(en amzer)
1. (dirak un ak., un adv.)
[1923] Betek.
Chom a raint du-mañ ken ar sizhun a zeu. Ken bremañ, ken neuze.
[1923] Eno, souchet start an eil ouzh eben, e tomment o izili hag e tiskuizhent ken an hanternoz.
&
Tr. adv.
KEN AC'HANEN DA : ac'hanen da.
Ne vo ket tu deomp mont di ken ac'hanen da ziriaou.
2. Tr. adv. (dirak un ak. degaset gant da heuliet gant un av.)
[1931] KEN DA : betek ar mare ma (+ v.).
Gortozit ken d'ar sekretourez dont : betek ma teuio ar sekretourez.
3. Ger a dalvez da sevel troiennoù kimiadiñ ma reer anv eus kejañ en-dro ouzh an hini, ar re, a yeer dioutañ, diouto.
Ken ar c'hentañ (gweled). Ken ar wezh all. Ken warc'hoazh.
&
Ken ar wezh all, ma ne viot ket gwelet amañ, e viot gwelet e lec'h all !
&
Ken evit ar sizhun : ken ar sizhun all.
&
Ken ma vo dilun, ar wezh all, ar bloaz a zeu. Ken e vi gwelet.
B. (dirak un av., o verkañ un heuliad)
Betek.
Gouelañ a ra ken kleñvel.
C. KEN DA UB. BEZAÑ + AGV. : troienn a ziskouez keuz da vezañ chomet hep ober udb.
A ! ken dezho bezañ deuet d'ar skol ganin ! A ! ken din bezañ selaouet anezho atav !
