leal

leal

bezañ leal

beza leal

pinvidigezhoù leal

pinvidiguezou leal

leal eo mar deus war an douar

leal eo mar deus var an douar

un den eo evit al lealañ

un dèn eo evit al lealâ

lealoc'h

lealañ

lealâ

lealañ

bet leal

e gwirionez a galon leal

ê güiryonez a galoun leal

a galon leal

a galoun leal

taolenn verr ha leal, eveus an traoù tremenet, hervez pep amzer

tauleñ-verr ha leal, eveus an traou trémenet, hervez pep amser

ez leal

ez leal

kopi leal

copi leal

leal

leal eo an den-hont

leal eo an dèn hont

leal

léal

leal eo e pep tra

léal eo é pép trâ

« E gwirionez, Doue a zo leal, / Ne zigas mad d'ar re ra fall ; / Biskoazh digastiz ne lezas / Nag ar muntrer, nag ar yuzaz. »

» E gwirionez, Doue a zo leal, / » Ne zigas mad d'ar re ra fall ; / » Biskoaz digastiz ne lezaz / » Nag ar muntrer, nag ar iuzaz.

— « Re ziwezhat, 'mezañ, ez on bet kelennet ; / Hag-eñ zo leal mervel ker buan ha lavaret ?

— « Re zivezad, 'me z-han, ez ounn bet kelennet ; / » Hag hen zo leal mervel ker buan ha lavaret ?

Mard eo ret e varvin, 'velato e kredan E tle en em damall eveldon pep unan, Rak evit bezañ leal, hennezh a dle mervel en deus war e goustiañs brasañ pec'hed mervel."

"Mar d-eo red e varvinn, 'velato e kredann E tle enn em damall eveld-oun peb-unan, Rak evit beza leal, hen-nez a dle mervel En deuz war e goustianz brasa pec'hed marvel."

Abalamour ma n’en deus netra, micherour kêr en em laka atav e kostez ar re fall, rak ar re fall n’int ket ken tost-se d’o c’houstiañs ; ar re fall, el lec’h ma kavint speg, a spego pe e vezo leal pe ne vezo ket, hag e-touez ar re-mañ e kav dezhañ e c’hello e-unan kaout ivez krog en tu pe du.

Abalamour ma n’en euz netra, micherour kear a en em laka atao e kostez ar re fall, rag ar re fall n’int ket ken tost-se d’ho c’houstianz ; ar re fall, el leac’h ma kavint spek, a spego pe e vezo leal pe ne vezo ket, hag etouez ar re-man e kaf d’ezhan e c’hello he-unan kaout ive krok enn tu pe du.

A-benn nebeut bloavezhioù, Per a gavas ur vaouez eus e zoare, ur vaouez leal hag a zoujañs Doue eveltañ.

A-benn nebeut blaveziou, Per a gavaz eur vaouez euz he zoare, eur vaouez leal hag a zoujanz Doue evel-d’han.

C’hwi a c’hell lavaret ar pezh a girit ha tamall kement ha ma kirit. Mard edon e Kergidu, bezañ kroget ennon eno ; lealoc’h e vije bet.

C’houi a c’hell lavaret ar pez a girit ha tamall kement ha ma kirit. Mar d-edon e Kergidu, beza kroget enn-oun eno ; lealloc’h e vije bet.

En em gavet [ez] eus bet war douar Breizh, bro an dud leal koulskoude, un den hag en deus gwerzhet e genvroidi.

En em gavet euz bet var douar Breiz, bro an dud leal koulskoude, eun den hag en deuz guerzet he genvroidi.

leal

léal

Ar baotred, diouzh o zu, a oa e-keñver ar plac’hed yaouank leal ha leun a enor ; ne glaskent nag o zouellañ nag o gwallañ ; ha ne save etrezo na droug na kenoaz diwar-benn merc’hed.

Ar baotred, diouz o zu, a oa e-kenver ar plac’hed yaouank leal ha leun a enor ; ne glaskent nag o zouella nag o gwalla ; ha ne save etrezo na droug na kenoaz diwar-benn merc’hed.

