teod

teaut

diluiañ e deod

diluia e teaut

divanegañ e deod

diuanega e teaut

teodoù

teaudou

teod

teaut

teod sarpant

téaud sarpand

mezennoù grizienn an teod

mesennou grizyen an téaud

dalc'het e deod

dalc'het e déaud

derc'hel e deod

derc'hel e déaud

troc'hañ e deod da ur re

trouc'ha e déaud da ur re

neb zo stag e deod ouzh e vouzelloù

nep so stacq e déaud ouc'h e vouzellou

tañva gant pennig an teod

tañva gand peñnic an téaud

tañva gant begig an teod

tañva gand beguic an téaud

edo bremaik war benn va zeod

edo bremaïcq var beñ va zéaud

troc'hañ e deod da ur re bennak

trouc'ha e déaud da ur re bennac

troc'het e deod da ur re bennak

trouc'het e déaud da ur re bennac

un teod kaer a zen

un téaud caër a zèn

chomet eo bet e deod a-ispilh

chommet eo bet e déaud a-ispilh

teod fall

téaud fall

teodoù fall

téaudou fall

troc'het stagell an teod

trouc'het staguell an téaud

teodoù sarpant

téaudou sarpand

lavaret kement a zeu en e c'henoù, war e deod

lavaret qement a zeu èn e c'henou, var e déaud

un teod kaer

un téaud-caër

bravat teod !

bravâ téaud !

kaerat teod !

caërâ téaud

teod

téaud

Ar vlaz en deus e sich kent e pennig an teod egit er staon.

Ar vlas èn deus e sich qent ê pennicq an téaud eguit èr stan.

lakaat ur morz war e deod

lacqaat ur mors var e déaud

troc'hañ stagell an teod

trouc'ha staguell an téaud

emañ e anv war bennig va zeod

ema hé hanô war bennik va zéôd

gwall deod

gwall déôd

teodoù

téôdou

teod

téôd

teodoù

téôdou

stagellet eo va zeod

stagelled eo va zéôd

c'hwezhañ e teod ur re

c'houéza é téôd eur ré

he zeod

hé zéôd

Me 'droc'ho ma zeod em beg kent dizeskiñ ar brezhoneg.

Mé drouc'hô ma zéôd em bék, / Keñt diziski ar brézonék.

un teod gwall flemmus en deus

eunn téôd gwall flemmuz en deûz

Distagellit e deod d'ar bugel-se.

Distagellid hé déôd d'ar bugel-zé.

teod ar c'hazh a zo garv

téod ar c'hâz a zô garô

ker gourt eo e zaouarn ha teod ur c'hazh

ker gourd eo hé zaouarn ha téod eur c'hâz

gwalldeod

gwall-déod

gwalldeodoù

gwall-déodou

ur gwalldeod eo

eur gwall-déod eo

teod

téôd

e deod

hé déôd

lagad a dal téôd

lagad a dâl téôd

taol teod

taol-déod

teod

téad

An teod labenn alies d'e dro a vez flemmet, / Pa na vez dispennet.

Ann teod laben aliez d'he dro a vez flemmet, / Pa na vez dispennet.

Neuze ar gozh vamm-giez, gant he zeod lemm ha lampr, / A lavar distagell : / — « Bremañ ac'hann ni yel, / » Mard oc'h evit hor c'has er-maez. »

Neuze ar goz-vamm-giez, gant he zeod lemm ha lampr, / A lavar distagel : / — « Bremañ ac'han ni iel, / » Mar d-oc'h evit hor c'has er meaz. »

An azen, deuet e dro, a lavar evel-henn : / "Ned eus ket pell, soñj am eus, ur wech, en ur dremen, / Dre ur prad glas a oa, me 'gav din, d'ur manac'h, / An naon, ar yeot flour ha, m'en diskuilh hep nac'h, / Dre ali Paol gornek o sutal em fenn sot, / E peurjon er prad-se ledander va zeod.

Ann azen, deut he dro, a lavar evel-hen : / "Ne deuz ket pell, sonj am beuz, eur weach, en eur dremen, / Dre eur prad glaz a voa, me gav d'in, d'eur manac'h, / Ann naoun, ar ieod flour ha, m'hen diskuill hep nac'h, / Dre ali Paol-gornek o sutal em fenn zod, / E peurjounn er prad-ze ledander va zeod.

