Office public de la langue bretonne
mantrus
Hag an dra-se a oa gwir, gwiroc’h eget gwir, rak klevet e oa bet, e-pad an noz, youc’hadennoù mantrus, spontus, ha den ebet war an douar ne c’halle youc’hal en doare-se.
Ar gristenion a voe dihunet en o gwele gant e glemmoù mantrus, hag an eil a c’houlennas digant egile : — « Hag a nevez, e Karreg-al-Louarn ? » — « Ur c’hazh o vervel an hini eo ? » — « Pe un den ? » — « Pe an Ankoù ? » — « Pe Satanaz ? » — « Ya ! marteze, Karreg-al-Louarn a zo satanazet. »
Ha c'hwi o tremen koulskoude, goude ober un hej mat d'ho pouzelloù; hag e kendalc'h ar c'harr gant e hent, ret dezhañ pignat bremañ en ur roc'hat mantrus.
Setu va displegadur ; trist a-walc'h eo, Poole ; ur soñj mantrus ; eeun eo evelkent ha naturel, derc'hel a ra war sav hag hon disammañ a ra diouzh pep nec'hamant digempoell.
Kanañ a reont luganoù spontus evit diskuliañ interestoù pizh, mantrus pe droch an dud-se.
Mantrus eo pegen gwallc'hoantek e oa.
Mots précédents
Mots suivants
Mantua