I.
V.g.
1. Lezel ur son skiltr da dremen dre wask an diweuz, evit gelver ub. pe evit drevezañ un ton.
C'hwibanat en ur labourat.
2. Dre ast. (db. an avel, al loened, traoù zo)
Trouzal evel ur c'hwibanadenn.
An avel o c'hwibanat dre doull ar siminal. Ar wialenn, ar saezhoù o c'hwibanat dre an aer. Evned o c'hwibanat a-nerzh o fenn. Un naer o c'hwibanat war lez ar stêr.
[1924] Un taol ! En aer ar wialenn a c’hwiban. Ur skrijadenn !
DHS. c'hwitellat, fuc'hañ, pufal, sutal.
II.
V.k.
1. V.k.e.
Lezel ur son skiltr da dremen dre wask an diweuz, evit drevezañ un ton.
C'hwibanat un ton gavotenn.
2. V.k.d.
C'hwibanat ouzh ub. : reiñ dezhañ da glevet, gant c'hwibanadennoù, ez eur displijet gant ar pezh en deus graet.
C'hwibanat ouzh ur c'haner.
— Lavaret a ri ?… Gir. Un taol ! En aer ar wialenn a c’hwiban. Ur skrijadenn ! — ’Lavarin ket ! ’lavarin ket !
— Lavaret a ri ?… Gir. Eun tôl ! En êr ar wialenn a c’houiban. Eur skrijadenn ! — ’Lavarin ket ! ’lavarin ket !
1924
Référence :
BILZ1
Niverenn 40, p.896 (Miz Ebrel 1924)
Hag ar wialenn en e zorn a c’hwibane. Psitt ! psitt !
Hag ar wialenn en e zorn a c’houibane. Psitt ! psitt !
1924
Référence :
BILZ1
Niv. 46, p.1090 (Here 1924).
En osteleri e kleved anezhe, hemañ o kaozeal, hemañ o krial, darn all o rezoniñ, o touiñ, o sulbediñ ; girioù lemm ha flemmus a nije eus an eil d’egile ha gwalennadoù skoet war hemañ ken a c’hwibane a-dreuz an ti.
En osteleri e kleved anê, heman o kôzeal, heman o krial, darn all o rezoni, o toui, o sulbedi ; giriou lemm ha flemmus a nije eus an eil d’egile ha goalennajou (1) skoet war heman ken a c’houibane a-dreuz an ti.
