anken

anquen

anken

ancquen

Ouzh harz ar groaz, gant habaster, / Grit din [Mari] ma vezin [en] ho niver, / Dre ar boan don, Itron deboner, / Ho poe, ha 'n anken digwener.

Ouz hars an croas, gant habaster, / Gryt diff [Mary] ma-z fiziff hoz nyuer, / Dre-n poan doun, Itron deboner, / Hoz boue, ha-n anquen dezguener.

anken

anquen

anken

anken

anqenn

Anken en deus en e c'har.

Anqenn èn Deus èn e c'har.

pa edo kreañ e anken

pa edo creâ e anqenn

anken

anqen

ankenioù

anqennyou

Anken am eus graet dezhañ.

Anqenn am eus great dezañ.

leñvañ gant souezh pe gant anken

lenva gand souëz, pe gad anqenn

anken

añkin

anken

añken

An anken en deus e grizet abred.

Ann añken en deûz hé grizet a-bréd.

Ankenioù bras am eus bet er bloaz tremenet.

Añkéniou brâz am eûz béd er bloaz tréménet.

Ankenioù

Añkéniou

— « Aiou ! eme an den, petra welan ? Ur spes ! / Euzhusat tra ef-eñ ! E skeud, e skeud hepken / A ra din-me skrijañ ha krenañ gant anken. »

— « Ah iou ! eme ann den, petra welann ? Eur spez ! / Euzusa tra ef-hen ! He skeud, he skeud hep-ken / A ra d'in-me skrija ha krena gant anken. »

En em harpit noz-deiz, an eil hag egile, / Ha ne skuizhot en hent, kaer ho pezo bale ; / Nad it ket eus ho pro, nad it ket pell da gantreal, / Gant aon na ve anken en hent ouzh ho kedal.

En em harpit noz-deiz ann eil hag egile, / Ha ne skuizot enn hent, kaer ho pezo bale ; / Na d-it ket euz ho pro, na d-it pell da gantreal, / Gant aoun na ve anken enn hent oc'h ho kedal.

Kollet gantañ e nerzh, izil, leun a anken, / Gant ar boan a c'houzañv e stlap e fagodenn.

Kollet gant-han he nerz, isil, leun a anken, / Gant ar boan a c'houzanv e stlap he fagoden.

Ha ne dalv ar gragez / A zo tener ha mat, zo o buhez karet, / Karet o bugale, karet o friejoù, / A zo ar vein-oaled a domm ar c'halonoù, / Ar c'hantolorioù kaer zo warno sklêrijenn, / Goulaouennoù an ti, evel heol an neñvoù, / Evel louzaouennoù a bare pep anken, / O dorn atav noz-deiz a bep tu o viret, / Dre 'r wenodenn ma'z eomp, na vemp gant drein toullet, / Ha ne dalvont ar boan, lavarit din bremañ, / E ve ar gragez-se termet dindan ar bec'h, / E vent-i skoaziet start ha skoret gant ar vrec'h / He deus bet digant Doue ar galloud d'o harpañ ?

Ha ne dalv ar gragez / A zo tener ha mad, zo ho buez karet, / Karet ho bugale, karet ho friejou, / A zo ar vein oaled a domm ar c'halounou, / Ar c'hantoloriou kaer zo war-n-ho sklerijen, / Goulaouennou ann ti, evel heol ann envou, / Evel louzaouennou a bare peb anken, / Ho dourn atao noz-deiz a bep-tu o viret, / Dre 'r venoden ma'z eomp, na vemp gant drein toullet, / Ha ne dalvont ar boan, lavarit d'in brema, / E ve ar gragez-ze termet dindan ar beac'h, / E vent-hi skoasiet stard ha skoret gant ar vreac'h / E deuz bet digant Doue ar galloud d'ho harpa ?

Kaer ’zo ober, ret ’vo mervel / Pa garo Doue hor gervel ; / Pebezh anken war ho marv, / Pa welfet sklaer hoc’h holl [w]alloù !

Kaer ’zo ober, red ’vo mervel / Pa garo Doue hor gervel ; / Pebez anken var ho maro, / Pa velfot skler hoc’h oll guallo !

Daou zervezh goude-se e kouezhas klañv, uzet gant an oad, e binijennoù hag ivez gant an anken.

Daou zervez goude-ze e kouezaz klan, uzet gand an oad, he binijennou hag ive gand an anken.

Paouez, ma mab, da gât anken. / Gret vo dit herve[z] da c’houlenn. / Dre nerzh ma gras, da dad karet / Hep dale pell a vo cheñchet.

Paouez, ma mab, da gat anken. / Gret vo d’id herve da c’houlen. / Dre nerz ma gras, da dad karet / Hep dale pell a vo chenchet.

Ar marv, pa zeue dezho, n’oa gantañ na poan nag anken, sioulañ tremenvan n’oa ken d’o ene eus ar bed-mañ d’ar bed-all.

