kerkent ha ma welis-se

querquet ha ma velis-se

kerkent ha me eo deuet

quer quent ha me eo deut

Dija ? kerkent ? ken abred ? kentizh ? dija livirit ? dija ? dija ?

Dija ? qerqent ? qen abred ? qentiz ? dija livirit ? dija hau ? dija leret ?

kerkent

qerquent

qerquent ma

kerkent ha ma er gwelis

qerqent ha ma êr güellis

kerkent

qèr-qènt

kerkent ha ma

qerqent ha ma

kerkent ha ma her gwelis

qerqent ha ma èr güellis

kerkent ma welis anezhañ

qerqent ma vellis aneza

kerkent ha me

qerqent ha me

kerkent hag eñ

qerqent hac ê

kerkent

qerqent

an eil kerkent goude egile

an eil qerqent goude eguile

deuet eo ken abred ? deuet eo kerkent ? kentizh ?

deuët eo qen abred ? deuët eo qerqent, qentiz

kerkent ha

qerqent-ha

kerkent ha gouloù deiz

qerqent ha goulou deiz

qerqent ma

kerkent ma ez oa distro

qerqent ma ez oa distro

kerkent ma, kentizh ma welis anezhañ

qerqent ma, qentiz ma vellis anezañ

Bez' e savan kerkent ha ma eo deiz.

Béz' é savann kerkeñt a ma eo deiz.

Kerkent ha ma en em gavjont e kêr, an holl a gomzas anezho ; hag ar merc’hed a lavare : Hounnezh eo Noemi.

Kerkeñd ha ma en em gafsoñd é kéar, ann holl a gomzaz anézhô ; hag ar merc’hed a lavaré : Houn-nez eo Noémi

Kerkent e teuas d'ar gêr.

Kerkeñt é teûaz d'ar géar.

kerkent goude ar roue

kerkeñt goudé ar roué

kerkent hag hi

kerkeñt hag hî

kerkent ma

ker keñt ma

kerkent

kerkeñt

Kerkent ha ma voe savet er c’halatrez, ec’h en em fourras donnañ ma c’hellas e-touez ar foenn.

Kerkent ha ma oue savet er c’halatrez, ec’h en em fourraz dounna ma c’hellaz etouez ar foenn.

Kerkent e weljont en nec’h ar park ur soudard hag a deue d’ar red war o lerc’h.

Kerkent e velchont enn neac’h ar park eur zoudard hag a deue d’ar red var ho lerc’h.

Kerkent ha ma lavar ar beleg ar c’homzoù kentañ-mañ eus an oferenn : "Introibo ad altare Dei", kant ha kant mouezh all a sav dudius ha kalonek war-zu an eñv en ur ganañ kantik an oferenn a ganed er mareoù-se : Ofromp da Zoue ar sakrifis, Ne zo netra a ger kaer priz Eget Jezuz krusifiet En oferenn reprezantet.

Kerkent ha ma lavar ar belek ar c’homzou kenta man euz an ofern : "Introibo ad altare Dei", kant ha kant mouez-all a zao dudiuz ha kalounek varzu an env en eur gana kantik an ofern a ganet er mareou-ze : Ofromp da Zoue ar zakrifiz, Ne zo netra a ger kaer priz Eget Jesus krusifiet Enn ofern reprezantet.

Na ankounac’hait ket manac’h Sant-A[l]bin, a zo dleour deoc’h eus e vuhez ; ha ma teufe kleñved da gouezhañ warnoc’h pe war unan bennak eus ho tud, diwallit na deufec’h ket kerkent d’am c’hlask.

Na ankounac’hait ket manac’h Sant-Aubin, a zo dleour d’ehoc’h euz he vuez ; ha ma teufe klenved da goueza varnoc’h pe var unan-bennag euz ho tud, diouallit na deufac’h ket kerkent d’am c’hlask.

Kerkent ha ma en em gavas ganto o galvas d’en em gelc’hañ en-dro dezhañ hag e lavaras dezho laouen ha goustadik : — N’eus den war-sav el leandi, na den all war-dro ; n’eus ket ur c’hi zoken da ziwall an ti.

Kerkent ha ma en em gavaz gant-ho ho galvaz d’en em gelc’ha enn dro d’ezhan hag e lavaraz d’ezho laouen ha goustadik : — N’euz den var zao el leandi, na den-all var dro ; n’euz ket eur c’hi zoken da ziouall an ti.

