l. V.g.
(db. an dud) Mont droug en ub.
Hi a laka he fried d'arfleuiñ dre he fall imor. Tud taer ha douget d'arfleuiñ.
HS. fuloriñ, fumiñ, imoriñ, kounnariñ, broueziñ.
&
(db. ar fulor) Mont war washaat.
Emberr e fulor a arfleuo.
2. V.k.e.
Lakaat (ub.) da fuloriñ.
Homañ a arfleu groñs ar c'hourenerez.
