fin
den fin
finoc'h
fin
aour fin
labour fin
neud fin
ur spered fin
neud fin
finañ
stæn fin
ur spered fin
paper fin
fin
Alanig al Louarn n’en doa ket e bar da livañ gevier fin, ha Job ar Bleiz da zisplantañ gevier gros.
Job : — « Ha ! ha ! ha ! Ni ’zo paotred fin, memes tra. Ha ! ha ! »
Koulskoude, e krede din e oa ar c’hizhier loened fin, mes e pep gouenn e vez kavet, emichañs, loened sotoc’h eget ar re all, hag, e feson, hemañ a oa unan anezho.
Paotred Lotei a zo tud fin, ma ’z eus war an douar.
Ha ni a lavaro dezhi eo koustet deomp ar vag… kant lur… Ha goude… an heritaj… » — « A ! loen fin !… »
Mignoned ho poa pedet. Prientet ho poa un nebeud lipouserezh. En aner hoc'h eus gortozet ho mignoned. Deuet ez eus tud all diwezhatoc'h, ha lipet ar meuzioù fin. Erfin e tegouezh ar reoù pedet. Ne oa mui nemet restachoù. Na kasaus eo evidoc'h !
Mar boa gwall sot an hini kentañ, e oa hemañ gwall fin evit doare ; ha setu ne oa ket da vezañ hir e goumanant kennebeut : paket e voe en un afer laeroñsi, a-gevret gant va boy hag ur boy all.
Ma renket he deus e-touez ar boliserion vat ha fin dre eno.