mantret eo he c'halon gant glac'har

mantret eo he c'haloun gant glac'har

goulenn alies gant ur galon mantret, pardon eus e bec'hejoù, digant Doue

goulenn allyès gand ur galon mantret, pardon eus e bec'hejou, digand Douë

Mantret eo gant an doan.

Mañtred eo gañd ann doan.

Ur c'hleñved didruez hag a skign dre'r bed-holl Ar spont hag ar marv, pa deu d'en em ziroll, Kleñved aes da bakañ, taolet eus an neñvoù, Da skarzhañ pizh an douar eus e holl dorfejoù, Ar vosenn hec'h anv, a stlape en ifern Loened a-vagadoù kaset ganti d'ar bern. Ne zianalanet holl, holl avat e oant skoet, Hep debriñ nav evañ e choment evel mantret, Al leon koulz hag ar bleiz, e-kichenik an oan, Al louarn tost d'ar yar hep ober mik na mann. An durzhunell zoken, kollet he c'harantez, Ne ziskoueze d'he far nep laouenidigezh.

Eur c'hlenved didruez hag a skign dre'r bed holl Ar spount hag ar maro, pa deu d'en em ziroll, Klenved eaz da baka, taolet euz an envou, Da skarza piz ann douar euz e holl dorfejou, Ar vosen he hano, a stlape enn ifern Loened a vagadou kaset gant-hi d'ar bern. Ne zianalent holl, holl a-vad e voant skoet, Hep dibri nag efa e choument evel mantret, Al leon koulz hag ar bleiz, e kichenik ann oan, Al louarn tost d'ar iar heb ober mik na man. Ann durzhunel zo-ken, kollet he c'harantez, Ne ziskoueze d'he far nep laouenidigez.

Ar re ne [c'h]ouient ket an dro / A chome mantret tro-war-dro, / O welet o vont 'raok Marzin[,] / Ur seurt pikol leon[,] d'ar vilin.

Ar re ne c'houient ket ann dro / A choume mantret tro-war-dro, / O welet o vont 'raok Marzin / Eur seurt pikol leon d'ar vilin.

— Setu penaos an tieg / D'e vignoned mantret er c'hiz-se a brezeg. / Un tieg[,] komz evel-se ! eme unan bennak.

— Setu penaoz ann tiek / D'he vignouned mantret er c'hiz-ze a brezek. / Eunn tiek komz evel-se ! eme unan bennag.

En em gavet da vont da di / Ur furlukin a Leskudenn, / E voe mantret-holl o welet / Kement all a draoù oc'h bizhier : / Dilhajoù glas, ruz, marellet, / Barvouskennoù, manegeier, / Rokedennoù, frezilhonoù, / Darn arc'hantet, darn alaouret, / Saeoù goullo, soroc'helloù / E pep giz zo hag a zo bet / Dastumet eno eus pep bro.

En em gavet da vont da di / Eur furlukin a Les-Kuden, / E voe mantret holl o welet / Kement all a draou oc'h bisier : / Dillajou glaz, ruz, marellet, / Barvouskennou, manegeier, / Rokedennou, frezillonou, / Darn arc'hantet, darn alaouret, / Saeou goullo, soroc'hellou / E pep giz zo hag a zo bet / Dastumet eno euz pep bro.

Ar Vretoned a chomas mantret. A-enep beg lemm ur vaionetez, petra e oa o fenn-bazh, petra e oa zoken o fuzuilhoù ?

Ar Vretouned a jommaz mantred. A enep beg lemm eur vaionnettez, petra oa ho fenn-baz, petra oa zoken ho fuziliou ?

Pa weljont ar manac’h, gant e zilhad manac’h, o tigouezhout en ti e chomjont mantret, o loaiad yod en hanter an hent eus ar pod d’o ginou.

Pa velchont ar manac’h, gant he zillad manac’h, o tigouezout enn ti e chomchont mantret, ho loaiad iod enn hanter an hent euz ar pod d’ho ginou.

