a-ziouc'h da
a-ziouc'h da
a-zioc'h da
Darn eus ar brezelidi [sic] edo [sic] puchet, lod azezet, re all daougrommet, a-zioc'h o labour.
a-zioc'h da
Evit ar stêr-mañ ne vije ket bet ar c'hleuzerezh o tont diwar an diveuzidigezh-se evit tizhout ar rann-draonienn manet bremañ a-zioc'h ar mor, ne vije bet kleuzet nemet ar gevrenn bet beuzet gant ar mor da vare ar bignidigezh deuet da heul.
Mes ar voereb n’he doa ket taolet kont en un dra : ar sklerijenn, eus ar prenestr, a bare war boltred Herri. — Doue a bardono ! — en e stern bras, a-zioc’h mantell ar siminal. Ar poltred sklerijennet gwenn, a oa heñvel ouzh ur weledigezh e-barzh an ti teñval.
A-zioc'h e benn, war an aspled, un erer aour, sanket gantañ e skilfoù en ur pikol boull aour, a bare e selloù diflach war dor ar maez.
Deiz bras eo c'hoazh, er-maez, ha tomm, e bleuniadeg limestra ar c'huzh-heol, a-zioc'h torgennoù ar c'hornog.
N'eo ket a-walc'h d'o gwrizioù chom da gorvigellañ a-zioc'h al lec'hid, hogen an had ne gouezhont ket ur wech dare, diwan eo a reont er frouezhenn hag, e-lec'h kreskiñ war-zu an nec'h evel ar pep brasañ eus ar plant all, nevezennoù hag a chom stag ouzh ar blantenn-vamm e doare ma vezont holl luziet en un doare souezhus.
En tu all e weled aod ar Ginea spanat, gant menez uhel ar Mintr a-zioc'hti, ha pelloc'h en a-dreñv e c'helled gwelout ar Menezioù Strink o c'hlazañ e gwask ar c'houmoul.
Daou solieradur a oa dezhañ, prenestr ebet, un nor hepken a-rez douar, hag a-zioc'h anezhi talbenn ur voger dall dislivet.