« Daou vloaz en deus kollet, seizh vloaz all a gollo, / Ha kement liard en deus[,] eus e yalc'h a yelo ; / Evit reiñ skiant dezhañ[,] er c'hrazañ, pa vez ret, / M'er c'hraz… An Aotrou Doue n'en doa peurlavaret, » / M'en em gavas eno e dieg pleget e benn, / e zaoulagad bremañ digor d'ar sklêrijenn.
Mar n’hellez ket stummañ an dud diouzh da c’hoant, na zeuet da wir evidout an dro-enep : n’en em lez biken da vezañ stummet gant an dud hag an darvoudoù, nemet a-youl e plegfes da se e sell eus ar Vad, rak n’eo ket un dervenn start ez eo, ne vo biken ur c’halet a baotr, ne vo biken anvet den-meur, hogen merc’hodenn-goar, krouadur-pri, bugel-douar, an neb en em lez da vont from-difrom da heul an traoù a-ziavaez.
E-keit-se ez eo pep hini eus ar skourradoù meur, dre ma tiforc'h a-douez ar re all, dre e benn, da lavarout eo diouzh tu ar Meurvor, douget da blegañ etrezek an Hanternoz, hag evel-se eo ez eo bet stummet garlanteziadoù inizi Azia ar Reter.
Ar pezh a zisplije ar muiañ d’an daou zen e oa plegañ o c’hein.
Nann ! ne blego ket d'ar c'hoant an hudurañ, a c'hell bezañ maget gant ur bugel bet dibabet gant Doue d'E servijout.
Ne oa ket bet diazezet ur c'heñver-nerzh bras a-walc'h nag ur stourm padus evit lakaat ar galloud da blegañ.
Va faotred, ha ne oant ket c'hoazh boas moarvat da glevout ur seurt c'hwil o voudal en-dro d'o divskouarn, a blegas o fenn, kement hini a oa anezho, o krediñ emichañs edo o vont da stekiñ outo.
Ar gouennoù a zo a-bell 'zo eno, ne fell ket dezho plegañ o c'horf d'al labour, ha, goude ma rafent, n'eus ket a-walc'h diouto.
Ret e voe sentiñ raktal ha neuze, diouzh tro, e plegjont o c'hein da dapout pep hini ugent taol gwilastrenn war o... fenn-a-dreñv, resped deoc'h.
Evel-se e c'hallit diskouez n'oc'h ket tud fanatik a fell dezhe lakaat ar re all da blegañ kousto pe gousto dirak ho toare da welet an traoù.
Gant ar gwallreuz-se, a-fet tud hag a-fet skeudenn, e voe ret d'ar patron plegañ hag asantiñ da c'houlennoù an harzdebrerien...
Kompren an enebourien ha en em lakaat en o flas a dalv ivez doujañ oute e-giz tud. Aesoc'h a-se e vo lakaat anezhe da blegañ ha da zont ouzh taol ganimp evit marc'hata. Re wir eo: ne c'haller dibab ha marc'hata an arsav-brezel nemet gant an enebourien.
Furchal a ra en e sac'h, kemer ur werenn-greskiñ hag he reiñ din. Plegañ a ran da sellout.
Plegañ o fenn o deus graet an dud ha deuet int da vezañ tonkelour, Aotrou komiser.
Gwelloc'h eo plegañ ha mont kuit dibistig, ha dont war e giz ur wech all evit adober ar memes taol...
Mots précédents
Mots suivants
Plegastell