Ofis Publik ar Brezhoneg
gwan
gwan
v. gwan (verbe neutre).
Sellout a reas en-dro dezhañ, hag ur santad displijus hag iskis en devoe pa dreuzas ar c'helc'hva a oa bet leun a studierion drant un deiz, hag a oa bremañ ul lec'h kañvaouus ma rene an tav ; goloet e oa an taolioù gant dafar kimiezh, strewet e oa war al leur kasedoù ha plouz d'ober pakadoù, hag ur gouloù gwan a gouezhe dre ar volz vrumennek.
Gwan-tre eo ar stourmer chadennet ouzh un tourter : n'eo ket evit tec'hout nag evit implijour e zivrec'h evit en em wareziñ.
An tu gwan gant ar geriadurioù eo ne rakwelont ket an dazont.
Abalamour ma skoomp gant o zuioù gwan -o gevier, o sekredoù vil, o itrikadennoù n'int ket evit anzav, o dispignoù pompadus ha kement zo...- e kollont kred e-keñver o fratikoù, o dilennerien, o c'henseurted er broioù all, ha betek o c'herent hag o mignoned.
Ha neuze, bec'h d'ar re wan a zo ac'hanomp abalamour n'hon eus ket gouvezet talañ evit derc'hel penn!
Gerioù a-raok
Gerioù da-heul
gwan