peoc'h

peuch

it en peoc'h

eth en peuch

ober peoc'h

peoc'h

ar peoc'h a garan mui eget ar brezel

ar peoc'h a garañ muguet ar bresell

digas ar peoc'h

digaçz ar peoc'h

gant peoc'h

gand peoc'h

gwell eo ganin ar peoc'h evit ar brezel

guëll eo guenê ar peoc'h evit ar bresell

lakaat ar peoc'h

lacqât ar peoc'h

kent e karan ar peoc'h eget ar brezel

qent e carañ ar peoc'h eguet ar bresell

peoc'h holl

peoc'h oll

e peoc'h

è peoc'h

bez' ec'h istiman ar peoc'h dreist an trouz

bez' ehistimañ ar peuc'h dreist an trouz

bez' ec'h istiman ar peoc'h dreist ar safar

bez' ehistimañ ar peuc'h dreist ar safar

ret eo kaout ar peoc'h gant Doue, gant an nesañ, ha gant e-unan

red eo cahout ar peoc'h gand Doüe, gand an neçzâ, ha gand e-unan

ar peoc'h a renker da gaout gant Doue, gant an nesañ, ha gant e-unan

ar peoc'h a renqér da gahout gand Doüe, gand an neçzâ, ha gand e-unan

reiñ peoc'h

rei peoc'h

roet peoc'h

roët peoc'h

roit peoc'h

roït peoc'h

peoc'h

peoch

lakaat e peoc'h

lacqât ê peoc'h

lakaet e peoc'h

lecqeet ê peoc'h

Pa vez kreañ ar brezel e vez tostañ ar peoc'h.

Pa véz creâ ar bresell, e véz taustâ ar peoc'h.

amzer an peoc'h

amser an peoc'h

amzer an peoc'h

amser an puoc'h

ar peoc'h a c'heder

ar péoc'h a c'hédeur

gwialenn-beoc'h

gwialen-beoc'h

peoc'h

péac'h

peoc'h

péoc'h

torret eo ar peoc'h

torred eo ar péoc'h

chomit e peoc'h

choumid é péoc'h

roit peoc'h, mar gellit

rôit péoc'h, mar gellit

peoc'h

peuc'h

peoc'h

péac'h

peoc'h

pioc'h

peoc'h !

péoc'h !

— « Roit peoc'h din, emezi, bemdez e kounnaren, / Pa welen, 'vel amañ, an dud ken didalvez ; / Kousket ha dibriñ boed, setu a raent bemdez. »

— « Roit peoc'h d'in, eme z-hi, bemdez e kounnarenn, / Pa welenn, 'vel ama, ann dud ken didalvez ; / Kousket ha dibri boed, setu a reant bemdez. »

Daoust ha n'en deus ket ar mojenner sentet ouzhoc'h, pa oac'h o lavaret petra a ranke Breizhiz da gasaat ha petra da garout ! Daoust ha na zesk da bep Breizhad eo ret trec'hiñ a-raok an droug, heuliañ ar mad, bezañ, pa'z eo dleet, digabestr ha dishual; chom e peoc'h en e di balan

Daoust ha n'en deuz ket ar mojenner sentet ouz-hoc'h, pa oac'h o lavaret petra a ranke Breiziz da gasaat ha petra da garout ! Daoust ha na zesk da bep Breizad eo red trec'hi a-raog ann droug, heulia ar mad, beza, paz'eo dleet, digabestr ha dishual; choum e peoc'h enn e di balan

— « Mamm, d'e gerent en deus lavaret dont warc'hoazh ! / Ha n'eo ket mall bale ? / — Amzer ! va bugale, / Arabat tec'het kuit ken a lavarin deoc'h. / Souchit aze, kouskit e peoc'h ! »

— « Mamm, d'he gerent en deuz lavaret dont warc'hoaz ! / Ha n'eo ket mall bale ? / — Amzer ! va bugale, / Arabad tec'het kuit ken a lavarinn d'hoc'h. / Souchit aze, kouskit e peoc'h ! »

