V.k.e.
1. Refuziñ ub. : chom hep reiñ e c'houlenn dezhañ. Ouzh ma refuziñ e refuzit Doue.
&
(en tu gouzañv)
It da'm goulenn di gant ma zad, ne viot ket refuzet gantañ. Ne oan ket bet refuzet ken n'em boa goulennet, met prest goude e oan ivez. An dud a-renk ganin ne vourront ket bezañ refuzet.
&
Refuziñ ub. a, eus udb. : chom hep asantiñ reiñ dezhañ.
Kant vloaz zo abaoe m'en refuzer eus ar beradig-se a freskadurezh.
2. (db. an traoù)
Refuziñ udb. : chom hep asantiñ degemer udb. kinniget, profet.
Ne gredas ket refuziñ arc'hant ar bugel.
&
Refuziñ udb. da ub. : chom hep e reiñ dezhañ.
Penaos e c'hallfen-me refuziñ deoc'h ma c'halon ? Refuziñ an aluzen d'ar re a implij ar pezh a serront da chervadiñ. Ret eo refuziñ deoc'h ar c'hleze a c'hallfe reiñ deoc'h ar marv.
3. (dirak un av.)
Chom hep asantiñ (ober udb.).
Hiziv eo ar c'hentañ gwech em buhez ma'm eus refuzet evañ gwin. Mar refuz ar merdead labourat gant an avel vat-se oc'h astenn e ouel.
4. Ent krenn
Ne refuzin ket gant ma vin sur ne vin ket chalet. Arabat refuziñ. Refuzet em eus.
HS. nac'h.
