ar plegou hac an eil blegou[sic] eus a goustyançz pep hiny.

e koustiañs

ê coustyançz

koustiañs

koustiañsoù

koustiañsou

Mard eo ret e varvin, 'velato e kredan E tle en em damall eveldon pep unan, Rak evit bezañ leal, hennezh a dle mervel en deus war e goustiañs brasañ pec'hed mervel."

"Mar d-eo red e varvinn, 'velato e kredann E tle enn em damall eveld-oun peb-unan, Rak evit beza leal, hen-nez a dle mervel En deuz war e goustianz brasa pec'hed marvel."

Abalamour ma n’en deus netra, micherour kêr en em laka atav e kostez ar re fall, rak ar re fall n’int ket ken tost-se d’o c’houstiañs ; ar re fall, el lec’h ma kavint speg, a spego pe e vezo leal pe ne vezo ket, hag e-touez ar re-mañ e kav dezhañ e c’hello e-unan kaout ivez krog en tu pe du.

Abalamour ma n’en euz netra, micherour kear a en em laka atao e kostez ar re fall, rag ar re fall n’int ket ken tost-se d’ho c’houstianz ; ar re fall, el leac’h ma kavint spek, a spego pe e vezo leal pe ne vezo ket, hag etouez ar re-man e kaf d’ezhan e c’hello he-unan kaout ive krok enn tu pe du.

A ! Loull ar Bouc’h ! da zorn war da goustiañs, mard eus c’hoazh koustiañs en da greiz, pet den n'ac’h eus-te ket lakaet en un nec’hamant ker bras ha da hini, en deiz a hiriv ?

Ah ! Loull ar Bouc’h ! da zourn var da goustianz, mar deuz c’hoaz koustianz enn da greiz, ped den nac’h eus-te ket lakeat enn eun nec’hamant ker braz ha da hini, enn deiz a herrio ?

Aonik evel an dud a zo sammet o c’houstiañs a viltañsoù hag a dorfedoù, Loull ar Bouc’h a oa prennet mat an dorioù en-dro dezhañ, ha c’hoazh ne gouske nemet ul lagad digor.

Aounig evel an dud a zo sammet ho c’houstianz a viltansou hag a dorfejou, Loull ar Bouc’h a ioa prennet mad an doriou enn dro d’ezhan, ha c’hoaz ne gouske nemed eul lagad digor.

Neuze ’ta, dirak Doue, ho torn war ho koustiañs, e kav deoc’h eo ret deomp lakaat Loull ar Bouc’h d’ar marv ? — Ya, ya, tremen mall eo ; ha pell a zo emaomp o c’houlenn an eil digant egile perak ne deue ket deomp, a-berzh hor mestr, an urzh da gas ur voled plom pe ziv da bounneraat penn Loull ar Bouc’h.

Neuze ’ta, dirag Doue, ho tourn var ho koustianz, e kaf d’ehoc’h eo red d’eomp lakaat Loull ar Bouc’h d’ar maro ? — Ia, ia, tremen mall eo ; ha pell a zo emaomp o c’houlen an eil digant egile perag ne deue ket d’eomp, a berz hor mestr, an urz da gas eur vouled ploumm pe ziou da bounneraat penn Loull ar Bouc’h.

Daoust ha ni, e koustiañs, dirak Doue, ha n'eo ket ret deomp difenn an dud vat-se a-enep pep drouk, a-enep pep den, nag e rankfemp evit-se en em lakaat war-var da goll hon-unan hor buhez ? Lavarit din.

Daoust ha ni, e koustianz, dirag Doue, ha ne ket red d’eomp difenn an dud vad-se a enep pep drouk, a enep pep den, nag e rankfemp evit-se en em lakaat var var da goll hon-unan hor buez ? Lavarit dign.

Madoù darn hoc’h eus kemeret, / Hep koustiañs na lealded ; / Ne z’eus maen en ho ti / Ne ra deoc’h bemdez kri war gri.

Madou darn hoc’h euz kemeret, / Eb koustianz na lealded ; / Ne z’euz men enn ho ti / Ne ra dec’h bemdez kri var gri.

Ne gav ket din, rak Jañ-Mari a zo un den hag en deus re a zoare vat. Ur goustiañs eeun a rank bezañ en e greiz, rak e c’hoarzhadennoù a oa re galonek ; an aer en doa da c’hoarzhin da vat, ha, ma vije bet un trubard, e goustiañs he divije kalz pe nebeut piket e galon da vezañ gwerzhet daou zen n’oar ket da anaout, ha n’o deus graet droug ebet dezhañ.

Ne gaf ket dign, rak Jan-Mari a zo eun den hag en deuz re a zoare vad. Eur goustianz eeun a rank beza enn he greiz, rak he c’hoarzadennou a ioa re galounek ; an ear en doa da c’hoarzin da vad, ha, ma viche bet eun trubard, he goustianz e diviche kals pe nebeut piket he galoun da veza guerzet daou zen n’oar ket da anaout, ha n’o deuz great drouk ebed d’ezhan.

