Office public de la langue bretonne
diarvar
"diarvar" a. g.
diarvar
Eno, an tren a zaleas ur pennadig, ha setu me da sellout dre ar prenestr ha peuzkerkent, e welis adarre un den gwisket pimpatrom ouzh an hini a youc'has en Arles : "Les voyageurs pour Marseille!..." Diarvar eo, emezon-me din va-unan, diarvar eo, paotred o c'halabousennoù delioù derv a zo breudeur pe kendirvi-kompez, pa'z eo gwir ez int heñvelwisket o-daou !
diarvar
Goude ma ne vije ket diarvar an evezhiadennoù-se - ha n'int ket, e gwirionez - n'ez eus tra ebet evit bezañ, a priori, a-enep da seurt ledadoù-head kozh, o vezañ ma oa heñvel, emichañs, an hin a rene e-pad ar skornidigezhioù kentwürmek ouzh an hini a oa o ren e-pad ar skornidigezh würmek.
En e zoare divall, pennek ha diarvar ez ae war-raok, gant ar pennad labour-se evel gant ar re all.
Evel m'ho peus komprenet n'eo ket diarvar ar perzh-se [hini ar bazhvalan].
Mots précédents
Mots suivants
diarvar