fiñval
fiñvet
fiñval
fiñvet
gwiñval
gwiñvet
Raktal ar rakzorioù a fiñvas en ur drouzal war o mudurunoù ha, dre[iz ?] an toulloù anezho ec'h en em silas un niver bras a veajourien ker sammet, ar c'halz anezho, hag ul [sic] toullad merien o tistreiñ d'o neizh. Ken niverus all eo war ar frankizenn, an dud a c'hortoz o zro da bignat en tren da gemerout al lec'hioù lezet goullo gant ar re a oa erruet e penn o beaj.
fiñval
Na fiñvit ket !
— « Serromp an nor war ar gwele ! » eme Job. Mes kerkent ma voe fiñvet an dorioù, ar voereb a lavaras en he mored : — « O ! aer, aer din ! »
Lom a chomas ur pennadig a-sav war ribl ar stêr, hep fiñval, hep lavarout ur gomz, ha troet e zaoulagad war-du Kiouidig.
Santout a reas ur pik en e galon. Toc'hal a reas ez dereat, a greiz ar vali. Pa ne fiñve ket eben, e tostaas outi war e bouez.
Ha setu ma fiñv ar skeudenn santel.
Skuizhus eo chom e-pad eurvezhioù puchet hep fiñval, ken na zeu ar c'hlaz da gregiñ en divesker.
ur riolennad vras ganet diwar nouspet riolenn vihan heñchet gant ar blevennoù war ma brusk... Arabat din fiñval em liñselioù... gleb int gant ar c'hwezenn, met tomm... ma fiñvan e teuint da vezañ yen evel liñsel an hini marv...
Mots précédents
Mots suivants
fiñv-difiñv