Heuilh a ranke e pep giz hag e pep tra ali ar c’houarnamant, mat pe fall, evel ma vije e vije. Ha c’hoazh e ranke ar veleien touiñ war o c’houstiañs sentiñ ouc’h al lezennoù difeiz-se.

Heuill a ranke e pep giz hag e pep tra ali ar c’houarnamant, mad pe fall, evel ma viche e viche. Ha c’hoaz e ranke ar veleien toui var ho c’houstianz senti ouc’h al lezennou difeiz-ze.

Pebezh dudi evit ar manac’h, evit Job Karo, e c’hwreg, e dud hag e amezeien gellout kofes evit gwalc’hiñ o c’houstiañs ha kaout an eurvad da lojañ o Doue en o c’halon, evit o sklêrijennañ hag o c’hreñvaat !

Pebez dudi evit ar manac’h, evit Job Karo, he c’hrek, he dud hag he amezeien gellout kofez evit goalc’hi ho c’houstianz ha kaout an eur-vad da loja ho Doue enn ho c’haloun, evit ho sklerijenna hag ho c’hrenvaat !

Mes ar manac’h a zivinas raktal edo koustiañs an den kozh-se o pikat anezhañ, hag e lavare outañ e-unan : Hemañ, an den-mañ, ma n’en deus ket merzheriet va c’henvreudeur, menec’h Sant-A[l]bin, a dle bezañ merzheriet menec’h-all, ha va c’homzoù a ya betek goueled e galon.

Mez ar manac’h a zivinaz raktal edo koustianz an den koz-se o pikat anezhan, hag e lavare outhan he-unan : Heman, an den-man, ma n’en deuz ket merzeriet va c’henvreudeur, menec’h Sant-Aubin, a dle beza merzeriet menec’h-all, ha va c’homzou a ia beteg goueled he galoun.

— Ar pezh a livirit a zo gwir. Va c’hredenn, va feiz, va c’houstiañs a zifenn ouzhin bale dre ar memes hent ganeoc’h ; her lavaret am beus dirak an holl en ti-kêr : c’hwi ne falveze ket deoc’h kemeret diganen an dilez eus va c’harg : abalamour da se on chomet hep mont war ho tro.

— Ar pez a livirit a zo guir. Va c’hredenn, va feiz, va c’houstianz a zifenn ouzign bale dre ar memez hent ganeoc’h ; her lavaret am beuz dirak an oll enn ti-kear : c’houi ne falveze ket d’eoc’h kemeret digan-en an dilez euz va c’harg : abalamour da-ze oun chomet hep mont var ho tro.

Mat eo studiañ ar perag hag an abalamour eus an traoù ; klask e goueled ar goustiañs lezennoù kuzhet ar vuhezegezh ; furchal deraouidigezh ha finvezhioù an den ; keñveriañ engehentadur al loened ouzh hini an dud ; esaeañ divinout petra eo an Ene, mes ma'z eer re bell war hent an Dianav, mar c'hoantaer dizoleiñ ar pezh a rank chom kevrin, neuze emeur war-var dihentañ.

Mat eo studia ar perag hag an abalamour eus an traou ; klask e goueled ar goustiañs lezennou kuzet ar vuhezegez ; furchal deraouidigez ha finveziou an den ; keñveria engehentadur al loened ouz hini an dud ; esa divinout petra eo an Ene, mes ma 'z eer re bell war hent an Dianav, mar c'hoantaer dizolei ar pez a rank chom Kevrin, neuze emeur war var dihenta.

« N’eo ket un dra gristen ar pezh emaomp oc’h ober ; un dra spontus eo zoken hag a vezo tamallet deomp atav gant hor c’houstiañs ; klask lazhañ hor moereb ! ! »

An danevellig-se a daolenn mat ma zad evel ma oa, un den uvel, a reas e zever rik e pep tra, hep c'hoant ebet da vrabañsal, na da resev ar pezh na gave ket, en e goustiañs, en devoa gounezet.

An danevellig-se a daolenn mat ma zad evel ma oa, eun den vuel [sic], a reas e zever rik e pep tra, hep c'hoant ebet da vrabañsal, na da reseo ar pez na gave ket, en e goustiañs, en devoa gounezet.

Ar breur Arturo, avat, m'en doa bet e walc'h a vezh, n'oa ket bet disammet gantañ e goustiañs.

Ha moarvat, rak roet eo bet deoc'h ho lod skiant-prenañ gant an Aotrou Doue ; moarvat n'oc'h ket dic'houzvez eus talvoudegezh pennañ ar reolenn-se, a voe aozet gant furien, a anaveze ervat koustiañs ar venec'h.

A ! N'eus nemet ur goustiañs fall a c'hell mirout en doare-se a gaout repoz.

Da gentañ-penn e vez atav un den hag a sav dirak ur gwaskerezh bennak. [...] Klask a ray an arbennour-se neuze an tu da cheñch an traoù evit ma terefent d'e goustiañs.