ober ar c'hañfard, ober e gañfard

pompaderien, kañfarded Spagn

pompadéryen, cañfarded Spaign

kañfard

cânfard

kañfarded

cânfarded

kañfard

cân-vard

kañfardez

cañfardès

kañfardezed

canfardesed

ur c'hañfard mat

ur c'hanfard mad

kañfarded mat

canfarded mad

div gêrig vihan a zo en Breizh-Izel, pe eus a re a c'halver ar vourc'hizian, kañfarded, pe fougeerien

diou gaericq vihan a so en Breiz-isel, pe eus a re a halvér ar vourhisyan, cañfarded, pe fougeëryen

kañfardezed

N'eo ket ker kañfardez hag he mamm.

Né két ker kañfardez hag hé mamm.

kañfard

Kañfard eo deuet abaoe eo bet e Pariz.

Kañfard eo deûed abaoé eo béd é Paris.

kañfarded

Kañfarded int-holl.

Kañfarded iñd holl.

kañfardez

Ne veze peurvuiañ war e dro nemet e gloc’her ha pemp pe c’hwec’h kanfard all, a veze gantañ oc’h evañ banneoù hag o tiskouez an hent d’ar soudarded da vont da gregiñ, pa c’hellent, e beleien hag e tud vad, en tiez diwar ar maez.

Ne veze peurvuia var he dro nemed he gloc’her ha pemp pe c’houeac’h kanfard-all, a veze ganthan oc’h eva banneou hag o tiskuez an hent d’ar zoudarded da vont da gregi, pa c’hellent, e beleien hag e tud vad, enn tiez divar ar meaz.

An hu a vije bet war hol lerc’h ; marteze zoken e vije en em gavet gwazh ganeomp, rak n'eo ket brav kouezhañ etre daouarn kañfarted kêr.

An hu a viche bet var hor lerc’h ; marteze zoken e vije en em gavet goaz ganeomp, rak ne ket brao koueza etre daouarn kanfarted kear.

Ac’hanta, lonker, sac’h ar gwin, n’em boa-me ket lavaret dit e raes fall, e taones da ene o tarempred Loull ar Bouc’h hag e ganfarded ?

Ac’hanta, lounker, sac’h ar guin, n’am boa-me ket lavaret did e reaz fall, e taonez da ene o tarempred Loull ar Bouc’h hag he ganfarted ?

Goulennet gant neb a garfet ; Ha distag-krenn 'vo dec'h lâret : Lemmañ kañfard a zo er vro, Yann ar Fluteg e hanv. Na pegen lemm ve, koulskoude, Ac'h e[o] bet gennet a-zoare : Ar pech peus stignet ar gwellañ, Ho pako 'wecho[ù] da gentañ.

Goulennet gand neb a garfet ; Ha distag-krenn 'vo d'ec'h laret : Lémman kanfard a zo er vro, Iann ar Flutek e hano. Na pegen lemm ve, koulskoude, Ac'h e bet iennet a-zoare : Ar pech peus stignet ar gwellan, Ho pako 'wecho da gentan.

kañfard

kánfard

kañfard

káñfart

Met gourdrouz ha gourc’hemenn a dreuz buan penn ur paotr na nav na dek vloaz, hag, antronoz vintin, n’he dije ket Izabel pignet ar c’hra, gant he boutegad meskl, ma vije Bilzig hag an daou all oc’h heul kanfarted ar bourk.

Met gourdrouz ha gourc’hemenn a dreuz buan penn eur pôtr na nao na dek vlâ, hag, antronoz vintin, n’he dije ket Izabel pignet ar c’hra, gant he boutegad meskl, ma vije Bilzig hag an daou all oc’h heul kanfarted ar bourk.

— Aet ar gaoz en e roll, eme Bilzig a vouezh uhel. — A ! A ! Kaout a ra se dit-te, paotr… ’M eus aon te a zo ur c’hanfard… Hag e lakaas e zorn war penn ar bugel.

— Aet ar gôz en e roll, eme Bilzig a vouez uhel. — Ah ! ah ! Kaout a ra ze d’it-te, pôtr… ’M eus aon te a zo eur c’hanfart… Hag e lakaas e zorn war penn ar bugel.

— Ul laz ! Tri [z]amm kozh kanfard !… Kalz a vagoù a vo er-maez : brav eo an amzer ; un tamm houl a zo, met n’eus ket ur pekad avel.

— Eul laz ! Tri damm koz kanfart !… Kalz a vagou a vo er-mêz : brao eo an amzer ; eun tamm houl a zo, met n’eus ket eur pekad avel.

Ar seizh kañfard, den ebet o taollagadiñ outo, a varvailhe ken na ziaoule e brezhoneg : kaerañ yezh a zo en hollved.

Ar seiz kañfard, den ebet o taol-lagadi outo, a varvailhe ken na ziaoule e brezoneg : kaera yez a zo en hollved.

Da serr-noz e tremenas en o c'heñver kirri skoazellerien-ganolierezh hag an daou gañfard a voe aotreet da sevel en unan anezho ; dezouget e voent evel-se betek Melun. Ar c'hirri ned aent ket larkoc'h : ha setu Yann ha Pêr war ar straed da hanternoz.

