Office public de la langue bretonne
Kadra, avat, a enebas : « Petra hon eus, emezi, da zoujañ a-berzh an tri roue ? Ha petra ’vern ma ’z eo nozig anezhi ? Ha n’hon eus ket hor re-ni en-dro deomp, dezho da ziredek d’hor c’hentañ galv, m’hor bije ezhomm anezho ? Hag, a-hend-all, nac’h ouzh en tri estren o digemerout ha selaou ouzh o c’hefridi, ha na ve ket diskouez dezho e tiskredomp warno hag o feukañ dibenn-kaer ? »
En diwezh, e c'houlennas : - Penaos 'ta, Yann, out deuet a-benn da c'houzout ar pezh ec'h eus lavaret din bremaik, peogwir n'out ket bet morse, kennebeut ha me, e bro ar Vokoed. Lavar se din 'ta, kenvroad ? - Penaos 'ta, ken nemet o klevout re all o tezrevelliñ din doareoù emvevañ tud ar C'hreisteiz ! A-hend-all, penaos em bije kavet an traou-se da lavarout dit ?
Bez' hor bije evel-se ur fiord hag un aber (beuzet a-grenn houmañ, naoz ha pantennoù) lerc'h-ouzh-ler[c'h].
Ha ! me ’m bije karet gwelout ac’hanoc’h em plas… [sic, "em flas"].
Ma mignon Yann, ha taolet hoc'h eus evezh / Ouzh ar reolenn 'n em gavet un devezh / Hag a ziviz e ranko hiviziken / [Un dra disakr na'm bije kredet biken !] / Hor beleien bezañ distag, koulz lâret, / Diouzh Hon Tad Santel, ar Pab mat ha karet ? / Da eskibien, gant laiked dilennet, / Rak ar c'hiz 'vo diwar vremañ eilpennet, / E tleint holl sentidigezh ha doujañs / Dindan boan a wall-gastiz hag a zroulañs.
A vije bet brav ma ne'm bije ket bet va servij soudard da ober er Frañs.
C'hoant am bije bet da ober anaoudegezh gant an enezenn veneziek-se.
Kavout a rae din em bije bet da dremen va amzer o c'hwiziñ, ha padal, pa zeu ar mare da vont da azezañ en ti-debriñ, ar "popote" evel ma vezer boas da lavarout du-se, e kavan gras kas ganin va chupenn da wiskañ gant aon da chom da grenañ gant ar riv.
Ar pezh a oa heverk evidon eo e oa an dour-se kalz tommoc'h eget an dour-mor ; ne 'm boa netra warnon evit muzuliñ ar c'hemm, met karet em bije bet gouzout pegen bras kemm a oa ; ne 'm boa nemet kroc'hen va zreid evit merkañ ar c'hemm !
A-greiz-holl, evel pa vije deuet ur soñj nevez war he spered, e lavaras gant holl virvilh he naturel kent: "A, Ezel, ne gomzan nemet eus mank hag eus kiriegezh evel pa'm bije c'hoant da vezañ heñvel ouzh Magdalena, prest da ober pinijenn.
En em soñjal a ra ha lavarout: "Met perak hor bije ezhomm anezhe?"
Ne'm eus respont ebet da hini eus an daou c'houlenn met abred eo c'hoazh evit ma'm bije. Ne ran ken nemet divouedañ ma fenn.
Mots précédents
Mots suivants
bijed