Ma vije gwelet, dioc'h ar mintin, aet kuit e-pad an noz eus a Bempoull bag unan bennak eus ar re binvidik, kerkent e vije savet trouz ha klask dezhi.

Ma viche guelet, dioc’h ar mintin, eat kuit epad an noz euz a Bempoull bag unan bennag euz ar re binvidik, kerkent e viche savet trouz ha klask d’ezhi.

Kerkent al lodenn vrasañ ac’hanomp a yeas gant tud Trelaouenan d’o ziez : d’an Aotrou de Kervalaneg ha d’ar re a yoa chomet gantañ, e voe digaset da zibriñ ha da evañ kement ha ma karient.

Kerkent al loden vrasa ac’hanomp a ieaz gand tud Trelaouenan d’ho ziez : d’an Aoutrou de Kerbalanek ha d’ar re a ioa chomet ganthan, e oue digaset da zibri ha da efa kement ha ma karient.

kerkent all e vijen marv

kerkent all e vijen maro

Kerkent ha damskleur ar goulou-deiz e steuzie ar speredoù o tec’hout en-dro d’o faou.

Kerkent ha damskleur ar goulou-deiz e steuzie ar speredou o tec’hout en-dro d’o faou.

Antronoz skrapadeg ar saout gant Erkuniz, an div vaouez yaouank, a zo bet anv anezho, a oa aet, kerkent hag an deiz, dre greiz ar gwez haleg, war glann ar stêr, d’en em walc’hiñ ha da c’houronkediñ.

Antronoz skrapadeg ar saout gand Erkuniz, an diou vaouez yaouank, a zo bet ano anezo, a oa aet, kerkent hag an deiz, dre greiz ar gwez haleg, war glann ar stêr, d’en em walc’hi ha da c’houronkedi.

Hanter-leuniañ ne rejont ken ; a-walc’h dezho e voe avat ! ha Derkeia, he doa nac’het evañ, a welas o treiñ kerkent doare he div c’hoar.

Hanter-leunia ne rejont ken ; a-walc’h d’ezo e voe avat ! ha Derkeia, he doa nac’het eva, a welas o trei kerkent doare he diou c’hoar.

Kerkent ha ma teue kentañ skleur an tarzh-deiz da c’houlaouiñ an oabl e weled o sevel en dremmwel, dre greiz al lusenn-veure, daou spes ramzel ha skedus, hag int oc’h enraokaat a gammedoù bras.

Kerkent ha ma teue kenta skleur an tarz-deiz da c’houlaoui an oabl e weled o sevel en dremmwel, dre greiz al lusenn-veure, daou spez ramzel ha skedus, hag int oc’h enraokaat a gammedou bras.

Ar re-mañ, kerkent ha peursavet al logelloù, a stagas da zifraostañ an douar tro-dro, da hadañ, da ziskar gwez, da hemolc’hiñ, da besketa.

Ar re-man, kerkent ha peurzavet al logellou, a stagas da zifraosta an douar tro-dro, da hada, da ziskar gwez, da hemolc’hi, da besketa.

O tont kerkent war e giz, e peurskubas an aod gant e donnoù, hag e kasas gantañ korfoù divuhez teir merc’h Matidonnos.

O tont kerkent war e giz, e peurskubas an aod gand e donnou, hag e kasas gantan korfou divuhez teir merc’h Matidonnos.

Kerkent, avat, ha ma lugerne ur bann-heol er-maez, e lakae anezhañ war ur c’hroc’hen arzh e-keñver toull-dor an ti ; azezañ a rae en e gichen ha c’hoari gantañ.

Kerkent, avat, ha ma lugerne eur bann-heol er-maez, e lakae anezan war eur c’hroc’hen arz e-kenver toull-dor an ti ; azeza a rae en e gichen ha c’hoari gantan.

Kerkent ha stoket e dreid da zouar an enezenn en doa Kênos distaolet a-ziwar e gerc’hen e bourc’h a c’hwibon hag addeuet d’e neuz reizh.

Kerkent ha stoket e dreid da zouar an enezenn en doa Kênos distaolet a-ziwar e gerc’hen e bourc’h a c’houibon hag addeuet d’e neuz reiz.

Kerkent all e teuas an nav flac’h yaouank war e dro.

Kerkent-all e teuas an nao flac’h yaouank war e dro.

Pep gwallober, pep gwallc’her, pep gwallvenoz, kerkent ha gwelet, kerkent ha klevet, kerkent ha meizet, argas-i diouzh da spered, evit o feurankounac’haat.

