Gwelet hemañ mac’hagnet e holl izili, henhont astennet a-hed e gorf war hent ar belerined, a glemm, a derm, klevet-eñ o huanadiñ war e wallblanedenn : « O ! pet truez ouzh ur paourkaezh !… O ! pet truez !… » Hennezh, azezet harp ouzh ar c’hleuz, e flac’hoù en e gichen, euzhus da welet, a ziskouez e zivc'har debret gant ar goulioù hag ar c’hontron : « Sellit a-druez ouzh un den reuzeudik, c’hwi pere a zo yac’h ha divac’hagn ».
Ha va c’hemener mac’hagnet da lammat er porzh ken prim hag ur bleiz e vefe sanket dezhañ ur skod-tan dindan e lost.
fuloriñ a rae diwar-benn bugale mouget, ne ouied ket pere, ha krennarded mac'hagnet, met echu oa ar brezel pell a oa ha forzh penaos hi ne oa bet morse d'an tachennoù-emgann, ha ken taer e teue da vezañ diwar an albac'hennoù-se ma oa bet sinet diouzhtu gant ar medisin ar baberenn evit he c'has da Sant Mewen.
Mots précédents
Mots suivants
mac'hañ