« 'Velato e pedin, eus a greiz va c'halon, / 'Vit ma teui an eñv da harpañ ac'hanoc'h / Ha da reiñ deoc'h ar peoc'h. — »

» 'Velato e pedinn, euz a greiz va c'haloun, / » 'Vit ma teui ann env da harpa ac'hanoc'h / » Ha da rei d'hoc'h ar peoc'h. — »

Ar marvailh-mañ dlefe deskiñ / Ez eo gwelloc'h da bep hini / Chom e peoc'h en e di bihan / El lec'h m'emañ eürus, diboan, / Eget bezañ e-kreiz anken / En ur maner zo d'an estren.

Ar marvaill-man dlefe deski / Ez eo gwelloc'h da bep hini / Choum e peoc'h en he di bihan / El leac'h m'ema euruz, diboan, / Eget beza e-kreiz anken / Enn eur maner zo d'ann estren.

Ar c’hi hag ar c’hazh a vev didrouz hag e peoc’h er memes ti, ken na deu unan bennak da isañ an eil war-lerc’h egile ; mes kerkent ha ma vezo iset ar c’hi, e lamm a-razailh war ar c’hazh.

Ar c’hi hag ar c’haz a vev didrouz hag e peoc’h er memez ti, ken na deu unan-bennag da isa an eil varlerc’h egile ; mez kerkent ha ma vezo iset ar c’hi, e lamm a razaill var ar c’haz.

Peoc’h, eme ar c’habiten, emaint erru. Ne glevit-hu ket anezho o kanañ d’o Doue kozh meuleudioù diskiant ha ne gomprenont ket o-unan ?

Peoc’h, eme ar c’habiten, emaint erru. Ne glevit-hu ket anezho o kana d’ho Doue koz meuleudiou diskiant ha ne gomprenont ket ho-unan ?

— Diwiskañ hon dilhad a rankimp da ober ivez, neketa, Yann ? — Asa, Per, ro peoc’h ; diwiskañ hon dilhad evit mont e-touez ar c’holo !

— Diviska hon dillad a rankimp da ober ive, neket ’ta, Iann ? — Asa, Per, ro peoc’h ; diviska hon dillad evit mont etouez ar c’holo !

— Peoc’h 'ta, eme an tammig ofiser. Chom a rejont sioul en o sav da selaou ; mes ne glevjont netra, rak dija em boa karget adarre.

— Peoc’h-ta, eme an tammik ofiser. Chom a rejont sioul enn ho za da zelaou ; mez ne glefchont netra, rag dija em boa karget adarre.

Ha koulskoude e ranken moustrañ va c’halon ha reiñ peoc’h gant aon da vezañ klevet.

Ha koulskoude e ranken moustra va c’haloun ha rei peoc’h gand aoun da veza klevet.

Pa deuis ennon va-unan, e oa marv va fennad gouloù : edon o taoublegañ evit sevel em sav : — Peoc’h, Yann Pennorz, eme an Aotrou Krenn goustadik ! Peoc’h, ar soudarded a zo adarre e Maner al Liorzhoù.

Pa deuiz enn-oun va-unan, oa maro va fennad goulou : edon o taoublega evit sevel em za : — Peoc’h, Ian Pennors, eme an Aoutrou Cren goustadik ! Peoc’h, ar zoudarded a zo adarre e Maner-al-Liorzou.

Me ’gred, va mouezh-me a lakeas ar vouezh all da devel ; da vihanañ, reiñ a reas peoc’h en un taol-kont.

Me gred, va mouez-me a lakeaz ar vouez-all da devel ; da viana, rei a reaz peoc’h enn eun taol-kount.

A-benn ur pennad ez eas kuit hep ober un harzhadenn, evel p’an divije gouezet e oa ret reiñ peoc’h. Ki kalonek, kae !

A-benn eur pennad ez eaz kuit heb ober eun harzadenn, evel p’an diviche goezet oa red rei peoc’h. Ki kalounek, kea !

