Office public de la langue bretonne
chasour
Ar vaot zo dastumet e sac'h ar chaseer.
Daoust da doull an nor bezañ hanterzismantret abaoe keid-all, ha bezañ kuzhet mat gant ar spern hag an drez, an hini a garfe furchal, a gavfe c’hoazh al liv anezhañ ; ha, me ’zo sur, a-benn disul all, ouzhpenn ur chaseour kurius a yelo di da welout.
— « Ar chase a zo digor, Job, abaoe disul ; gouzout a rit ? » Job ha Lom a savas eus o foz dañjerus. En hent, daou chaseour a dremenas.
Be' vo din, a soñj ar chaseour skeudennoù
Ac'hano eo e teu ar pep brasañ eus al legumaj a vez ezhomm anezho evit ar gegin ; kig ha pesked avat a zeu diwar labour chaseerien pe besketerien[sic] gopret gant hor c'hompagnunezh.
Pa vez chaseourien o paol[l]eviat en o c'hayakoù, war ar mor sioul, e teu dezho chom a-sav alies, ha sked trellus an heol a vez distaolet en o daoulagad evel gant ur melezour.
Mots précédents
Mots suivants
chasgeu