mab an diaoul

map an dyaoul

diaoul

deabol

diaoul

dyaoul

[« F]aezhañ a ra an holl dud savant hag ez lavar penaos hon doueoù ez int diaouloù[. »]

fezaff agra en holl tut sauant : hac ez lauar penaux hon doueou ez ynt diaoulou:

a-dre ar grifoù a'n diaoul

a dre ar griffou an diaoul

diaoul

posedet gant an diaoul

possedet gant an diaoul

Pa vezo ret lezel ar bed, / Grit ma vezin fortifiet / Gant ar groaz sakr ha binniget / Enep an diaouloù milliget.

19. Pa vezo ret lesel ar bet, / Grit ma vezin fortifiet / Gant ar Groas Sacr ha biniguet, / Enep an diaoulou milliguet.

diaoul

diëul

an diaoul kamm

an diaoul cam

chaseal an diaoul gant pedennoù an Iliz eus ar re bosedet gantañ

chaçzeall an diaul gand pedennou an Ilis eus ar re boçzedet gandhâ

diaouled

diauled

diaoul

diaul

diaouloù

diaulou

diaoul

diaouloù

diëulëu

an diaoul mut

an diaul mud

an diaoul simudet

an diaul simudet

an diaoul lañchennek

an diaul lanchennec

an diaoul fistilher

an diaul fistilher

an diaoul gwidilus

an diaul guydilus

an diaoul gwevn

an diaul guëzn

an diaoul tortiset

an diaul tortiçzet

an diaoul a loustoni

an diaul a lousdony

an diaoul flaerius

an diaul flaeryus

an diaoul kousker

an diaul cousquer

argarzhiñ an diaoul

argarzi an diaul

argarzhiñ an diaoul

argarheiñ en diëul

emañ atav an diaoul ouzh d'az lipat

ez ma atau an diaul ouc'h daz lipat

argarzhiñ an diaoul

argaheiñ en dièul

diaouled, diaoulien

diauled, diaulyen

diaoul inkarnet

diaul incarnet

c'hoari e ziaoul

c'hoari e ziaul

diaoul bihan

diaul bihan

posedet gant an diaoul

poçzedet gand an diaul

an diaoul

an diaul

Gwilhoù ha Gwilhaouig a raer eus ar bleiz, hag an diaoul a c'halver Gwilhoù gozh.

Guïlhaou, ha Guïlhaouicq a rear eus ar bleiz, hac an diaul a c'halvér Guïlhou-goz.

diaouled

diaouloù

diaoulou

diaoul

diaoul

diôl

an diaoul a zeu da demptiñ an dud

ann diaoul a zeû da dempti ann dûd

Kement penn hini er [an azen] gwele / 'Vel a-raok an diaoul a rede, / Hag o tec'het e vijed c'hoazh, / Anez e skouarn a zifoupas, / En un taol, he begig er-maez.

Kement penn hini her [ann azen] gwele / 'Vel a-raok ann diaoul a rede, / Hag o tec'het e vijet c'hoaz, / Anez he skouarn a zifoupaz, / Enn eunn taol, he begik er meaz.

Mar selaoufed an dud, 'vel diaouloù an ifern, Ganto un trouz spontus, you, kurun ha tregern, Ve lavaret 'z afe ar bed ganto d'ar bern, Ha padal emaint war e gern, heñvel ouzh ur c'hrubuilh merien O c'hweziñ, o termat evit loc'h eur blouzenn.

Mar selaoufet ann dud, 'vel diaoulou ann ifern, Gant-ho eunn trouz spountuz, iou, kurun ha tregern, Ve lavaret 'z afe ar bed gant-ho d'ar bern, Ha pa dal em int war he gern, hevel oc'h eur c'hrubuill merien O c'houezi, o termat evit loc'h eur blousen.