Ar maro, pa zeue d’ezo, n’oa gantan na poan nag anken, sioula tremenvan n’oa ken d’o ene eus ar bed-man d’ar bed-all.

Hogen, mar taolez da zaouarn war ar bugenoù-mañ e sell hepken d’o drastañ, na vezet dit a-berzh an doueed nemet anken, dinerzh, kleñved ha dienez !

Hogen, mar taolez da zaouarn war ar bugenou-man e sell hepken d’o drasta, na vezet d’it a-berz an doueed nemed anken, dinerz, klenved ha dienez !

Un toullig en korn ar vered, un tamm douar war an arched… Na kan na diskan : ar glaz[i]où, goude an "Angelus", da vihanañ, a gouezhas truezus, evel daeroù an anken, war bezioù ar vered lizennet dindan deñvalijenn an noz.

Eun toullig en korn ar vered, eun tamm douar war an arched… Na kan na diskan : ar glazou, goude an "Angelus", da vihana, a goueas truezus, evel daerou an anken, war beiou ar vered lijennet (1) dindan denvalijenn an noz.

Hag etre hiraezh an deiz o vont hag enkrez an noz o tont, e-kreiz ar c’heinvor digenvez, e klevas Vindosetlos ur vras a anken o voustrañ e galon, rak seul roeñvadenn a rae, e pellae diouzh an dud a gare, hag an arvest edo o paouez gwelout a oa gantañ evel un diougan a varv.

Hag etre hiraez an deiz o vont hag enkrez an noz o tont, e-kreiz ar c’heinvor digenvez, e klevas Vindosêtlos eur vras a anken o voustra e galon, rak seul roenvadenn a rae, e pellae diouz an dud a gare, hag an arvest edo o paouez gwelout a oa gantan evel eun diougan a varo.

anken

ankén

ankenioù

ankeniou

anken

ankén

kalonad anken

kalonad-ankén

gwall anken

gwall-ankén

War an hent bras, ar baotred a c’hortoze, leun a anken. Petra ’oa c’hoarvezet du-hont ?

Abalamour ma kave din ne c’halle ur barzh kanañ mat nemet an anken, ar glac’har, an dristidigezh, hag an amourousted, a zo mammenn ar vrasañ ranngalon d’unan yaouank.

Abalamour ma kave d’in ne c’halle eur barz kana mat nemet an anken, ar glac’har, an dristidigez, hag an amourousted, a zo mammenn ar vrasa rann-galon d’unan yaouank.

[…] ha bepred oc’h en em hegal, o randoniñ, o rebech mil draig an eil d’egile, o tabutal diwar-benn ar c’hazh, ha me oar, ha koulskoude o terc’hel tost an eil d’egile, ma ne oant ket evit bezañ dispartiet un eurvezh hep anken, o vont o daou da bourmen a-gevret, o c’hoari dominoioù kent mont d’o gwele…

[…] ha bepred oc’h en em hegal, o randoni, o rebech mil draig an eil d’egile, o tabutal diwar-benn ar c’haz, ha me oar, ha koulskoude o terc’hel tost an eil d’egile, ma ne oant ket evit beza dispartiet eun eurvez hep anken, o vont o daou da bourmen a-gevret, o c’hoari dominoiou kent mont d’o gwele…

Pelloc’h, e kouezhas an anken e kalon ar baotred, gourvezet er foz, dindan ar raden hir.

O Jezuz, marv war ar Groaz, / E barr an anken hag ar c'hloaz, / Evit dasprenañ gouenn mab-den, / Truez Ho pet, ne c'hellan ken !

O Jezuz, maro war ar Groaz, / E barr an anken hag ar c'hloaz, / Evit dasprena gouenn mab-den, / Truez Ho pet, ne c'hellan ken !

Petra 'c'hoarvezo 'benn arc'hoazh / Da heul ar gwashañ darvoudoù ? / Gant anken vras, skrijus he gloaz, / E sav em c'halon hirvoudoù.

Petra ' c'hoarvezo 'benn arc'hoaz / Da heul ar gwasa darvoudou ? / Gant anken vras, skrijus he gloaz, / E sav em c'halon hirvoudou.

Evel Pêr 'm eus ho tinac'het / Hag am gwelit fraezh ha mac'het / Gant anken vras ha foll-meurbet.

Evel Per 'm eus ho tinac'het / Hag am gwelit frêz ha mac'het / Gant anken vras ha foll meurbed.

Hogen Poole a respontas krenn : ne oa deuet netra estreget gant ar post. "Ha choazh, paperoù bruderezh ne oa ken", a ouzhpennas. Gant seurt keloù da gimiad e tihunas anken an noter.

Ya, gouest oc'h da gompren an aon, an anken, an dislavarioù hag an diaesterioù savet gant hoc'h enebourien [...].