Dizaon e fiziomp ennañ enor hon tiegezhioù, lealañ gwarezour ma ’z eo !

Dizaon e fiziomp ennan enor hon tiegeziou, leala gwarezour ma ’z eo !

Piv a oa ken leal hag eñ ? Ha piv furoc’h, eeunoc’h hag eñ ?… Evel-se e vez kollet e vrud gant ar paourkaezh den.

Piou a oa ken leal hag hen ? Ha piou furoc’h, eeunoc’h hag hen ?… Evel-se e ve kollet e vrud gant ar paour kêz den.

Amañ 'z eus kêriadennoù sioul kuzhet a-drek ar c'hleuzioù uhel, na zigouezher enno nemet dre c'haridennoù enk ha teñval, dre wenodennoù moan ha kamm-jilgamm ; er c'hêriadennoù, ez eus tier kozh, gant o dorioù bolzet, merket ur bloaz warno alies, evel 1590, pe 1675, pe 1730 : peadra da soñjal atav er re aet kuit ; amañ 'z eus menezioù moal ha kragek ; saonennoù klenk lec'h ma hiboud ur wazhig-dour ; hag er c'hornad-se e vev ur ouenn gouerien pennoù-fall, distag a bep tu, disfizius ouzh an aotrounez, hanterourien hag emsikourerien dre dreuzlavar, stag d'o zra o-unan dre voazadur, mignoned d'ar frankiz soñjal, d'ar frankiz donemonea, diaes dezho dougen yev beleien ha noblañs, ha nag evit-se tud a relijion, a urzh vat, a zoujañ evit ar galloud leal, sentus ouzh ar Red, dispont ouzh ar re vev met leun a aon rak an teuzoù, ar seblantoù, ar bed all : tud hag a zo pimpatrom c'hoazh, e deroù an XXvet kantved, ar re a veve araozo mil bloaz 'zo.

Amañ 'z eus keriadennou sioul kuzet a-drek ar c'hleuziou uhel, na zigouezer enno nemet dre c'haridennou enk ha teñval, dre wenodennou moan ha kamm-jilgamm ; er c'heriadennou, ez eus tier koz, gant o doriou bolzet, merket ur bloaz warno alies, evel 1590, pe 1675, pe 1730 : peadra da soñjal atao er re aet kuit ; amañ 'z eus meneziou moal ha kragek ; saonennou klenk lec'h ma hiboud eur wazig dour ; hag er c'hornad-se e vev eur ouenn gouerien pennou fall, distag a bep tu, disfizius ouz an aotrounez, hanterourien hag emsikourerien dre dreuzlavar, stag d'o zra o-unan dre voazadur, mignoned d'ar frankiz soñjal, d'ar frankiz donemonea, diaes d'ezo dougen yeo beleien ha noblañs, ha nag evit-se tud a relijion, a urz vat, a zoujañ evit ar galloud leal, sentus ouz ar Ret, dispont ouz ar re veo met leun a aon rak an teuzou, ar seblantou, ar bed-all : tud hag a zo pimpatrom c'hoaz, e deraou an XXvet kantved, ar re a veve araozo mil bloaz 'zo.

Ma 'z out dezhi [d'ar Republik] ken douget ha leal, / E vo dav dit ma skoazellañ diouzhtu ; / Ezhomm 'm eus, selaou, da c’hoût war be du / Emañ ar stourmer-se ken entanet / Ouzh gwirioù sakr ar Republikaned.

Ma 'z out dezi ken douget ha leal, / E vo dao dit ma skoazella dioustu ; / Ezomm 'm eus, selaou, da c'hoût war be du / Emañ ar stourmer-se ken entanet / Ouz gwiriou sakr ar Republikaned.

Pa gendalc'hit da jarneal, E vo test ivez, ez leal, War ar skrid-se ho sinadur Ez oc'h trubard ha dinatur.

Pa gendalc'hit da jarneal, E vo test ive, ez-leal, War ar skrid-se ho sinatur Ez oc'h trubard ha dinatur.

Ar c'hannoù leal a blij din / Ha muntrañ den dizrouk ne rin.

Ar c'hannou leal a blij din / Ha muntra den dizrouk ne rin.