Office public de la langue bretonne
tabut
tabut
tabut
"tabut" g. [...] ivez "dael".
Ne c'hellomp nemet menegiñ amañ an tabut a zo savet diwar-benn ar c'hrignerezh gant ar skorn, en arbenn gouzout hag-eñ ez eo ret, evit diskleriañ neuz an traoniennoù bet dalc'het gant ar skorn, ober stad eus ar c'hrignadur kentskornel, pe en enep hag a-walc'h eo krignerezh ar skorn e-unan hag an oberennoù kenstag.
— « O ! o ! petra ’sinifi ar reuz-mañ ? » emezañ, en ur zont. An tabut a ehanas war an taol. Rak, ma ne oa ket ar baraer ur gwall zen, ur c’haer a zen e oa, ha gant nerzh ur marc’h en e zivrec’h.
Gantañ [ar patron meur] e voe graet un dra ha ne vo ket tu da zresañ morse : klask a reas tec'hout diouzh an tabut gant ur c'harr-tan ha flastrañ a reas gar an den yaouank.
Ar pep gwirheñvelañ eo e vo kaoz eus ar pevar emlazh, gant ar c'hlañgirri, ar maouezed o ouelañ war ar straed, ar gelaouaerion, an tabutoù er prenestr, ha, pakedet-mat evit an dibenn-pred: egar-inkizitañ ar ginnigerion, dezrannoù armerzhel ha bredoniel an arbennigourion.
Mots précédents
Mots suivants
tabutal