Dis Atir r’e zevo, r’e vougo, r’e veuzo, r’e gaso da get, r’e skubo a ziwar c’horre an douar, r’e denno a-dre ar re vev, ra stlapo e gorf e kondonioù an douar, ra wano anezhañ, ennañ e-unan kerkoulz hag en e vibien, en e verc’hed, en e vevelien, en e chatal, en e vinvioù, en e barkoù, en e bradoù, en e goadoù hag en e zourioù !
Seul vui hen anavezer, seul vuioc'h a gondonioù hag a gribennoù a zizoloer ennañ, en donvor koulz hag e-kichen an aod.
Ar plantadegoù-se a vez gounezet gant tud ar vro, hag emaint stok ouzh ar stêr, moarvat dre ma kaver eno douar kondon war liñvaj ar stêr, ar pezh a ra diouer peurvuiañ el lec'hioù all.
Mots précédents
Mots suivants
kondonañ