An azen, deuet e dro, a lavar evel-henn : "Ned eus ket pell, soñj am eus, ur wech, en ur dremen, Dre ur prad glas a oa, me 'gav din, d'ur manac'h, An naon, ar geot flour ha, m'en diskuilh hep nac'h, Dre ali Paol gornek o sutal em fenn sot, e peurjon er prad-se ledander va zeod. Me n'edon ket em zra, evit lavaret gwir. Diouzhtu e voe ar vlej war al loen blevek-hir. Ur bleiz, den a studi, a ziskouezas displeg e oa deuet ar c'hleñved diwar ar skouarneg, hag e tleit, 'mezañ, sevel hed e livenn Al loen-se divalo, rognek-fall, diskroc'hen. Laerezh tra e nesañ, ne oa gwashoc'h torfed ! Nemet dre ar marv ne vije ket gwalc'het ; ur vezh e oa e welet : d'ar bed-holl evit skouer 'Oa ret e vije roet. Lazhet e voe ar c'houer.

Ann azen, deut he dro, a lavar evel-hen : "Ne deuz ket pell, sonj am beuz, eur weach, en eur dremen, Dre eur prad glaz a voa, me gav d'in, d'eur manac'h, Ann naoun, ar ieod flour ha, m'hen diskuill hep nac'h, Dre ali Paol-gornek o sutal em fenn zod, E peurjounn er prad-ze ledander va zeod. Me n'edounn ket em zra evit lavaret gwir". Dioc'h-tu e voe ar vlej war al loen blevek-hirr. Eur bleiz, den a studi, a ziskouezaz displek E voa deut ar c'hlenved diwar ar skouarnek, Hag e tleit, 'mez-han, sevel hed he liven Al loen-ze divalo, rouignek fall, diskroc'hen. Laerez tra he nesa, ne voa gwasoc'h torfed ! Nemet dre ar maro ne vije ket gwalc'het ; Eur vez voa he welet : D'ar bed holl evit skouer Voa red e vije roet. Lazet voe ar c'houer.

Ar re-se [a] oa an dud o doa c’hoant d’en em ruilh er pec’hedoù hudur ha da heuliañ c’hoantegezhioù fall o c’halon, pe d’en em binvidikaat diwar-goust an ilizoù, ar c’houentoù hag an noblañsoù, en u[l] laerezh o leveoù, pe en ur ober an neuz d’o frenañ en ur baeañ anezho an dekved, da hirañ, eus ar pezh a dalvezent.

Ar re-ze oa an dud o doa c’hoant d’en em ruill er pec’hejou udur ha da heulia c’hoantegesiou fall ho c’haloun, pe d’en em binvidikaat divar goust an ilizou, ar c’houentchou hag au noblansou, en eur laerez ho leveou, pe en eur ober an neuz d’ho frena en eur baea anezho an degved, da hirra, euz ar pez a dalvezent.

War gement-se, en ur grenañ evelato, Erwanig a gasas e gorn bara d’an hini a c’houlenne e tal an nor. Ne dostae ket re, astenn a rae e zorn hirrañ ma c’helle.

Var gement-se, en eur grena evelato, Hervoanik a gasas he gorn bara d’an hini a c’houlenne e tal an nor. Ne dostea ket re, astenn a rea he zourn hirra ma c’helle.

N’oant ket evit mont betek ennañ, rak re zon e oa an dour ; n’oant evit hen tizhout, rak re hir edo dioc’h outo.

N’oant ket evit mont betek ennhan, rak re zoun oa an dour ; n’oant evit hen tizout, rak re hirr edo dioc’h outho.

Diouzh ar mintin e oamp bet betek Milin-ar-Stank ouzh hen diambroug, ha bremañ hor beus c’hoant da vont d’hen ambroug hirañ ma c’hellimp.

Dioc’h ar mintin oamp bet betek Milin-ar-Stank ouc’h hen diambrouk, ha breman hor beuz c’hoant da vont d’hen ambrouk hirra ma c’hellimp.

Mat, va soñj eo distreiñ d’am c’houent ; re hir on chomet da zibriñ eus ho para.

Mad, va zonj eo distrei d’am c’houent ; re hir ounn chommet da zibri euz ho para.

Eus a Lanzeon da vourk Gwinevez, n’eus ket pell, tri c’hardeur vale da hirañ.