Pep gwall-ober, pep gwall-c’her, pep gwall-venoz, kerkent ha gwelet, kerkent ha klevet, kerkent ha meizet, argas-i diouz da spered, evid o feurankounac’haat.

Kerkent ha m’oa bet barrek da gerzhout, ez oa aet e dad-mager da c’hovel Moridunon. [...] E vab Tritios (3) eo a gase ar vegin en-dro.

Kerkent ha m’oa bet barrek da gerzout, ez oa aet e dad-mager da c’hovel Moridunon. [...] E vab Tritios (3) eo a gase ar vegin en-dro.

War-dro mareoù seizh eur diouzh an noz e tegouezhis er gêr-benn, hag, hep daleañ e neblec'h, a [sic] kerzhis etrezek ar gar, hini Lyon, ar sac'h war va chouk. A-barzh ma kimiadis diouzh Pariz ez is da ober ur weladennig e kêr, hag o vezañ graet ur c'hofad stalioù e lâris yao ! En tren adarre. Kerkent ha m'edon degouezhet em bagon, e stagis da lenn hag a-greiz lenn e vanjen kousket. Huniañ mat a ris war ar bank-keinok, rak skuizh-marv edon.

War-dro mareou seiz eur diouz an noz e tegouezis er gêrbenn, hag, hep dalea e nep lec'h, a kerzis etrezeg ar gar, hini Lyon, ar sac'h war va choug. Abarz ma kimiadis diouz Pariz ez is da ober eur weladennig e kêr, hag o veza graet eur c'hofad staliou e laris yao ! en treñ adarre. Kerkent ha m'edon degouezet em bagon, e stagis da lenn hag a greiz lenn e vanjen kousket. Hunia mat a ris war ar bank-keinok, rak skuiz-maro edon.

Ur paotr, e galabousenn bleuñv alaouret er wech-mañ, a youc'has a-nerzh e c'horzailhenn gouraouliet : "Marseille ! tout le monde descend !... Terminus !... Ha ni, kerkent ha ma oa ehanet an aheloù da wigourat, ha digeriñ ar rakzor ha lârout yao e-maez ar gaoued ! Pell a-walc'h e oamp enni o luduennañ, o tisleviñ-gen hag o varvailhañ.

Eur paotr e galabousenn bleuñ alaouret, er wech-mañ a youc'has a-nerzh e c'horzailhenn gouraoulet : "Marseille ! tout le monde descend !... Terminus !... Ha ni, kerkent ha ma oa ehanet an ahelou da wigourat, ha digeri a rakzor ha larout yao emaez ar gaoued ! Pell a-walc'h e oamp enni o luduenna, o tislevi-gen hag o varvailha.

War-lerc'h ar c'hi, nemet da goulz ar pred e ve, e kerzhe atav e vestr, an aotrou Pissoli, adjudant-diwaller kreñvlec'h Berrtomm. Kerkent ha ma veze gwelet fri du Tirfeu, unan pe unan eus ar seizh a youc'he : "22!" hag hini ebet ac'hanomp ne veze tapet o sellout ouzh an oabl.

War-lerc'h ar c'hi, nemet da goulz ar pred e ve, e kerze atao e vestr, an aotrou Pissoli, adjudant-diwaller kreñvlec'h Berrtomm. Kerkent ha ma veze gwelet fri du Tirfeu, unan pe unan eus ar seiz a youc'he : "22!" hag hini ebet ac'hanomp ne veze tapet o sellout ouzh an oabl.

kerkent ha deuet an oad

kerkent ha deut en oad

kerkent

kerkent degouzhet, kerkent galvet

kerkent degouezet, kerkent galvet

kerkent degouzhet, kerkent galvet

kerkent ha degouezet, kerkent ha galvet

kerkent ha gouloù-deiz

kerkent ha goulou-deiz

kerkent ha lavarout

kerkent ha ma

kerkent ha pare

kerkent hag an deiz

kerkent hag ar ger

kerkent hag ar gér

kerkent all

kerkent-all

War guñvaat ez a an diribin kerkent ha ma teu ar stêr da gleuzañ un tammig he zraonienn.

Pa laboure Job er park e veze gwelet, kerkent, Lom e toull ar gloued.

Kerkent ha ma voe kollet he anaoudegezh gant ar voereb muiañ-karet (?), Job a daolas ul luchadenn ouzh Lom.

