v.
I.
V.g.
1. Dont da vezañ sonn.
Al louarn a sonne zivskouarn gant ar souezh.
2. (db. an dud, izili ar c'horf) Dont da vezañ reut.
E zivrec'h a sonnas outañ. Sonnet e oa e izili gant ar riv. ]
&
Mont e gorf war stign gant ur santad bnk.
[1878] D’ar gomz-se, ar Bertou a sonnas, luc’hedennoù a strinke eus e zaoulagad.
3. Ent strizh (db. organoù zo)
Dont da vezañ reut ha kalet dre berzh dered ar gwad er gwazhied.
&
(impl. da ak.)
Nervennoù ar sonnañ.
4. (db. al liñvennoù)
Mont en e stad kalet, dre berzh ar yenijenn dh., kaoulediñ.
Sonnet eo al lard, an eoul, ar gwin.
II.
V.k.e.
1. Lakaat (udb.) sonn.
2. (rener : anv tra)
Lakaat ub., korf ub. da vezañ reut, war stign.
Ar c'hoant a sonne e gorf. Ar gozhni a sonnas e izili.
Référence :
GON.II
pg sounna (rendre ou devenir droit, perpendiculaire, d'aplomb. roidir. se roidir).
sonnet
sounnet
1850
Référence :
GON.II
pg sounna (rendre ou devenir droit, perpendiculaire, d'aplomb. roidir. se roidir. Part.)
Ar gounnar r'az sonno !
Ar gounnar r'as sounnô !
1850
Référence :
GON.II
pg sounna (que la rage te roidisse !)
Diaes e vezo e sonnañ.
diez é vézô hé zounna
1850
Référence :
GON.II
pg sounna (il sera difficile de le rendre d'aplomb).
sonnañ
sonna
1850
Référence :
GON.II.HV
pg sével (-sounn)
Breizh a sonnas banniel ar feiz
Breiz a zonnaz banniel ar feiz
1850
Référence :
GON.II.HV
pg sével(-sounn)
D’ar gomz-se, ar Bertou a sonnas, luc’hedennoù a strinke eus e zaoulagad.
D’ar gomz-se, ar Berthou a zounnaz, luc’hedennou a strinke euz he zaoulagad.
1878
Référence :
EKG.II
p.320
sonnañ
sounna
1931
Référence :
VALL
pg (mettre d')aplomb
Beajiñ en ur c'hozh tamm skaf evel-se ne vez ket atav ur blijadur hag, evel ma ne c'hellit ket flach, e teu buan ho tivesker da sonnañ dindannoc'h, hag ar c'hlaz da gregiñ enno ; ha n'oc'h ket evit direnkañ kalz ar c'hempouez gant aon da ober ploudoudoufez en dour !