Ha neuze, o treiñ ouc’h ar re her selaoue, c’hoarzh an diaoul war e vuzelloù, mar gell an diaoul c’hoarzhin en ifern : « Her gwelet a rit, n’eus Doue ebet, rak ma vije bet unan, en divije hor friket amañ, evel m’her goulennomp digantañ. »

Ha neuze, o trei ouc’h ar re her selaoue, c’hoarz an diaoul var he vuzellou, mar gell an diaoul c’hoarzin enn ifern : « Her guelet a rit, n’euz[] Doue ebet, rak ma viche bet unan, en diviche hor friket aman, evel m’her goulennomp diganthan. »

An diaoul, n’eus nemet trubarderezh ha korvigell en e gorf, a alias anezho da skeiñ da gentañ war ar penn, rak pa vez torret ar penn, e vez marv ar c’horf ; pa vez troc’het gwrizioù ar wezenn, ar skourroù ne zaleont ket da zisec’hañ.

An diaoul, n’euz nemed trubarderez ha korvigell en he gorf, a aliaz anezho da skei da genta var ar penn, rak pa vez torret ar penn, e vez maro ar c’horf ; pa vez trouc’het grisiou ar vezen, ar skourrou ne zaleont ket da zizec’ha.

Nann, nann, eme an holl a-bezh, ar re-se n'eo ket tud int kentoc’h e vent diaouloù dislonket gant an ifern.

Nann, nann, eme an oll a-bez, ar re-ze ne ket tud int kentoc’h e vent diaoulou dislounket gand an ifern.

— A ! setu-te tizhet, beleg an diaoul ! — Beleg an diaoul, eme Baol, n’on ket zoken beleg an diaoulez.

— Ah ! setu-te tizet, belek an diaoul ! — Belek an diaoul, eme Baol, n’oun ket zoken belek an diaoulez.

Int-i ne ouient ket petra da ober. Me o c’hleve o pec’hiñ hag o kounnariñ war an hent bras evel ur vandenn ziaouloù.

Int-hi ne gouient ket petra da ober. Me ho c’hleve o pec’hi hag o kounnari var an hent braz evel eur vandenn zialou [sic].

— Diouc’h [Diouzh] pelec’h an diaoul, eme ur soudard, eo deuet an tenn ifern-se ? Kozh bro fall !

— Diouc’h peleac’h an diaoul, eme eur zoudard, eo deuet an tenn ifern-ze ? Koz bro fall !

mar an diaoul...

En troad ar skeul petra e oa eno ? Diaoul ar rod ! Petra ? n’eus ket bet amzer da zigeriñ e zaoulagad, tapet eo bet gant piv ? gant petra ?

En troad ar skeul petra e oa eno ? Diaoul ar rod ! Petra ? n’eus ket bet amzer da zigeri e zaoulagad, tapet eo bet gant piou ? gant petra ?

An daou ganfard-mañ, pa vezent er-maez, a zo heñvel ouzh daou diaoul dishualet ; Bilzig, end-eeun, a zo deut da vezañ ur gwall baotr.

An daou ganfart-man, pa vent er-mêz, a zo henvel ouz daou diaoul dishualet ; Bilzig, end-eeun, a zo deut da vea eur gwall bôtr.

Den ne oa evit dont a-benn outañ, pa veze kounnaret : eo, e vamm Izabel, honnezh a deue. Un diaoul er-maez, un oanig er gêr.

Den ne oa evit dont a-benn outan, pa vije kounnaret : eo, e vamm Izabel, honnez a deue. Eun diaoul er-mêz, eun oanig er gêr.

Da belec’h an diaoul ec’h it-hu evel-se, paotred ?

Da belec’h an diaoul ec’h et-hu evel-se, pôtred ?

Daoust petra an diaoul a zo e-barzh ?… petra ?…

Daoust petra an diaoul a zo e-barz ?… petra ?…

— Pounner an diaoul eo !… Ec’h eomp da goll hon nozvezh… Amin ar ouel-stae… Dihun ar re all… Savit, paotred !

— Pounner an diaoul eo !… Ec’h eomp da goll hon nozvez… Amin ar gouel stê… Dihun ar re all… Savit, pôtred !

Tud a gomze etrezo. Tud ? Nann, diaouled e oant, kentoc’h.