Da serr-noz e tremenas en o c'heñver kirri-skoazellerien-ganolierez hag an daou ganfard a voe aotreet da sevel en unan anezo ; dezouget e voent evel-se betek Melun. Ar c'hirri ne daent ket larkoc'h : ha setu Yann ha Per war ar straed da Hanternoz.

Ne oa nemet brezhoneg holl ganimp kanfarded vihan, hag ar paourkaezh Aotrou Bouder a golle kalon o welout na ziske netra an hanter eus e vugaligoù.

Ne oa nemet brezoneg holl ganimp kanfarded vihan, hag ar paour kaez Aotrou Bouder a golle kalon o welout na ziske netra an hanter eus e vugaligou.

Kemend-all a hegarated am diarvaras hag ur mintinvezh a viz Mae 1899, e voe souezhet implijidi gar Montroulez o welout war ar c’hae, o c’hortoz an tren, ur c’hañfard gwisket gant dilhad Kemper : […].

Kement all a hegarated am diarvaras hag eur mintinvez a viz Mae 1899, e voe souezet implijidi gar Montroulez o welout war ar c’hae, o c’hortoz an trein [sic, tren], eur c’hanfard gwisket gant dilhad Kemper : […].

Komz a rae ar galleg gant pouez-mouezh kañfarded Montmartre, ha koulskoude, hennezh yaouank ne oa sur-mat na Parizian a ouenn, na zoken Gall.

Komz a rae ar galleg gant pouez-mouez kanfarded Montmartre, ha koulskoude, hennez yaouank ne oa sur mat na parizian a ouenn, na zoken Gall.

Ar gurun o strakal a-us d’hor penn n’he dije ket hor skoet muioc’h. Pa welas ar c’horonal kozh en doa spontet ac’hanomp, evel ma oa o klask ober hervez e gustum, e kendalc’has : - « Ya, c’hwi ‘zo sacherien-ho-revr. C’hwi a lak’ skrivañ din-me gant kannaded, c’hwi ‘fell deoc’h mont da ober fest e-lec’h heuliañ reolenn ar soudarded vat. A, list-hoc’h [sic], m’ho tisallo, kanfarded, m’ho kavo… »

Ar gurun o strakal a-us d’hor penn n’he dije ket hor skoet muioc’h. Pa welas ar c’horonal koz en doa spontet ac’hanomp, evel ma oa o klask ober hervez e gustum, e kendalc’has : - « Ya, c’houi ‘zo sacherien-ho-reor. C’houi a lak’ skriva d’in-me gant kannaded, c’houi ‘fell d’eoc’h mont da ober fest e-lec’h heulia reolenn ar soudarded vat. A, list-hoc’h [sic], m’ho tisallo, kanfarded, m’ho kavo… »

Meur a wech o doa goulennet digant an abad ar Rouz aotre d’en em vuzuliañ gant kañfarded ar barrez e-keñver.

Meur a wech o doa goulennet digant an Abad ar Rouz aotre d’en em vuzulia gant kanfarded ar barrez e-keñver.

- « Ac'hanta, daou gañfard, eme an Aotrou Ar Bezvoed, me ho kav 'benn ar fin ! »

- « Ac'hanta, daou ganfard, eme an Aotrou ar Bezvoet, me ho kav 'benn ar fin ».

Neuze e tigouezhas ganimp un den war an oad : – « Da belec'h 'h it 'vel-se, daou gañfard ? » – « D'ar gêr ».

Neuze e tigouezas ganimp eun den war an oad : – « Da belec'h 'it 'velse, daou ganfard ? » – « D'ar gêr ».

Eno 'oa kibelloù kouronkañ kanfarded ar bourk, etre ar chapel hag ar pont maen, war vordik hent bras Kallag da Garaez.

Eno 'oa kibellou kouronka kanfarded ar bourk, etre ar chapel hag ar poent [pont]-maen, war vordig hent bras Kallag da Geraez.

— « Ur c’heloù trist en ur mod », a lavaras Lom, « mes ur c’heloù laouen en ur mod all, rak, gouzout a rit, koulz ha ni, Herri a oa ur c’hanfard eus ar re vrasañ; ne laboure ket, mezv e veze war ar pemdez ha mezv-dall d’ar [S]ul : hor moereb ne rae namet gouelañ gantañ.

Deiz va fask kentañ, soñj am eus, kanfard ebet nemedon ne zeuas d'an iliz gant ur jiletenn wenn ha gant ur vrec'henn seiz ouzh e vrec'h dehou.

Eus Paotred Hirvragoù maez-kêr / Hor bo soñj atav, ma zud kaer, / Ha, da seurt kañfarted, / Evomp gwin d'o yec'hed.

Eus Paotred Hir-vragou mêz-kêr / Hor bo soñj atao, ma zud ker, / Ha, da seurt kanfarted, / Evomp gwin d'o yec'hed.

Ha lavarout a raed, en devoa ar Gouarnour Meur lavaret, un deiz ma oa bet e Glass, d'ar gañfarted a oa bodet en-dro dezhañ : "M'hoc'h eus da glemm ouzh unan bennak, arabat deoc'h kaout aon, kasit ul [sic] pellizher din war-eeun."

O vezañ ma ne oa ket anv da lazhañ ar c'hañfard-se, hon eus dibabet an eil diskoulm gwellañ.