bragoù

bragou

toull bragoù

toull bragou

bragoù digor

bragou digor

ar wreg a wisk ar bragoù

ar c'hrecq a visq ar bragou

ur re vragoù

ur re vragou

bragoù karre

bragou qarre

bragoù

bragou

ur bragoù

ur bragou

bragoù

bragou

bragoù

bragou

O boazañ a reas d’ober gant ar brageier, ha gant an doneg vilginek ha kougoulek evit ar goañv.

O boaza a reas d’ober gand ar brageier, ha gand an doneg vilginek ha kougoulek evid ar goanv.

Neuze e veze skubet an ti, gwalc’het an dilhad, puret an annez, dreset ar brageier, al loereier, an hivizoù, ar rochedoù, neuze e veze gwalc’het o divjod, o daouarn, kribet o blev d’ar vugale ; hag evel-se an ti hag ar vugale a veze kempennet pa chome ar vamm er gêr.

Neuze e vije skubet an ti, gwalc’het an dilhad, puret an anne, dreset ar brageier, al lêreier, an hivizou, ar rochedou, neuze e vije gwalc’het o dioujod, o daouarn, kribet o bleo d’ar vugale ; hag evel-se an ti hag ar vugale a vije kempennet pa chome ar vamm er gêr.

E bask a reas gant kalon, daoust d’ar goap a oa bet graet outañ, abalamour d’e zilhad : e vragoù, ur bragoù berliñj glas bet d’e dad ha berraet gant Izabel ; e borpant, bet digant ar c’hure, kalz re ledan ha re hir, enkaet ha berraet ivez gant ar vamm.

E bask a reas gant kalon, daoust d’ar goap a oa bet grêt outan, abalamour d’e zilhad : e vragou, eur bragou berlinj glaz bet d’e dad ha berraet gant Izabell [sic] ; e borpant, bet digant ar c’hure, kalz re ledan ha re hirr [sic], enkaet ha beraet [sic] ive gant ar vamm.

Saig a roas dezhañ ur borpant lien gouel eoliet, ur martolod ur bragoù ; Izabel a brenas dezhañ ur botoù-koad goloet hag a reas dezhañ daou re leroù stamm ha pitouilh ; unan all a roas dezhañ ur c’hozh suroa : dreset eo bet, adeoliet, ha setu Bilzig sterniet evel ur gwir [v]artolod.

Saïg a roas d’ean eur borpant lïen gouel eoliet, eur martolod eur bragou ; Izabel a brenas d’ean eur boutou-koad goloet hag a reas d’ean daou re lêrou stamm ha pitouilh ; unan all a roas d’ean eur c’hoz suroa : dreset eo bet, adeoliet, ha setu Bilzig sternet evel eur gwir martolod.

bragoù bras

bragou bras

brageier

bragoù

bragou

bragoù

bragou

bragoù moan

bragou moan

brageier

bragoù

bragou

An afer Dreyfus he doa rannet ar C’hallaoued etre div gostezenn : yaouankizoù ar skolioù-uhel a gave brav goapaat ar « brageier lêr kozh », ha diskouez evel-se pegen digabestret e oa o empennoù…

An afer Dreyfus he doa rannet ar C’hallaoued etre diou gostezenn : yaouankizou ar skoliou-uhel a gave brao goapaat ar « brageier ler koz », ha diskouez evel-se pegen digabestret e oa o empennou…

Evit kavout d’am goulenn ur respont dereat e vefe ret bezañ gouiziek e kement gouiziegezh, hag a-boan ma ’m eus-me uzet foñs ur bragoù war skiñvier ar skolioù.

Fidandoustik ! Job ha Lom ne oant ket pell o sevel; ul lamm-spont a rejont diouzh ar foz, evel ma vije bet an diaoul krog e foñs o bragoù.

War ar galoch, e lakaed bep a wenneg -pe bep a vouton bragoù d'ar vugale-.

War ar galoch, e lakaed bep a wenneg -pe bep a vouton bragou d'ar vugale-.

Gwisket e oant evel nannbeleien, gant ur bragoù hir, ul livitenn hag un tog-kern-uhel, holl e du.

Gwisket e oant evel nann-beleien, gant eur bragou hir, eul livitenn hag eun tog kern-uhel, holl e du.

Tennañ 'rejomp hor chupennoù, ha mirout hor brageier, da sevel er gwele divalo.

Tenna 'rejomp hor chupennou, ha mirout hor brageier, da sevel er gwele divalo.

Deskiñ a reomp raktal hent ar c’hantin, da zourañ hon degemer [e-]touez ar brageier ruz.