War an hent e oa ur paotrig a zaouzek pe drizek vloaz o tiwall e vuoc’h. Yann Prijant a yeas d’her c’haout hag a lavaras dezhañ : — Ro peoc’h, va faotr ; lez da vuoc’h ganen-me. N’en em gavo droug ebet ganti : me eo maer Gwitevede.

Var an hent oa eur paotrik a zaouzek pe drizek vloaz o tiouall he vioc’h. Ian Prigent a ieaz d’her c’haout hag a lavaraz d’ezhan : — Ro peoc’h, va faotr ; lez da vioc’h ganen-me. N’en em gavo drouk ebed gant-hi : me eo mear Guitevede.

Ne ouzon ket penaos e vije aet an traoù, ma ne vije ket deuet ar c’habiten da c’hervel e soudarded ha da lakaat ar peoc’h e-touez an holl.

Ne ouzoun ket penaoz e viche eat an traou, ma ne viche ket deuet ar c’habiten da c’hervel he zoudarded ha da lakaat ar peoc’h etouez an oll.

Yann ar Mest n’oa ket evit chom e peoc’h er gêr, re nec’het e oa ; re a c’hoant en doa da c’houzout petra a yoa c’hoarvezet gant e vignon Paol Inizan ; marteze edod war-c’hed anezhañ e Lanzeon zoken, rak pa vezer e poan eo e c’hortozer ar gwir vignon.

Ian ar Mest n’oa ket evit chom e peoc’h er gear, re nec’het oa ; re a c’hoant en doa da c’houzout petra ioa c’hoarvezet gand he vignoun Paol Inisan ; marteze edot var c’hed anezhan e Lanzeon zoken, rag pa vezer e poan eo e c’hortozer ar guir vignoun.

Ar c’hazh-karvetaer, zoken, o skrimpañ gant ur c’harenn-wez, a vanas a-sav hag, o tamglozañ e zaoulagad, e lezas ar guñvded da zont e-barzh e galon gwadsec’hedik hag ar peoc’h en e benn leun-barr a vennadoù-brezel.

Ar c’haz-karvetaer, zoken, o skrimpa gand eur c’harenn-wez, a vanas a-zav hag, o tamgloza e zaoulagad, e lezas ar gunvded da zont e-barz e galon gwadsec’hedik hag ar peoc’h en e benn leun-barr a vennadou-brezel.

Dizaon, eeun, gwirion, leal, karantezus, azaouezus ouzh dremm-den ken ma n’houljent flemmañ ur c’har dezho pe ur c’heneil dre ober pe dre c’her, kehelus d’an doueed, doujus d’an anaon, leun a boell hag a veiz, oberiat, akuit en emgannoù, ampart el labourioù-peoc’h, evel-se ez oant pa lavaran !

Dizaon, eeun, gwirion, leal, karantezus, azaouezus ouz dremm-den ken ma n’houljent flemma eur c’har d’ezo pe eur c’heneil dre ober pe dre c’her, kehelus d’an doueed, doujus d’an anaon, leun a boell hag a veiz, oberiad, akuit en emgannou, ampart el labouriou-peoc’h, evel-se ez oant pa lavaran !

An dro a ris d’ar C’hreñvlec’h galloudek, savet gwechall gant an Tri Gevell, mibien Virotouta, bet dibabet abaoe da lec’h o annez gant doueed ar vro ; a wared etre e vogerioù arouezintioù-brezel ar boblad, teñzor ar roueed , teñzor an uhelidi hag an tri-c’hant den-gouestl, dalc’het da gred ar peoc’h hag ar feurioù.

An dro a ris d’ar C’hrenvlec’h galloudek, savet gwechall gand an Tri Gevell, mibien Virotouta, bet dibabet abaoe da lec’h o annez gant doueed ar vro ; a wared etre e vogeriou arouezintiou-brezel ar boblad, tenzor ar roueed , tenzor an uhelidi hag an tri c’hant den-gouestl, dalc’het da gred ar peoc’h hag ar feuriou.

