« Daou vloaz en deus kollet, seizh vloaz all a gollo, / Ha kement liard en deus[,] eus e yalc'h a yelo ; / Evit reiñ skiant dezhañ[,] er c'hrazañ, pa vez ret, / M'er c'hraz… An Aotrou Doue n'en doa peurlavaret, » / M'en em gavas eno e dieg pleget e benn, / e zaoulagad bremañ digor d'ar sklêrijenn.
"Mat, neuze", eme sichant an noter, "Ar pep gwellañ eo dimp chom amañ en traoñ, ha komz ganeoc'h ac'hanen". "Sede dres ar pezh e oan o vont da ginnig deoc'h", a eilgerias an doktor en ur vousc'hoarzhin. Hogen ne oa ket peurlavaret e gomzoù, ma steuzias e vousc'hoarzh diwar e zremm.
Ur gwir daol-chañs, pa vo peurlavaret.
Gerioù a-raok
Gerioù da-heul
peurlazhañ