tu-mañ ha tu-hont

tu-ma a tuhont

mont du-hont ha du-mañ

mont du-hont ha du-mâ

mont tu-hont ha tu-mañ

mont tu-hont ha tu-mâ

en tu-hont da

èn tu-hont da

du-hont

tu-hont da

en tu-hont da

en tu hont de

monet en tu-hont d'ar pezh a zo dleet

monnet èn tu-hont da'r pez a so dleat

kouezhet on tu-hont el lagenn

couëzet oun tu-hont èl laguenn

amañ, ha tu-hont

du-hont, ha du-mañ

du-hont, ha du-man

monet tu-hont, ha tu-mañ

mônet tu-hont, ha tu-mañ

aet tu-hont, ha tu-mañ

eat tu-hont, ha tu-mañ

aet tu-hont, ha tu-mañ

eët tu-hont, ha tu-mañ

kement-se a ya en tu-hont da skiant mab-den

qemenze a ya èn tu-hont da sqyand map-dèn

tu-mañ, ha tu-hont

tu-mâ, ha tu-hont

du-hont

tu-hont

pell tu-hont

du-hont

du-hont

pell du-hont

en tu-hont da

enn tû-hoñd da

tu-hont

tû-hoñt

Dougen ur banerad bleuñv zo aesoc'h, a-dra-sur, hag an aotrou Milin a zoug skañv ha brav ar re en deus kutuilhet tu-mañ, tu-hont e liorzhoù ar Varvailherien gozh, e liorzh Yann ar Feunteun, dreist ar re all.

Dougenn eur banerad bleun zo easoc'h, a dra zur, hag ann aotrou Milin a zoug skanv ha brao ar re en deuz kutuillet tu-man, tu-hont e liorsou ar Varvaillerien goz, e liors Iann ar Feunteun, dreist ar re all.

« Deus amañ, te kozh paotr ! plac’h lous ; kae-te du-hont ! »

« Deuz ama, te koz paotr ! plac'h louz ; kea te du-hont ! »

Sell 'ta, eme unan eus "ar re ruz" a yoa o tont war he lerc’h, setu amañ unan hag a ve mat da ober parez d’an hini kozh a zo chomet du-hont da ober e vec’h lann.

Sell ta, eme unan euz "ar re ruz" a ioa o tont var he lerc’h, setu aman unan hag a ve mad da ober parez d’an hini koz a zo chommet du-hont da ober he veac’h lann.

Kemeret a reas ul loan, hag, e-pad an noz, edo war vale, o vont du-mañ ha du-hont, da welet hiniennoù ac’hanomp en doa lakaet war an hentoù, war-zu Kastell, da zigas keloù dezhañ e ken kaz ma vije, a-raok an deiz, deuet Canclaux war hor lerc’h.

Kemeret a reaz eul loan, hag, epad an noz, edo var vale, o vont du-man ha du-hont, da velet hiniennou ac’hanomp en doa lakeat var an hentchou, varzu Kastel, da zigas kelou d’ezhan e ken-kaz ma viche, araok an deiz, deuet Canclaux var hor lerc’h.

En tu-hont d’ar Vinolandon, war ar [c'h]lann-hont eus ar mor Adria, em eus gweladennet an Hellas, e-lec’h e kresk ar gwez fiez ha lore ha ma vez enoret ar furnez ha pleustret ar ouiziegezh gant ar vroiz anezhi, tud kenedek o dremm, kreñv o izili, kadarn en emgann ha helavar er guzuliadeg.

En tu-hont d’ar Vinolandon, war ar glann-hont eus ar mor Adria, em eus gweladennet an Hellas, e-lec’h e kresk ar gwez fiez ha lore ha ma vez enoret ar furnez ha pleustret ar ouiziegez gand ar vroïz anezi, tud kenedek o dremm, krenv o izili, kadarn en emgann ha helavar er guzuliadeg.