Dre m’eo bet engehentet gant un doue, eveshaet en he yaouankiz gant un doue, kelennet gant un doue, eo e trec’h ar baotred hag ar maouezed anezhi war baotred ha maouezed broioù all an douar e ment, e nerzh, e skañvded, e gwevnded, e kened, e sked, e gwennded, e meiz, e kadarnded, en eeunded, e gwirionded, en helavarded, e barzhoniezh, e gouiziegezh, en hesonerezh, en ijinoù-kaer ha mecherioù en oberiadoù ar peoc’h kerkoulz hag e re ar brezel.

Dre m’eo bet engehentet gand eun doue, evesaet en he yaouankiz gand eun doue, kelennet gand eun doue, eo e trec’h ar baotred hag ar maouezed anezi war baotred ha maouezed broiou all an douar e ment, e nerz, e skanvded, e gwevnded, e kened, e sked, e gwennded, e meiz, e kadarnded, en eeunded, e gwirionded, en helavarded, e barzoniez, e gouiziegez, en hesonerez, en ijinou-kaer ha mecheriou, en oberiadou ar peoc’h kerkouls hag e re ar brezel.

Un amzer a beoc’h don, a verzh dispar, a eurvad leun ez oa-hi, — a-unvan emañ holl hen-zanevelloù ar pobloù evit hel lavarout, — p’edo mibien ha merc’hed Manos o vevañ e frankizennoù heoliek koadoù ar Sav-heol, ma vezent gweladennet eno gant an doueed.

Eun amzer a beoc’h doun, a verz dispar, a eurvad leun ez oa-hi, — a-unvan eman holl hen-zanevellou ar poblou evit hel lavarout, — p’edo mibien ha merc’hed Manos o veva e frankizennou heoliek koadou ar Sav-heol, ma vezent gweladennet eno gand an doueed.

— Janedig, va merc’h ! va merc’h !… It gant an aotrou Doue !… Doue d’ho digemer en e Varadoz !… It en peoc’h, Janedig, ho mab a vo va mabig !…

— Janedig, va merc’h ! va merc’h !… It gant an ôtro [sic] Doue !… Doue d’ho digemer en e Varadoz !… It en peoc’h, Janedig, ho mab a vo va mabig !…

— Feiz ganti !… — Abalamour da betra ? — Ha panevet, a lavare unan all… met peoc’h… — Ya, ya, peoc’h !… — Ac’hanta ! merc’hed, echu eo ho ragach ?…

— Fê ganti !… — Abalamour da betra ? — Ha panevert [sic], a lavare unan all… met peoc’h… — Ya, ya, peoc’h !… — Ac’hanta ! merc’hed, echu eo ho ragach ?…

Ha setu savet ur gabailh : taolioù treid ac’hann, taolioù treid aleshont, ha gir. An aotrou person, gant kalz a boan, a deuas a-benn da lakaat ar peoc’h.

Ha setu savet eur gabailh : tôliou treid ac’han, tôliou treid alesont, ha gir. An ôtrou person, gant kalz a boan, a deuas a-benn da lakaat ar peoc’h.

— Peoc’h, Pipi ! Hag a daolioù treid, an aotrou person a stlapas ar c’hi en kreiz ar porzh.

— Peoc’h, Pipi ! Hag a dôliou treid, an ôtrou person a stlapas ar c’hi en kreiz ar porz.

Un nebeud goude, ar peoc’h a renas adarre er bourk.

Eun nebeut goude, ar peoc’h a renas adarre er bourk.

Ha pep hini a denne e dok d’ar beskont, ivez d’e vevel, c’hoarzhin goap a raent dioute a-bell. A-dost ? a-dost gwevn-ral livenn o c’hein. Ha soupl o izili dirake, met peoc’h !…

Ha pep-hini a denne e dok d’ar beskont, ive d’e vevel, c’hoarzin goap a reent dioute a-bell. A-dost ? a-dost gwevn ral livenn o c’hein. Ha soupl o izili dirake, met peoc’h !…

An Aon, ar vrizhkredenn hag an Diouiziegezh eo a laka ar marv taer da welout d’an dud. Neb en deus trec’het d’an tri Spes-se a vezo en e gerz ur peoc’h n’oufe tra ebet strafilhañ ken hiviziken.