Abalamour da se, en em gavet e-kichen an treuzoù, e tistroas truezus war-zu ar penn uhelañ da sellet ur wech c’hoazh da vihanañ ouc’h Anna Roue, astennet war barlenn Janed ar Go, hag e chomas ur pennad mantret ha dilavar : Gwiskañ a reas liv ar marv ; krediñ a raed edo, eñ ivez, o vont da gaout ur fallaenn.

Abalamour da-ze, en em gavet e kichenn an treujou, e tistroaz truezuz varzu ar penn huela da zellet eur veach c’hoaz da viana ouc’h Anna Roue, astennet var barlenn Jannet ar Go, hag e chomaz eur pennad mantred ha dilavar : Guiska a reaz liou ar maro ; kredi a reat edo, hen ive, o vont da gaout eur fallaenn.

Mes den na fiñvas, an holl a yoa mantret ; brud emgann Kergidu en doa sebezet ar vro.

Mez den na finvaz, an oll a ioa mantret ; brud emgann Kergidu en doa sebezet ar vro.

Hag e renas ar sioulded el logell hag an nec’h hag an enkrez, rak n’o doa ket tremenet an daou bried hep merzhout esmae ar plac’h yaouank ha mantret edo o c’halon gant ar c’homzoù anezhi.

Hag e renas ar sioulded el logell hag an nec’h hag an enkrez, rak n’o doa ket tremenet an daou bried hep merzout esmae ar plac’h yaouank ha mantret edo o c’halon gand ar c’homzou anezi.

Dic’houest da ren ha da luskañ o lestrig, mantret-holl, e vanjont diloc’h, helmoet o daouilin en o barlenn, o elgez war balv o daouarn, o sellout gwech ar mor, gwech an neñv, gwech all o c’hoar astennet ouzh o zreid.

Dic’houest da ren ha da luska o lestrig, mantret-holl, e vanjont diloc’h, helmôet o daouilin en o barlen, o elgez war balv o daouarn, o sellout gwech ar mor, gwech an nenv, gwech all o c’hoar astennet ouz o zreid.

Marc’harid, mantret he c’halon, hec'h-unanik, ar paotr dindan he mantell, a zistroas d’ar gêr.

Marc’harid, mantret he c’halon, he-unanik, ar pôtr didan [sic, "dindan"] he mantell, a zistroas d’ar gêr.

Ha piv ne vije bet mantret e galon o klevet klemmoù hag hirvoudoù an div intañvez.

Ha piou ne vije bet mantret e galon o klevet klemmou hag hirvoudou an diou intanvez.

Homañ, spouronet-holl, mantret gant an droug a oa enni, aet a oa d’he gwele, dilezet ganti tud an devezh.

Homan, spouronet holl, mantret gant an droug a oa enni, aet a oa d’he gwele, dilezet ganti tud an devez.

mantret

Ma c'halon trubuilhet ha ma spered sammet / Ez on chomet mantret ha leun a zouetañs.

E strad ken du [e] reuz ma anken, / Pa gresk er gwez delioù glas-dour, / Pa vouskan koulmed ar stankenn / D'o fared kuñv o grougous flour, / E vez bepred gwan ha gwasket / Ha mantret-holl ma c'halon baour.

E strad ken du reuz ma anken, / Pa gresk er gwez deliou glas dour, / Pa vouskan koulmed ar stankenn / D'o fared kuñv o grougous flour, / E vez bepred gwan ha gwasket / Ha mantret-holl ma c'halon baour.

Ma c'halon, leun a c'hwervoni, / ' Zo mantret gant ho kasoni.

Un tammig mantret e chomis war an taol, rak ma kaver Bretoned dre ar bed-holl, e vezont kemeret dre vras [dre-vras] evit Gallaoued, hag heñvel outo o vezañ ma vevont evel Gallaoued.

Mantret on gant marv da vab.