I.
1. (impl. db. ar bara prl.)
[1659, 1732, 1850, 1927, 1931] Tamm kentañ eus udb. zo bet troc'het evit bezañ debret.
Roit din ar boulc'h eus ar bara. Boulc'h bara.
&
Dre ast.
[1659, 1850] Troc'h, troc'had.
&
Tr. adv.
Ag ar boulc'h : eus ar c'hentañ.
Ur blankad dour ag ar blein, ag ar boulc'h.
2. Dre skeud.
Tamm kentañ implijet, bevezet.
Ur boulc'h brav en e c'hounidigezh.
3. [1732, 1850, 1931] Faout.
Boulc'h er fas. Ur boulc'h bihan o deus graet er voger.
4. [1659, 1732] Digor, ode.
5. [1659, 1927] Gloaz hirik e stumm graet gant ur benveg troc'hus alies, war an dremm dh.
& ar gleizenn lezet gant ar gloaz.
6. [1927, 1931] Distummadur ar genoù en abeg d'ur faout er weuz uhelañ abaoe ar c'hanedigezh.
II.
Dre skeud.
1. [1850] Deroù.
Hennezh a vo ar boulc'h. Graet en deus ur boulc'h
mat d'al labour. Boulc'h an hañv.
2. (db. an dud)
Danvez.
N'hoc'h eus nemet ar penn kentañ eus ar furnez, n'oc'h nemet ur boulc'h kristen mat.
3. Trl. (db. ment an dud)
Ober, reiñ ur boulc'h mat d'ub. : digreskiñ an diforc'h ment zo etre daou zen.
Ober a ra ur boulc'h mat dit : tost ken bras ha te eo bremañ.
