vi
Ervat o anavezomp : tantadoù a enaouent gant avaloù-pin ; gwrizioù ha louzaouennoù yec’hedus a glaskent ; bleunioù a gutuilhent d’o flezhenniñ e kurunennoù ha garlantezennoù ; ar bravañ amprevaned askellek a bakent ; krugelloù-merien a zispennent da gerc’hat vioù merien d’ar c’hilhog-gouez bras ha d’an evned all.
Ar c’hilhog a zrailhas ur c’hokoriko war bazenn uhelañ ar skeul, hag ar yar a oa bet darbet dezhi dozviñ he vi diwezhañ.
Degouezhout a rae d'am zad-kozh ha d'e bried tañva evel just tammoù a bep seurt, met en em ober a raent eus ar c'hentañ evel gwenn ha melen ur vi, ha mar felle d'e wreg plegañ d'ur reuziad poan-spered, ne veze ket pell Biz Kamm o frealziñ anezhi er stumm-mañ : « Na ra ket gwad-fall, Soaz, pelloc'h amzer c'hoazh e vi marv eget ne vi paour ! »
Plijout a rae dezhi moarvat ober ur wech an amzer ur c'hofad gouelañ, ha Biz Kamm, daoust ha ma veze ar peurliesañ ken dibreder hag ur vi nevez dozvet, a lavare neuze, ur sac'had droug ennañ : « Va Doue ivez 'ta gant homañ ! krog eo adarre merc'h Sapeur da zougen kañv d'he bramm kentañ ! »
Ar barez a ra toulloù er c'hroc'hen, e bizied an treid dreist-holl ; hag eno e teu da greskiñ kement gant ar vioù a vez en he c'hof ma vez ken tev hag ur bizenn (al loen e-unan a zo a-hend-all un hanter bihanoc'h eget ne deo c'hwenn hor bro).
"Prest eo koan!" Fardet he deus bouloùigoù kig gant vioù, sitroñs ha riz.
"Gwerzhet ar vi, hag eñ e revr ar yar," emezi din, hep tagnouzal, met war don unan ha ne gred ket e c'hellfe c'hoarvezout tra vat ebet.
Gerioù a-raok
Gerioù da-heul
viaouañ