An Aon, ar Vriz-kredenn hag an Diouiziegez eo a laka ar maro taer da welout d’an dud. Neb en deus trec’het d’an tri Spez-se a vezo en e gerz eur peoc’h n’oufe tra ebet strafilha ken hiviziken.

Rak gwelet ne vezi bet nag e bodadegoù peoc’h nag e bodadegoù brezel tud da ouenn ; rak divrutañ, mezhusañ marv az pezo kavet amañ, evel ur gaouenn, d’an abardaez-noz, e korn ur park, dindan tenn-saezh ur c’houeriad.

Rak gwelet ne vezi bet nag e bodadegou-peoc’h nag e bodadegou-brezel tud da ouenn ; rak divruta, mezusa maro az pezo kavet aman, evel eur gaouenn, d’an abardaez-noz, e korn eur park, dindan tenn-saez eur c’houeriad.

En difraostadennoù, er parkoù hag er c’hêriadennoù anezho emañ ur peoc’h bras o ren, pa na glever ganto na garm na dael.

En difraostadennou, er parkou hag er c’hêriadennou anezo eman eur peoc’h bras o ren, pa na glever ganto na garm na dael.

— Peoc’h war an traoù-se, Bilzig ! — Ya, ya ! mamm Izabel. « Tevel hag ober ». N’eo ket ret deoc’h kaout aon : ne vin ket tapet diwar-bouez va zeod.

— Peoc’h war an traou-ze, Bilzig ! — Ya, ya ! mamm Izabel. « Tevel hag ober ». N’eo ket red d’ec’h kaout aon : ne vin ket tapet diwar-bouez va zeod.

tennañ peoc'h eus

tenna peoc'h eus

Kerangwe en doa dizoloet un ostaleri vihan all e straed Sant-Gwenno, a oa dimp ivez ul lec’h a ziskuizh hag a beoc’h.

Kerangwe en doa dizoloet eun ostaleri vihan all e straed Sant-Gwenno, a oa d’imp ivez eul lec’h a ziskuiz hag a beoc’h.

It e peoc’h gant an hent-bras-se hep aon da vezañ gwintet er foz gant ur c’harr-dre-dan bennak !

Ma ne voe ket kann, eo dre c'hras an aotrou Cavalier, a zeuas da soñj dezhañ e oa alvokad, hag a reas ur brezegenn da sioulaat d'an dabuterien... Mes an deiz war-lerc’h, e lavaras an itron Bodeur din : « Ne c’houlan ken gwelout an aotrou-se o tont ouzh taol ar sal. Amañ ‘z eus bet peoc’h atav, ha ne fell ket din cheñch giz… »

Ma ne voe ket kann, eo dre c'hras an Aotrou Cavalier, a zeuas da soñj d’ezañ e oa alvokad, hag a reas eur brezegenn da sioulaat d'an dabuterien... Mes an deiz war-lerc’h, e lavaras an Itron Bodeur d’in : « Ne c’houlan ken gwelout an Aotrou-se o tont ouz taol ar Sal. Amañ ‘z eus bet peoc’h atao, ha ne fell ket d’in cheñch giz… »

— « Peoc’h ! Lom, ne welit ket an dud o tont en-dro eus ar pardon ? Ne vefe ket dereat c’hoarzhin ne [sic, "na"] kanañ dirazo. Peoc’h ’ta, ha kemerit un aer trist ! »

Ur peoc'h skornet a rene ; ar « pion » a yae hag a zeue en ul lenn e vreviel.

Eur peoc'h skornet a rene ; ar « pion » a yae hag a zeue en eul lenn e vreviel.