P’am boe debret un tamm hag evet ur banne sistr mat, e teuas un tammig bihan va zeod din, hag e lavaris da Jañ-Mari : — Ne ouzon ket perak e roit deomp hirie ur pred ker mat, c’hwi, ha n’ho poa roet deomp dec’h nemet pep a gosh banne soubenn.

P’am boue debret eun tamm hag eved eur banne sistr mad, e teuaz eun tammik bian va zeod dign, hag e liviriz da Jan-Mari : — Ne ouzounn ket perak e roit d’eomp herrio eur pred ker mad, c’houi, ha n’ho poa roet d’eomp deac’h nemed peb a gos-banne zoubenn.

Mat [e] leverez, eme ar re all ; a-raok ma’z eor d’o c’hlask di o devezo bet amzer da uzañ o zeod en ur bediñ o Doue.

Mad a leverez, eme ar re-all ; araok ma’z eor d’ho c’hlask di o devezo bet amzer da uza ho zeod en eur bedi ho Doue.

Me a flouras e gein dezhañ hep lavaret ger, gant aon da vezañ klevet, ha Polidor en em lakeas da lipat va divoc’h ha va daouarn gant e deod karantezus.

Me a flouraz he gein d’ezhan heb lavaret ger, gand aoun da veza klevet, ha Polidor a en em lakeaz da lipat va diou-voc’h ha va daouarn gand he deod karantezuz.

n'eus ket a be dra da c'hlebiañ an teod

n'oez ket a be dra da c'hlibya an teod

skarnilet eo va zeod gant ar sec'hed

skarnilet eo va zeod gad ar zec'hed

P’o deus bet klevet anv eus an aotrou person, ar valtouterien, peurvuiañ lañchennet-mat koulskoude, peg o zeod eus o staon, ha kuit ha buan. An aotrou person !…

P’o deus bet klevet hano eus an ôtrou person, ar valtouterien, peurvuia lanchennet mat koulskoude, peg o zeod eus o staon, ha kuit ha buan. An ôtrou person !…

Ar goaperien, an teodoù fall a lavare « en stank ar vilin-avel » ; en gwirionez, o tont d’ar gêr eus a Vro-Saoz, evit dimeziñ da Janedig.

Ar goaperien, an teodou fall a lavare « en stank ar vilin-avel » ; en gwirione, o tont d’ar gêr eus a Vro-Zaoz, evit dimeï[i] da Janedig.

An aotrou kure a ziskouezas dezhañ, sklaer evel an deiz, penaos ne oa nemet ur bugelig diskiant, daoust dezhañ da vezañ lemm a deod hag a spered.

An ôtrou kure a ziskouezas d’ean, sklêr evel an de, penôs ne oa nemet eur bugelig diskiant, daoust d’ean da vea lemm a deod hag a spered.

Ha gant beg e deod e lipe e vuzell, troñsal a rae e fri.

Ha gant beg e deod e lipe e vuzell, tronsal a rê e fri.

— Un dakenn, Mari-Janig !… Hag an aotrou barner evurus, evurus, hantervezv, ma veze skañv a spered, gwall bounner e veze a dreid, ha tev e deod.

— Eun dakenn, Mari-Janig !… Hag an ôtrou barner evurus, evurus, hanter-veo, ma vije skanv a spered, gwall bounner e vije a dreid, ha teo e deod.

Peg teod Bilzig eus e staon, sec’h e gorzailhenn evel tont.

Peg teod Bilzig eus e staon, sec’h e gorzailhenn evel tont.

— Peoc’h war an traoù-se, Bilzig ! — Ya, ya ! mamm Izabel. « Tevel hag ober ». N’eo ket ret deoc’h kaout aon : ne vin ket tapet diwar-bouez va zeod.

— Peoc’h war an traou-ze, Bilzig ! — Ya, ya ! mamm Izabel. « Tevel hag ober ». N’eo ket red d’ec’h kaout aon : ne vin ket tapet diwar-bouez va zeod.

Dre ma sklaerae o mennozhioù, o zeodoù ivez en em zivorze, ha pep hini a gonte d’ar vartoloded all, deut d’an ostaleri evit gouzout an doare, ar pezh a oa bet c’hoarvezet gante.

Dre ma sklerae o mennoziou, o zeodou ive en em zivorze, ha pep-hini a gonte d’ar vartoloded all, deut d’an osteleri evit goût an doare, ar pez a oa bet c’hoarveet gante.

