Office public de la langue bretonne
bruched
serrit ho pruched
bruched
bruched
En ur sevel eus e wele en deiz war-lerc'h, avat, e voe nec'het ar paotr yaouank-se o welout e oa goloet e vruched ha tu diabarzh e zivrec'h a bikoù ruz, ken gwazh ha ma vije bet taget gant ar ruzell.
neuze, o c'halon o lammat en o bruched, e tostajont d'al lec'h ma talc'he ar c'hammedoù da vont ha da zont, ha c'hoazh hag adarre, e sioulder an noz.
Goude-se e siler e zivrec'h dre zindan divskoaz an den a zo dirazoc'h, ha kregiñ start an eil e-barzh eben, gant e zaouarn pe e velloù-dorn, ouzh bruched an den.
Ar pep souezhusañ koulskoude eo e zalc'h. Emañ en e c'hourvez war e c'hwen, serr e zaoulagad ha kroaziet e zaouarn war e vruched. Evel pa vije bet lakaet gant unan bennak e doare da vezañ beziet.
Mots précédents
Mots suivants
bruchedad