Ha Lom a grogas adarre da lavarout : — « O moereb ! O, moereb !… » — « Peoc’h, en anv Doue ! » eme ar voereb, hep digeriñ ul lagad ; « poan-benn a rit din. »

— « Nann, sur, ma ’z eus roc’h e toull he gouzoug, n’eo ket marv c’hoazh. Mes, peoc’h ! ni a ra re a drouz… »

« A ! peoc’h deomp gant ar c’hazh, ’benn ar fin. Daoust hag e welit kement ha ma klevit ? » — « Ne welan netra. »

Ene Herri an hini eo, ha netra ken. Ar pezh hon eus d’ober eo klask e gorf ar buanañ ar gwellañ, ha sebeliañ anezhañ en un douar kristen. Neuze e vo peoc’h d’e ene.

...Nann ! Ne sellfe ket outi !... Dereat e vije, a-dra-sur ! Dibleg ivez : - N'oc'h ket a-berzh Doue !... Peoc'h digant ho kenou ha « vaya Ud. con Dios ! » It gant Doue, mes a-zirak va daoulagad-me ha diouzh va soñj !... - Setu, ya setu petra a lavarfe dezhi...

Ne dorran ket va fenn gant seurt merfeti, ha kontañ a ran war va fedennoù hag hanterouriezh ar Werc'hez Vari binniget-dreist, krouet dibec'hed, da gaout ar peoc'h a-zivout va diantegezh.

Ha ne c'hwezhe ket feson un arne war beoc'h e ene ?... Habask n'oa ket mui...

Stourmet 'm eus outo start d'ampellañ c'hoazh an deiz, / An deiz enkrezus-mañ, ma dibab 'vo ret deoc'h / Etre sujañ d'an urzh pe, en abeg d'ar Feiz, / Nac'h touiñ dre ho le ha koll frankiz ha peoc'h.

Stourmet 'm eus outo start d'ampella c'hoaz an deiz, / An deiz enkrezus-mañ, ma dibab 'vo ret deoc'h / Etre suja d'an urz pe, en abeg d'ar Feiz, / Nac'h toui dre ho le ha koll frankiz ha peoc'h.

Evit lakaat urzh vat en-dro, / Chouanted Breizh ' zo 'n em savet, / Ha brezel kriz ' reno er vro / A-raok ma vo ar peoc'h kavet.

Evit lakaat urz vat en-dro, / Chouanted Breiz ' zo 'n em savet, / Ha brezel kriz ' reno er vro / A-raok ma vo ar peoc'h kavet.

Grit, o ! Krist, ma vo sevenet / Dezhañ c'hwek, d'e eur ziwezhañ, / Ha d'an dudoù o finvezañ, / O c'hoant bras da beoc'h ar Gened.

Grit, o ! Krist, ma vo sevenet / Dezañ c'houek, d'e eur ziweza, / Ha d'an dudou o finveza, / O c'hoant bras da beoc'h ar Gened.

Din-me o komz eus ul loen gouez. / Petra 'ta, plac'h, ' c'hoari ganeoc'h ? / Al lern, dre amañ, n'int ket rouez ; / Rak-se, didrouzit ha grit peoc'h.

Din-me o komz eus eul loen gouez. / Petra 'ta, plac'h, ' c'hoari ganeoc'h ? / Al lern, dre amañ, n'int ket rouez ; / Rak-se, didrouzit ha grit peoc'h.

Rak an amprevaned all a ro dre vras [dre-vras] peoc'h deoc'h keit ha ma vezit o kerzhet ; ar re-mañ, en enep, ne baouezont ket da droidellat en-dro deoc'h, goude ha ma'z afec'h d'ar red, dedennet ha ma vezont moarvat gant c'hwezh ar c'hwezenn : louzoù all ebet nemet hejañ dizehan en-dro d'ho penn ur barr deliaouek.

Kregiñ a reont da vont kuit unan-hag-unan, ouzh ma lezel e peoc'h.

Piv a c'hall embann war ar groaz emañ o stourm dizehan evit difenn an endro, ar peoc'h, an ingalded sokial hag hini ar reizhoù, mad al loened ha frankiz ar sevenadur?