Euz a Lanzeon da vourk Guinevez, n’euz ket pell, tri c’hard-heur vale da hirra.

Ho taou benn-[g]lin a zo re hir an eil diouc’h egile, ret eo o zostaat.

Ho taou benn-c’hlin a zo re hirr an eil diouc’h egile, red eo ho zostaat.

Ar c’here a dostaas ouc’h ar c’hrouadur, a yoa dinec’h o vrañskellat war an draf, ur foet blañsonet-kroaz gantañ en-dro d’e c’houzoug, hag eñ touchennet-hir, evel ma tere ouc’h pep paotr-saout a ra mat e vicher.

Ar c’here a dosteaz ouc’h ar c’hrouadur, a ioa dinec’h o vranskellat var an draf, eur fouet blansounet-kroaz gant-han enn dro d’he c’houzouk, hag hen touchennet-hir, evel ma tere ouc’h pep paotr saout a ra mad he vicher.

Ar re all o deus c’hoant da vevañ an hirañ ar gwellañ, hag hemañ en deus c’hoant da vervel div eur kentoc’h evit gellout mervel d’ar memes eur gant e Zoue !...

Ar re-all ho deuz c’hoant da veva an hirra ar guella, hag he-man en deuz c’hoant da vervel div heur kentoc’h evit gellout mervel d’ar memez heur gand he Zoue !...

hiroc'h e tal[v] yec'hed negit danvez

hirac'h e tal iec'hed negit danvez

da hirañ

da hira

Enket en ur c’hognad eus an enezenn, goude un taer a stourmad, ne voe ket hir ma voent lazhet holl, an daouzek a oa anezho, gant o rener.

Enket en eur c’hognad eus an enezenn, goude eun taer a stourmad, ne voe ket hir ma voent lazet holl, an daouzek a oa anezo, gand o rener.

Nemet, kent dezhi kimiadiñ da viken ha steuziañ ouzh o selloù e-kreiz an noz, e-keit ha ma klaskent, en o sav o-daou dirak o zi, he gwelout an hirañ ma c’hellent, he gweljont o chom a-sav, o talmeta gant he daouarn he gouriz nevez hag ar gourgleze stag outañ ; hag e lavaras : [...].

Nemet, kent d’ezi kimiadi da viken ha steuzia ouz o sellou e-kreiz an noz, e-keit ha ma klaskent, en o sav o daou dirag o zi, he gwelout an hira ma c’hellent, he gweljont o chom a-zav, o talmeta gand he daouarn he gouriz nevez hag ar gourgleze stag outan ; hag e lavaras : [...].

Anat diwar arnodennoù graet e 1862 e mirdi « Saint-Germain », pa n’oufed teurel un dared skañv gant an dorn noazh en tu-hont da 25 m d’an hirañ, e c’heller tizhout betek 65 m dre ober war-bouez al lêrenn-vannañ.

Anat diwar arnodennou graet e 1862 e mirdi « Saint-Germain », pa n’oufed teurel eun dared skanv gand an dourn noaz en tu-hont da 25 m d’an hira, e c’heller tizout beteg 65 m dre ober war-bouez al lerenn-vanna.

Ne veze ket kaset an holl vugale d'ar skol, pell ac'hano... Mar boamp tri-ugent, e oa d'an hirañ.

Ne veze ket kaset an holl vugale d'ar skol, pell ac'hano... Mar boamp tri-ugent, e oa d'an hira.

Ar voereb. — « Kendalc’hit ! » Job. — « Gant an istor ? » Ar voereb. — « Istor an teñzor. » Job ha Lom a chomas berr. Ne ouient ket hiroc’h eus istor an teñzor. Klask a rejont un dra bennak da lavarout : emichañs e teuio ar voereb da gousket.

N'eo ket evit mont hiroc'h. E c'hourlañchenn ez eus ur voullienn [sic, voulienn] enni.

Un azen yaouank e oa, ha ken hir, ken fonnus, ken start e trompilhas e joa-bevañ : madelezh ar peuriñ, ha levenez heol an abardaez e natur Doue, ma voe stad en iliz kozh moredet en he zeñvalijenn.

Harpet war barlenn ar prenestr, tennañ a ra hir ar c’hrennard war e anal. N’emañ ket en e aes [aez].