I. (ls. -où, brennig) [1850] Unanderenn brennig.
II. (ls. -où) Pemdez
1. (dre heveleb. ouzh ar brennig) Lagad.
Fallaat a ra ma brennigennoù. Digorit ho tiv vrennigenn.
2. Trl. skeud.
Diroc'hal en e vrennigenn : kousket en e azez, e benn en e grubuilh.
&
Na dalvezout ur vrennigenn : na dalvezout netra en holl.
Daveenn :
GON.II
pg brennik ou brinnik (Un seul de ces coquillages [Certain coquillage de mer univalve, qui s'attache aux rochers que la mer mouille]).