Ur vaouez zoken he doa klevet da hanternoz, eeun-hag-eeun, ur vouezh o hopal : — « Me eo Satanaz ! Satanaz an diaoul mut ! »

Ar marichal a savas e benn. E fri a oa o wadañ. Ne gomprene ket re vat en holl ar pezh a oa c’hoarvezet. C’hoant en doa da lavarout : Petra an diaoul on deuet d’ober amañ ?

A ! pebezh abadenn an diaoul neuze, d’an eur-se eus an deiz, war vord ar stêr ! Satanaz e-unan o vlejal e-leizh an ifern n’en dije ket graet muioc’h a drouz eget Lom o hopal er vag : — « Sikour ! Sikour ! Sikour din ! Beuzet e vin. O ! o ! »

Hopal a ra [ar c'hoarier], pa 'z a an horell pell an diaoul : — « Hemañ 'zo taol mat a vrec'h gwell / A ya timat hag a bad pell ».

'Benn ar fin e teuas din da soñj eus ali ma mamm : « Ma ne vez ket evit kousket, an diaoul a zo kaoz ».

Benn ar fin, e teuas d'in da soñj eus ali ma mamm : « Ma ne vez ket evit kousket, an diaoul a zo kaoz ».

Fidandoustik ! Job ha Lom ne oant ket pell o sevel; ul lamm-spont a rejont diouzh ar foz, evel ma vije bet an diaoul krog e foñs o bragoù.

Va lennerion ger, ne gasin ket ac’hanoc’h betek goueled ar puñs, kenkas ["ken kaz"] e chomfe unan bennak etre dent an diaoul mut.

Hogen pa’z eo gwir n’emañ ket war hon tro korf an touell, aesoc’h eo herzel, disteroc’h riskl an argoll… Daoust ma’z eus da ziwall er gouent zoken, rak an Diaoul a zo soutil, lies-stumm, diniver e widreoù !...

–…Ar Vaouez ? Ijinusañ skoazellerez an Toueller da gas ar Bed da goll… Skoazellerez an Diaoul an hudurañ, enebourez priziusañ vertuz mab-den, ar c’hlanded… Vas iniquitatis, puñs ar c’hadaliezh… Bez gwenn ha flamm e ziavaez, ha brein e ziabarzh : dont a ra a-benn da wiskañ hetus ar Pec’hed Hudur !

Ar breur Arturo a oa skrijet gantañ e sorc'henn-noz divalav : ne zeu an diaoul, nemet dre deñvalijenn, da heskinañ an eneoù gwerc'h.

Da gentañ ur gristenez vat e oa « señorita » zu an iliz. Na kalonek e tibune he chapeled ! N'oa ket, anat, kement a zevosion evit kenvevañ gant gwidreoù kannadezed an Diaoul.

Ha fae a rez war ar Re Wenn / A stourm ouzh diaouloù en o roll / O kas d'o heul ar vro da goll ?

Ha fê a rez war ar Re Wenn / A stourm ouz diaoulou en o roll / O kas d'o heul ar vro da goll ?

Aotrou kure, ma c'hasoni / C'hwi ' deurvezo din pardoniñ, / Din-me, diaoulez ha pec'herez, / Dallet, allas ! gant an erez.

Aotrou kure, ma c'hasoni / C'houi ' deurvezo din pardoni, / Din-me, diaoulez ha pec'herez, / Dallet, allas ! gant an erez.

Kailhenn an diaoul !

An diaoul a veleg, ma c'has skuizh : / Rak-se, ma zud, [deomp] ac'hann gant tizh !

An diaoul a veleg, ma c'has skuiz : / Rak-se, ma zud, ac'hann gant tiz !

Heñvel int ouzh diaouled da welout gant o daoulagad vras deut er-maez eus o fenn, ken gwazh ha kerniel, o angelloù dreinek, unan savet a-bik war o c'hein, ha div all vihanoc'h a bep tu.

Rak piv an diaoul a c'hallfe lâret e stur e dammig buhez tre-ha-tre gant ar mennozhioù a c'hall bezañ embannet gantañ?