Hepdale, du-mañ du-hont eus goueled ar mor e tiguzhas ur c’herreg bennak ma tarzhas outo an tonnoù oc’h eonenniñ, hag e voe tro enezennoù a c’hlazennas hag en em c’hourizas a skoselloù.

Heb dale, du-man du-hont eus goueled ar mor e tiguzas eur c’herreg bennak ma tarzas outo an tonnou oc’h eonenni, hag e voe tro enezennou a c’hlazennas hag en em c’hourizas a skosellou.

Ker gwazh ha m’emañ aet ar bed war an tu-gin gant ar brezel ma n’eo ket souezh e vije bet unan eus hor c’henvroiz harluet betek e bro-Ejipt, du-hont pell-pell, etre an Azi hag an Afrik.

Ker gwaz ha m’eman aet ar bed war an tu-gin gand ar brezel ma n’eo ket souez e vije bet unan eus hor c’henvroïz harluet beteg e bro-Ejipt, du-hont pell-pell, etre an Azi hag an Afrik.

Gantañ ha diwezhatoc'h heptañ, em eus ergerzhet an holl vroioù-se, bro "Belovesos" da gentañ, an douar uhelvrud, pinvidik ha frouezhus douret gant ar Bodinkos hag an adstêrioù anezhañ, ar Vinolandon, puilh ennañ an trevadoù mezvus en tu-hont hag e-harz ar menezioù bras erc'hek, e troad an hirziarrozioù koadek ma kantre warno an arzh, ar c'hazh gouez hag ar c'havr, ouzh glann al lennoù-meur glas, sioul ha don o dourioù evel an oabl en devezhioù hañv.

Gantan ha diwezatoc'h hebdan, em eus ergerzet an holl vroiou-ze, bro "Belovêsos" da genta, an douar uhelvrud, pinvidik ha frouezus douret gand ar Bodinkos hag an adstêriou anezan, ar Vinolandon, puilh ennan an trevadou mezvus en tu-hont hag e-harz ar meneziou bras erc'hek, e troad an hir-ziarroziou koadek ma kantre warno an arz, ar c'haz gouez hag ar c'havr, ouz glann al lennou-meur glas, sioul ha doun o douriou evel an oabl en deveziou hanv.

Ambrouget gant an tourc’h-gouez Kalido, ez eas da annezañ, en tu-hont d’an douaroù dalc’het gant bagad Nemetos, war ziv c’hlann ar Vimina ha war glann reter ar Visuria.

Ambrouget gand an tourc’h-gouez Kalido (2), ez eas da anneza, en tu-hont d’an douarou dalc’het gant bagad Nemetos, war ziou c’hlann ar Vimina (3) ha war glann-reter ar Visuria (4).

En tu-hont da goun mab-den

En tu-hont e welas ar mesaer Barrivindos (3).

Amañ, du-hont, tier ar besketaerien, hadet e-touez ar gerreg, war ribl an traezh, ha, kuzhet gant delioù ur bodad tilh, tier ar valtouterien ha kazarn ar soudarded.

Aman, du-hont, tïer ar besketerien, hadet e-touez ar gerreg, war ribl an trêz, ha, kuzet gant deliou eur bodad tilh, tïer ar valtouterien ha kazarn ar zoudarded.

Anat diwar arnodennoù graet e 1862 e mirdi « Saint-Germain », pa n’oufed teurel un dared skañv gant an dorn noazh en tu-hont da 25 m d’an hirañ, e c’heller tizhout betek 65 m dre ober war-bouez al lêrenn-vannañ.

Anat diwar arnodennou graet e 1862 e mirdi « Saint-Germain », pa n’oufed teurel eun dared skanv gand an dourn noaz en tu-hont da 25 m d’an hira, e c’heller tizout beteg 65 m dre ober war-bouez al lerenn-vanna.

tu-mañ tu-hont

tu-mañ tu-hont

du-mañ ha du-hont

Petra a wele du-hont ? Ur pakad du o vont d’an traoñ gant tizh an dour !