Goulc'hen, ar Paganad, a oa ur marvailher. E deod a yae en-dro kel lijer hag ur vilin-baper.

Goulc'hen, ar Paganad, a oa eur marvailher. E deod a yae en-dro kel lijer hag eur vilin-baper.

edo e penn va zeod

gant begig e deod

teod

Ar Braz en doa un dremm plijus-kenañ, un daoulagad lirzhin, un aer hegarat ; ar Govig a oa heñvel ouzh ur mestr martolod, gant e benn tev hag e golier barv, e gorn-butun na guitae ket e veg : mont a rae e deod en-dro hep ehan, evel rod ur vilin.

Ar Braz en doa eun dremm plijus kenañ, eun daoulagad lirzin, eun aer hegarat ; ar Goffig a oa heñvel ouz eur mestr-martolod, gant e benn teo hag e golier baro, e gorn-butun na guitae ket e veg : mont a rae e deod en dro hep ehan, evel rod eur vilin.

A ! re hir eo bet e fri, ha kalz re hir e deod !…

An neb a ya re vuhan e deod en dro [en-dro], a lavaro, mod pe vod, sotonioù. Rak an den a wir furnez, ne gomz morse dre bres.

Lukaz, avat, en doa un dra bennak nevez da lavarout dezho, daoust ma oant mezv, rak ur c’heloù eus ar seurt a zo ur pouez re bounner, ha ret eo disammañ an teod dirak an den kentañ a vo kavet war an hent, na pa vefe roue pe pilhaouer.

— « Kavout a ra din », eme Lukaz, « eo deuet ho teod da vezañ skañvoc’h gant marv hoc’h eontr ? »

N’o doa graet nemet koll amzer hag uzañ teod.

Ne oa ket a zarempred etrezomp hag i, nemet a-wechoù taolioù dorn ha taolioù teod.

Ne oa ket a zarempred etrezomp hag i, nemet awechou taoliou dorn ha taoliou teod.

Ker ruz eo da jenoflez/ Ha teodoù levrini,/ Jenoflez o delioù c'hwek,/ Jenoflez eus da liorzhoù,/ Frond ganto evel ma ouzez,/ Hag o c'houzout diouzh da frond.

Petra ' c'hoarvezfe ma vefemp dizornet ? / Hon teodoù simudet a chomfe skornet, / Rak diganto, da brezeg, ' lamfed ar gwir / Dre an urzh a lerez ken kalet ha dir.

Petra ' c'hoarvezfe ma vefemp dizornet ? / Hon teotou simudet a chomfe skornet, / Rak diganto, da brezeg, ' lamfed ar gwir / Dre an urz a lerez ken kalet ha dir.

Un teod ifern zo en ho penn / A-walc'h, maouez ! Tavit, m'ho ped / Re 'm eus klevet hag ac'halenn, / Diwar ho tro, ez an d'ar red.

Eun teod ifern ' zo en ho penn / A-walc'h, maouez ! Tavit, m'ho ped / Re 'm eus klevet hag ac'halenn, / Diwar ho tro, ez an d'ar red.

Dalc'het 'm eus war ma zeod ha furoc'h ' oa, me gred, / Gant aon 've dav, un deiz, damantiñ 'vit an droug.

Dalc'het 'm eus war ma zeot ha furoc'h ' oa, me gred, / Gant aon ' ve dao, eun deiz, damanti 'vit an droug.

Teod wiber ma c'harabasenn, / War-zu un islonk leun a euzh, / En deus ma stlapet er gasenn / Am spouron mantrus hag am beuz.

Teot wiber ma c'harabasenn, / War-zu eun islonk leun a euz, / En deus ma stlapet er gasenn / Am spouron mantrus hag am beuz.

Hag an teodoù fall da lavarout zoken e teu e-unan Ministr ar Post war al listri a ra un ehan e Monrovia evit gwerzhañ timbroù d'ar veajourien, evit klask leuniañ un tammig en doare-se yalc'h difoñs ar Gouarnamant.

An Ao.Utterson a huanadas don, hep ur ger ; an den yaouank a lavaras neuze goude ur pennad : "Sed a zesko din tevel. Mezh 'm eus da vezañ re hir va zeod".

Kostezet eo e benn hag e deod a zivilh diouzh e c'henoù.