Kerkent hag an deiz e oan war-sav, hag ez is da skeiñ war dor kambr ma mestr, war uhelenn ar C'hastell, en un ti nevez, dres dirak kolaj ar merc'hed yaouank.

Kerkent hag an deiz e oan war sav, hag ez is da skei war dor kambr ma mestr, war uhelenn ar C'hastell, en eun ti nevez, dres dirak Kolaj ar Merc'hed Yaouank.

War seulioù ar superior e teuas kerkent ur beleg all, un den gros hag uhel, un dremm ruz dezhañ, ur gouzoug tarv, ur c'hof hag a venne strakal e soutanenn.

War seuliou ar Superior, e teuas kerkent eur beleg all, eun den groz hag uhel, eun dremm ruz d'ezañ, eur gouzoug taro, eur c'hof hag a venne strakal e soutanenn.

Kerkent, avat, Job a daolas ur sell war gorre an armel, hag e welas warni e falz ; ar falz villiget, disoñjet gantañ an deiz a-raok.

Kentoc'h pondalez an ifern !... Emañ aze, e-harz e dreid, kousket sioul evit ar pred, - ar mor, an tigr, ar sarpant a oar kousket ivez! - gant e reuzeudien o buhezioù diroll, prest da dorc'hweniañ en-dro, kerkent ha ma vint dihun, el likaouerezh an hudurañ...

Padal, goude studi an enderv, ar breur Alano a voe kemennet dezhañ, war un dro gant un nebeut kloer all, mont d'ar menez, da zourañ, kerkent ha kuzhet an heol, ar gwezigoù pin nevez-plantet, hag a oa o kinnig krazañ gant ar sec'hor.

Heñvel ouzh ul loen gouez / E vi kuzhet er strouezh, / Dare, kerkent ma klevi mouezh, / Mouezh yen da enebourien griz.

Heñvel ouz eul loen gouez / E vi kuzet er strouez, / Dare, kerkent ma klevi mouez, / Mouez yen da enebourien griz.

Sevel a ra da vont d'an nor, met, kerkent, e teu ar soudard da virout outañ d'he digeriñ, en ur c'hourdrouz skeiñ gant e vaionetez.

Sevel a ra da vont d'an nor, met, kerkent, e teu ar soudard da virout outañ d'he digeri, en eur c'hourdrouz skei gant e vaionetez.

Kerkent hag aet e karg, an eskob nevez / D'ar Pab a skrivo prim, gant kalz elevez, / Da reiñ ar c'heloù, met, gant difenn ha berz / Da c'houlenn nep galloud na gwir eus e berzh, / Daoust ma'z eo er bed ar Pab vikel Doue, / E Bro-C'hall, araozañ, 'tremen ar Roue.

Kerkent hag eet e karg, an eskop nevez / D'ar Pab a skrivo prim, gant kalz elevez, / Da rei ar c'helou, met, gant difenn ha berz / Da c'houlenn nep galloud na gwir eus e berz, / Daoust ma 'z eo er bed ar Pab vikel Doue, / E Bro-C'hall, araozañ, 'tremen ar Roue.

Kerkent ha ma c'hallent e tilezent ac'hanomp, ha n'eus nemet unan eus ar re a oa bet dastumet evel-se hag a ve bet chomet en tu-hont da dri miz en hor servij.

Da Sul zoken, evit d'he hoal marzhusañ bezañ kuzhet, ha dezhi da venel nebeut darempredet, e skede ar straed, e kemm gant an ardroioù teñval, dres evel un tantad e-kreiz ur c'hoad ; gant he stalafioù livet fresk, he arem lufret mat, he neuz kempenn ha laouen, e tenne kerkent sell ar pourmener hag e plije dezhañ.

Pariz 33m, Chartres 35,5m, Reims 38m, Amiens 42m, Beauvais - an uhelañ er bed - 48m ; sellout ouzh skejadoù Amiens ha Kemper

Ha kerkent ha dibenn an XIIvet kantved e oa bet ul lammgresk eus ment an nevioù iliz

Ne respont ket din met dont a ra kenkent war ma seulioù evel sachet da'm heul.

Adlennit aketus ar pezh a zo skrivet, ha, ma klot tre-ha-tre ar skrid gant ar goulennoù savet gantañ hag ar pezh a zo bet respontet ganeoc'h -« N’am eus netra da lâret ! »-, sinit kerkent goude ar frazenn ziwezhañ.