C'hoari koukoug : an holl a ya da skoachañ du-mañ du-hont : an hini a oa « dindan », evel ma leverer, a ranke klask anezho.

C'hoari koukouk. An holl a ya da skoacha dumañ duhont : an hini a oa « dindan » evel ma leverer, a ranke klask anezo.

Pa oan o kildreiñ du-mañ, du-hont, me ha gwelout ar paotr yaouank barv melen am boa remerket an derc'hent en ti-kêr, an aotrou de la Guichardière.

Pa oan o kildrei dumañ-duhont, me ha gwelout ar paotr yaouank baro melen am boa remerket an derc'hent en Ti-Kêr, an Aotrou de la Guichardière.

« Hola, hola, ma faotr, faziañ a rit. Aze ‘mañ ar c’hentañ klas. An teirvet klas a zo du-hont d’an traoñ… »

« Holla, holla, ma faotr, fazia a rit. Aze ‘mañ ar c’henta klas. An teirvet klas a zo du-hont d’an traoñ… »

Savet e oa da solieroù uhelañ ar manati. Mont a rae hed-ha-hed gant steudad an trepasioù strizh, amsklaer ha dilevenez, davet skol an danvez-leaned, du-hont, ouzh tor ar menez.

Ha didrouz, war bouez ur sioul a zraskadenn-pleñchod, a-wechoù, du-mañ du-hont.

Dimezell, biskoazh ne deomp diouzh ar gouent, nemet evit mont da San-Miguel, gouzout a rit, du-hont, er menez gouez.

Goude e oa aet betek penn pellañ ar vali izelañ, evit bezañ outañ e-unan. Ur meni-gwelva [meni gwelva] a oa eno, ma tizhed gwelout, dre dreuz skramm rouez ha dreinek kasiaenned yaouank, unan eus talbennoù louet ar gouent, ar jardin kloz, kêr Viranda a-bezh gant he zoennoù ruz, ar stêr Ebro, hag ar gompezenn ec'hon-meurbet, glas evit un nebeu[d] amzer c'hoazh, harzet du-hont, pell, gant menezioù Alava, er vro [e]uskarat.

Ac'hano ez arvested en he fezh kompezenn divent Miranda, gronnet klok en dremmwel, gant aradennadoù menezioù, nemet du-mañ du-hont, un ode bennak, evel war-du Burgos, « la carretera de Napoleon » (hent Napoleon) ha, tostoc'h aze, ar ganienn, a gase, dre dreuz ar pikernoù serzh, da gompezenn ar Rioja, taolead [sic, tolead] ar gwin penn.

- Me a zo a gostez ar mor, emezañ : - Gouzout a raen mat e oac'h « Gallego » (kalaikiad). Du-hont eo iskis an dud. Ha n'int ket a-ouenn ganimp, war am eus klevet. Mousc'hoarzhin a reas ar breur Arturo. - N'on ket « Gallego ». Me zo Breizhad.

Ouzhpenn, feuket e oa en ur soñjal en e vamm, du-hont, keit-all, e Breizh-izel, ur vaouez vat ha karantezus mar doa, hag en e c'hoarezed bihan, mibin ha drev e-giz un torad filiped. Skoazellerezed an Drouk-spered ? Neuze 'ta !... Krouadurien Doue, dres evelto, gant un ene da saveteiñ, ne lavaran ket.

Ne chomis nemet pemp miz el lec'h-se koulskoude, rak war-dro miz Ebrel e tremenas dre eno un den hag am boa bet digarez da welout eno ur wech bennak c'hoazh, rak un dastumad fosilenned dezhañ a oa du-hont.

Seul vui ma n'a morse gwellwelerezh Adrianí en tu-hont d'ar "gant ma ne ve vo ket gwashoc'h."