Deski a reomp raktal hent ar c’hantin, da zoura hon degemer toues ar bregeier ruz.

An deiz ne oa ket deuet e dermen, ma oamp gwisket hag harnezet penn-kil-ha-troad. Daou vragoù ruz, ur chupennig verr, ur porpant Sul, gant baskoù ha div regennad boutonoù kouevr, ur re skoazellennoù ruz gant istribilhonoù, ur gapotenn hir, daou gepi, unan anezho gant un doupenn hag ur blakenn driliv, ur boned polis, daou re votoù lêr, ur re blat anezho ; rochedoù, gourizoù mezher, manegoù ha zoken ur boned-noz !

An deiz ne oa ket deuet e dermen, ma oamp gwisket hag harnezet penn-kil-ha-troad. Daou vragou ruz, eur chupennig verr, eur porpant sul, gant baskou ha diou regennad boutonou kouevr, eur re skoazellennou ruz gant stribilhonou, eur gapotenn hir, daou gepi, unan anezo gant eun doupenn hag eur blaken driliou, eur boned polis, daou re voutou ler, eur re blad anezo ; rochedou, gourizou mezer, manegou ha zoken eur boned-noz !

Gwarizi a vagen ivez outo o vezañ ma 'z aent bemdeiz da di ar skolaer ha dreist-holl abalamour m'o deveze aotre da vale diarc'hen ha dre se, lañs da batouilhat er fank hep aon rak ar c'hailhar ; alies zoken, daoust ha ma veze kalz frankoc'h an traoù gant o c'herent eget gant Biz Kamm hag E-Mari Dremel, ur pennad lostenn vrizh a weled o tifloupañ diouzh ur rog bennak e foñs o bragoù, ha pa vije bragoù mab an Aotrou Maer.

Ger latin ebet ne veze klevet eno ; rankout a rae e barrezianiz tremen gant « Ne n'eus [sic] ket e Breizh », « Ni ho salud, Steredenn vor », « O kalon sakr ! », « Sant Jozeb, pried Mari » hag « Un Doue hepken [']adori » met sarmon a rae mestr an ti, ha bep tro diwar fallagriezh ar veleien : « Bete pegoulz, emezañ, e laoskint o Mestr hag o C'hrouer kuit a lostenn hag a vragoù ? »

Dilhad martolod a veze ar peurliesañ en-dro din, gant ur bragoù berr evel-just, hag em c'herc'henn ur c'holier glas.

Dilhad martolod a veze ar peurliesañ e-dro din, gant ur bragoù berr eveljust, hag em c'herc'henn ur c'holier glas.

Stummañ a rae 'ta evel ma ouie ur bragoù, ur jiletenn hag ul levitenn : a-wechoù e veze pikoloù evned ruz o tarnijal war ur vragezenn, ha chas melen o redek gedon a-hed ur vragezenn all, tanfoeltr van ne rae Yann ; bugale ar skol 'vat, ne lavaran ket.

Bez' e oa ivez en e di ur groaz, hag ur pikol hini gant un Aotrou Doue tachet warni evel m'eo dleet, met hennezh 'vat ne c'houzañve ket gant ar riv, rak gwisket e oa dezhañ ur gorfenn stamm hag un tamm bragoù voulouz.

Div daol a zo war al leurenn, un den ouzh pep hini : ar Maer o lenn hag ar Skrivagner ti-kêr o skrivañ. O daou e tougont gwiskamant ar vro : tog ledan, chupenn, bragoù bras ha bodreoù.

Diou daol a zo war al leurenn, eun den ouz pep hini : ar Mêr o lenn hag ar Skrivagner ti-kêr o skriva. O daou e tougont gwiskamant ar vro : tok ledan, chupenn, bragou bras ha bodreou.

Ha kement-se a ro tu din da reiñ da c'houzout penaos e vezed gwisket evit ober al labour edomp o kas da benn : evit al labour e lakaemp peurvuiañ ur bragoù berr, o tennañ d'ar re a zo bet anavezet kalz ivez gant loened pe blant 'zo, e tougemp bodreoù lien tev (al lêr a vije aet da fall diouzhtu !); met ar pep pouezusañ evit bezañ en e aez a oa dougen boteier lien gant solioù kanab (un doare espadrilhoù o sevel uhel e doare golo mat an ufernioù); gant ar re-se e c'helled mont en dour kement ha ma kared peogwir e sile an dour er-maez goude dre wask an danvez, ha ne chome ket da saflikat er botoù.