Office public de la langue bretonne
— Gra deomp bremañ ur c’hoari all ! a lavare Madelen. Alies e teue bugale an amezeien da c’hoari gante, ha pep hini a roe e ali. — Bia bia bia la ! — Nann ! nann !… ar galafeterenn ! — Al logodennig ! a lavare unan all. — Alo ! eme Bilzig : Bia bia bia la… Lak[a]it amañ war an daol pep hini e viz-yod en e sav.
« Den ne responto bremañ ? Bremaik, kement a drouz ha, bremañ, parret ha prennet genoù Chann hag hini Marjan ? Setu aze ur c’hoari ! Alo ! hini ebet ac’hanoc’h ne lavaro netra ; padal bremaik, en ur zont, va c’hamalad a lavaras din : « Selaou ! Ma n’eo ket satanazet an ti-forn ? »
— « Allo [sic, "alo"], Lom, n’oc’h ket evit lavarout din zoken pe ur gwaz pe ur vaouez eo. »
« Allo ! allo ! ["Alo ! alo !"] a-walc’h a c’hevier ! En noz-mañ me a zo bet en ho kambr ha ne oa den ebet e-barzh ar gwele. »
« A ! bah ! ["ba !"] lavarit din ar wirionez ; aon hoc’h eus da vont da Garreg-al-Louarn abalamour m’eo deuet di, en noz diwezhañ, ar marichal daonet da welout ac’hanomp. Mes kredit ac’hanon, ne deuio ket div wech da glask lakaat e fri en hon aferioù-ni. Alo ! deomp ! »
Mots précédents
Mots suivants
alo