I.
Tr. ag.
E PIAOU.
1. (db. al lec'hioù, ar c'hêrioù, h.a.)
E piaou ub., udb. : (zo) hemañ diwezhañ perc'henn warnañ.
Atantoù e piaou abad Redon. An douaroù a chom e piaou ar meuriadoù. Kêr Sant-Lo a oa e piaou Breizh d'ar mare-se.
2. (db. an dud)
E piaou da ub. : gantañ ar gwir pe ar galloud d'e implijout, da dennañ e vad anezhañ.
Goulenn ma vo ar bobl e piaou d'ar gwir-mouezhiañ.
&
Lakaat ub. e piaou d'udb. : reiñ dezhañ ar galloud, ar gwir ofisiel da dennañ e vad anezhañ.
An arnodenn-se a lakay ar studier e piaou d'un testeni. Lakaat an holl geodedourien e piaou d'ar veli.
II.
1. BEZAÑ PIAOU UB. OBER (UDB.) : bezañ dezhañ da ober an dra-se.
Gwech e oa piaou ar pab, gwech piaou an eskob, envel ar bersoned.
2. BOUT PIAOU (DA UDB.) : bezañ perc'henn.
Ar familh vras a venne ivez bout piaou d'an iliz.
III.
Impl. da stn.
Zo da (ub., udb.) hervez ar gwir etreboadel.
Doureier piaou ar riez.
